Όταν η ιστορική αλήθεια βρίσκει σύμμαχο τη λογοτεχνική έκφραση, όταν οι βιωματικές αφηγήσεις συναντούν την πένα του συγγραφέα, η ιστορική πεζογραφία καταξιώνεται και προσφέρει μια ξεχωριστή αισθητική απόλαυση. Ένα παιδί ενηλικιώνεται απότομα στην επαρχία, βιώνοντας τα πέτρινα μα και ηρωικά χρόνια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, της Κατοχής, του Εμφυλίου, της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Και αφηγείται με τρόπο αυθεντικό, ανεπιτήδευτο μα και φορτισμένο συνάμα όσα τα παιδικά και εφηβικά μάτια κατέγραψαν σαν κινηματογραφική μηχανή. Ταυτόχρονα, αφήνοντας τους ίδιους τους παιδικούς του ήρωες, τον πατέρα και τον παπά παππού του, να εξιστορήσουν όσα έζησαν ως μαχητές της Αντίστασης, αναπλάθει τις σκληρές μάχες στα βουνά της Ηπείρου, ταξιδεύει στις φυλακές και στους τόπους εξορίας-μαρτυρίου (Κέρκυρα, Πρέβεζα, Μακρόνησος, Γιούρα, Φυλακές Αβέρωφ, Γιάννενα), ενώ ο ίδιος σκιαγραφεί τα πορτρέτα των απλών κατατρεγμένων ανθρώπων του χωριού και της πόλης, μα και όσων βρέθηκαν στην αντίπερα όχθη. Τριάντα διηγήματα, σαν φωτογραφικά ενσταντανέ ενός κόσμου που μέσα από την τραχιά του όψη, μέσα από φωτιά και σίδερο, έθρεψε αγωνιστές και γέννησε ελπίδα.Τριάντα ιστορίες ζωής, αγώνα και ψυχικού μεγαλείου.