Στον πρώτο τόμο του βιβλίου αυτού, ανατρέχοντας στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου, προσπάθησα να βρω τις ρίζες, τις αρχές του Νέου Ελληνισμού και να παρακολουθήσω την εξελικτική πορεία προς τη διαμόρφωσή του, ιδίως κατά τον 14ο και 15ο αιώνα, ως την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453) και της Τραπεζούντας (1461). Τώρα στον τόμο αυτόν, καθώς και στον τρίτο, εξετάζω την περίοδο που εκτείνεται από τα αξιοσημείωτα εκείνα χρονικά σημεία ως την υποταγή της Κρήτης στους Τούρκους (1453 - 1669), μια ενότητα τόσο από πολιτική, όσο και από πολιτιστική άποψη. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]