Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604697632
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Σοφία Ν. Σφυρόερα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και του Πέλου Κατσέλη, σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου Ε. Χατζίκου, χορό στη Σχολή Γιάννη Μέτση. Από τα φοιτητικά της χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός κοντά στους Μ. Κακογιάννη, Θ. Αγγελόπουλο, J. Dassin, Π. Βούλγαρη, Τ. Μαρκετάκη, Ν. Κούνδουρο, Μ. Βολανάκη κ.ά. και σαν παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Από το 1984 εργάζεται ως σκηνοθέτης στην τηλεόραση. Η πρώτη της ταινία μικρού μήκους "Το κίτρινο γάντι" (1984) απέσπασε βραβείο κριτικών και δημοσιογράφων στο Παιδικό Φεστιβάλ του Σαλέρνο στην Ιταλία και κρατικό βραβείο στην Ελλάδα. Η επόμενη, "Ένα παιχνίδι που δεν τέλειωσε" (1985), απέσπασε έπαινο στο Φεστιβάλ του Μονάχου, προβλήθηκε σ΄όλα τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, ενώ το ντοκιμαντέρ της "Ηλεκτρική ενέργεια" πήρε το α΄ βραβείο βιομηχανικού ντοκιμαντέρ χωρών ΕΟΚ (Λοζάννη 1989). Το 1990 δίδαξε Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Melbourne University στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου σκηνοθέτησε και την αναπαράσταση των Ολυμπιακών Αγώνων, έχοντας την τιμή της Πρωθιέρειας στην αφή της ολυμπιακής φλόγας. Στη διάρκεια της διαμονής της στην Αυστραλία εργάστηκε στο κρατικό, πολυεθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο SBS. Μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στη φιλολογία, τη σκηνοθεσία, τη συγγραφή και το γιο της Άγγελο-Νίκο.
Παναγιώτης Κ. Κανελλόπουλος (1902-1986). Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα, γιος του φαρμακοποιού Κανέλλου Κανελλόπουλου και της Αμαλίας Γούναρη. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Αναστάσιο και μια μικρότερη αδερφή τη Μαρία. Φοίτησε στο αʼ Γυμνάσιο Πατρών και σπούδασε στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών (1919-1920), τη νομική σχολή του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης (1920-1923, οπότε αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου) και τη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου (1923). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και απολύθηκε ένα χρόνο αργότερα με το βαθμό του τυφεκιοφόρου. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Κοινωνικών Επιστημών (το 1925 μετά από δημοσίευση της πρώτης κοινωνιολογικής του πραγματείας στο Αρχείο των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Δ.Καλλιτσουνάκη και με πρόταση του τελευταίου, του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και του Αριστοτέλη Σιδέρη), γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση του Αλεξάνδρου Ζαΐμη (1926), υφηγητής (1929) και καθηγητής (1933) Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1929 πήρε μέρος (από κοινού με τους Κων/νο Τσάτσο και Μ.Τσαμαδό) στην ίδρυση και σύνταξη του περιοδικού Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας των Επιστημών. Το 1935 παντρεύτηκε τη Θεανώ Πουλικάκου. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σειρά άρθρων υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας στην εφημερίδα Ακρόπολις, απομακρύνθηκε από το πανεπιστήμιο μετά από άρνησή του να ορκιστεί πίστη στο βασιλιά και ίδρυσε το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, με το οποίο εισηγήθηκε την υπερνίκηση του εθνικού διχασμού και πήρε μέρος στις εκλογές του 1926 χωρίς επιτυχία. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά συνελήφθη και εξορίστηκε στην Κύθνο, τη Θάσο και την Κάρυστο, ως το 1940. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου κατατάχτηκε εθελοντικά και υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή (Πόγραδετς - Κορυτσά). Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής διώχτηκε για αντιστασιακή δράση και κατέφυγε στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος και υπουργός εθνικής άμυνας της εξόριστης κυβέρνησης Τσουδερού, θέση από την οποία αγωνίστηκε υπέρ του ελληνικού αγώνα. Πήρε μέρος στο διεθνές συνέδριο του Λίβανο (1944) και υπήρξε υπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ανέλαβε γενναίες πρωτοβουλίες για την αποσόβηση των σφαγών. Ως το 1967 συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα καταλαμβάνοντας υπουργικά και βουλευτικά αξιώματα σε πολλές κυβερνήσεις, ενώ διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας από την 1η ως τις 22 Νοεμβρίου του 1945. Αρχηγός της Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. την περίοδο Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 1950 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1959, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος υπέγραψε ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης τη συμφωνία ένταξης της χώρας στην Ε.Ο.Κ. τον Ιούλιο του 1961. Υπήρξε επίσης αρχηγός του κόμματος της Ε.Ρ.Ε. και λίγο πριν την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου σχημάτισε κυβέρνηση με στόχο τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εναντιώθηκε στο καθεστώς των συνταγματαρχών . Στην πολιτική επέστρεψε ως ανεξάρτητος βουλευτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας το 1977 και το 1981 και με το κύρος του επιβλήθηκε ως υπερκομματικά αξιοσέβαστο πρόσωπο. Στο χώρο των γραμμάτων είναι γνωστός κυρίως για το πολύτομο ιστορικό έργο του Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη φιλοσοφία και το κοινωνιολογικό και επιστημονικό δοκίμιο. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (1957 για το Γεννήθηκα στο 1402) και το Μετάλλιο Γκαίτε (1982) και το 1979 εκλέχτηκε ξένος εταίρος της Βουλγαρικής Ακαδημίας των Επιστημών. Εξέδωσε και δημοσίευσε μελέτες στο εξωτερικό (κυρίως στη Γερμανία) και έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα από καρδιακή ανακοπή. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1918 με δημοσίευση ποιήματός του στο Νουμά. Το 1920 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Ρυθμοί στα κύματα. Ως το 1955 εξέδωσε τρεις ακόμη συλλογές. Εκτός από την ποίηση ασχολήθηκε με την πεζογραφία (εξέδωσε στο Μό
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γεώργιος Π. Μαλούχος γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με την Νέδα Αθ. Κανελλοπούλου και έχουν δύο κόρες.
Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ειδικεύτηκε στην Κοινωνική Πολιτική στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Ανώτατων Σπουδών Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου της Λοζάνης.
Έχει εργαστεί ως κειμενογράφος στην εταιρεία Bold. Από το 1993 μέχρι το 1996 έγραφε στο περιοδικό Οικονομικός Ταχυδρόμος. Για δεκαπέντε μήνες διετέλεσε διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Επιλογή. Έγραφε στο περιοδικό Σαμιζντάτ καθ΄ όλη τη διάρκεια έκδοσής του. Έγραφε ακόμη στην εφημερίδα Το Βήμα και στις κυπριακές εφημερίδες Αλήθεια και Φιλελεύθερος. Από το 1999 γράφει στην εφημερίδα Καθημερινή και από το 2002 συνεργάζεται με το ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ.
