Η Ναυτική Ισχύς συνδέεται αρρήκτως με την Εθνική Ισχύ, την προστασία των εθνικών συμφερόντων και την επιτυχέστερη αντιμετώπιση του «διλήμματος ασφαλείας» ενός κράτους. Παρ΄ ημίν, ο Ελληνικός Πολεμικός Στόλος υπήρξε το κύριο διαπραγματευτικό όπλο του Ελευθερίου Βενιζέλου, προκειμένου να γίνει η Ελλάς δεκτή στον συνασπισμό των ορθοδόξων εθνών της Χερσονήσου του Αίμου εναντίον της Οθωμανικής Τουρκίας κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, διασφαλίζοντας την Κυριαρχία των Θαλασσών στον χώρο του Αιγαίου.

Η δημιουργία πολεμικού στόλου υπήρξε, ιστορικά, συντελεστής εθνικής αυτοσυνειδησίας. Το Πολεμικό Ναυτικό διαδραμάτισε, π.χ., σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη της αμερικανικής εθνικής συνειδήσεως και "διαμόρφωσε ένα έθνος". Σε διαφορετικές χώρες και εποχές, ναυτικοί ήρωες ­απετέλεσαν εμβληματικές μορφές των αντιστοίχων εθνικών αφηγήσεων, από τον Θεμιστοκλή και τον Κίμωνα μέχρι τον Κανάρη, τον Μιαούλη και τον Κουντουριώτη, και από τον Francis Drake της Αγγλίας και τον Οράτιο Νέλσωνα της Μ. Βρεταννίας ως τον Ναύαρχο David Farragut και τον Αρχιπλοίαρχο Oliver Perry των ΗΠΑ, τον Αντιπλοίαρχο Arturo Prat της Χιλής ή τον «Ιππότη των Θαλασσών» Miguel Grau του Περού.

Εις πείσμα των -αναντιλέκτως θεαματικών- κοινωνικών και τεχνολογικών εξελίξεων, στο διάβα της Ιστορίας, μοιάζει να επαληθεύονται τα λόγια του Στρατάρχου Μοντγκόμερυ: "Από τον καιρό που οι άνθρωποι πρωτάρχισαν να χρησιμοποιούν τις θάλασσες, το μέγα μάθημα της Ιστορίας είναι ότι ο εχθρός που είναι αφοσιωμένος σε μια χερσαία στρατηγική είναι, στο τέλος, ηττημένος".

Παρά την προϊούσα οικονομική αλληλεξάρτηση, η προβολή Ναυτικής Ισχύος, η Ναυτική Διπλωματία και η σύμπηξη εταιρισμών των Ναυτικών Δυνάμεων θα εξακολουθήσουν, και στο ορατό μέλλον, να εξυπηρετούν την προαγωγή εθνικών συμφερόντων και σκοπών.