Λίμνη της Φωτιάς, ονομάζεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου η Μεσόγειος. Οι 23+1 ιστορίες της έκδοσης, αποτελούν συλλογή σπάνιων θρύλων, στον λόγο τους λιτοί και μεστοί στην σοφία τους, όπως ήταν οι αφηγήσεις του προφορικού λόγου, για να προσδώσει ο αφηγητής ρεαλισμό - ότι κάτι συνέβη στον τάδε ή τον δείνα, πριν από χρόνια. Μέσα από τον αφαιρετικό λόγο, την μαστορικη επεξεργασία χαρακτήρων και την ποιητικότητα του συγγραφέα, καλούμαστε να θυμηθούμε και να ενσκύψουμε στην μυθική παράδοση της ευρύτερης περιοχής μας, βουτώντας στους ασυνείδητους φόβους, τον εκρηκτικό ερωτισμό, την έξαρση και την ενίοτε τυφλή αυτοκαταστροφή του λαϊκού ανθρώπου, στα πρότυπα των αδελφών Γκρίμ. Με την ευφάνταστη εικονογράφηση του Νάσου (Βασιλακάκη) η συλλογή αυτή αποκτά εικαστική δύναμη και εν τέλει απευθύνεται σε αναγνωστικό κοινό κάθε ηλικίας.

Ο Βασίλης Μπουντούρης σπούδασε Νομικά στη Θεσσαλονίκη, σκηνοθεσία στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε με άριστα και πήρε υποτροφία για σπουδές θεάτρου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει 7 μεγάλου μήκους ταινίες, με πιο γνωστές το Είμαι…., Ο Παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι, Μπίζνες στα Βαλκάνια. Οι ταινίες του τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία ποιότητας, βραβείο κοινού (Ο Παράδεισος…), βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου (Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μπίζνες στα Βαλκάνια). Βραβεύτηκε απ’ το Cine 7 για την προσφορά του στον κινηματογράφο. Τρεις ταινίες του εκτός απ’ το φεστιβάλ Θεσ/κης προβλήθηκαν σε ξένα φεστιβάλ (Βερολίνο, Σόφια, Κορμπέι, Ρέτζιο Καλάμπρια, κλπ,) Ο Παράδεισος... αγοράστηκε και διανεμήθηκε απ’ την Columbia σε 60 χώρες. Συνεργάστηκε με ξένους ηθοποιούς, Ian Doury, Liz Boorman, κ.α. Στο θέατρο ξεκίνησε με την Μελίνα και τον Ντασέν, υπήρξε εμπνευστής και συνιδρυτής του Θεάτρου Βόλου και στη συνέχεια σκηνοθέτησε 10 παραστάσεις σε δικά του κείμενα και κείμενα τρίτων. Θεατρικά του έχουν ανεβεί και από άλλους θιάσους, (Θίασος 5η Εποχή, Θίασος Τοξότες, Θίασος ενηλίκων θεάτρου Συκεών, Θίασος Καίτης Παπανίκα, Θίασος Ενηλίκων της ΧΑΝΘ, καθώς και από σχολεία). Σταθμός στάθηκε η συνεργασία του με τον Αλέξη Δαμιανό και τον μεγάλο δάσκαλο Χρήστο Βαχλιώτη. Το έργο, Η πρόβα, που έγραψαν μαζί δυστυχώς χάθηκε.

Μπήκε στη λογοτεχνία το 1989 με το έργο Η άλλη Μήδεια. Παρουσίασε για πρώτη φορά τον μύθο, όπως υπήρχε πριν την εκδοχή του Ευριπίδη, όπου τα παιδιά της Μήδειας τα σκοτώνει ο Κρέοντας (οι Κορίνθιοι) και όχι η Μήδεια, που εκπροσωπεί τη μητριαρχία. Το έργο διδασκόταν στο ΑΠΘ (τμήμα συγκριτικής φιλολογίας) και εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνή συνέδρια. Μετέφρασε τη Μήδεια του Ευριπίδη (εκδ. Γκοβόστης) και το No acting please (Κέδρος). Άλλα έργα του: Η πόλη του ήλιου (ιστορικό μυθιστόρημα, (εκδ. Χατζηνικολή), Τα μαύρα ρόδα (3 νουβέλες, εκδ, Δελφίνι), Η αγάπη διδάσκεται (παιδικό, Κέδρος), Η αγάπη διδάσκει (παιδικό και για εφήβους, Κέδρος). Έχει τιμηθεί με Α’ το βραβείο λογοτεχνίας Παρνασσός, για τη νουβέλα Δέσποινα ή μια άτυχη νύφη, με το Α’ βραβείο λογοτεχνίας της UNESCO (Ελλ. τμήμα) για το έργο Κάποτε… (ή, Για δυο δεκάρες,) με το Α’ βραβείο για το διήγημα Φόνη, η Φόνισσα (φιλολογικός σύλλογος αποφοίτων Ανατόλια), απ’ τον Θεατρικό οργανισμό Κύπρου για το έργο του Το μαντήλι της Δυσδαιμόνας κ.α.

Έχει διδάξει για χρόνια σε σχολές Κινηματογράφου και Θεάτρου της Αθήνας και απ’ το 1998 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη ιδρύοντας το Studio Εντροπία, το οποίο και έκλεισε το 2006 μετά από μία οικογενειακή τραγωδία. Στη Θεσσαλονίκη δίδαξε επιπλέον στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων καθώς και το μάθημα Δημιουργικής γραφής. Είναι ενεργό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Σεναριογράφων, και μέλος του σωματείου Σκηνοθετών Παραγωγών.

«Ο τίτλος «Ιστορίες από τη Λίμνη της Φωτιάς» δόθηκε, επειδή έτσι βρήκα να αποκαλείται η Μεσόγειος στην Αποκάλυψη του Ιωάννου».

Επιμέλεια: Χρήστος Τσαντής

Συνεργάστηκε η Ελένη Καποκάκη