[. . .] Με τις πολυτιμότατες ιστορικές, γεωγραφικές και εθνολογικές πληροφορίες που διέσωσε, μας δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την αντιπαράθεση των διχαστικών διαφορών Ευρώπης και Ασίας (γεωγραφικών, πολιτικών, πολιτειακών, πολιτιστικών) μέσα από τη σύγκρουση των πιο αυθεντικών εκπροσώπων τους, των Ελλήνων και των Περσών. Κι αυτή την πλούσια πληροφόρηση τη δίνει ο Ηρόδοτος σ` έναν εξαίρετο πεζό λόγο. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Έλληνας ιστοριογράφος (490-422 π.Χ.). Καταγόταν από εύπορη και φιλομαθή οικογένεια και ανατράφηκε σ΄ ένα περιβάλλον λατρείας του Ομήρου και παλιών θρύλων. Όταν στην πατρίδα του την Αλικαρνασσό ήταν τύραννος ο Λύγδαμης, ο Ηρόδοτος πήρε μέρος σε συνωμοσία για την ανατροπή του, με αποτέλεσμα να εξοριστεί το 468 ή το 467 π.Χ. στη Σάμο. Από τη Σάμο γύρισε στην Αλικαρνασσό και πήρε μέρος στην ανατροπή του Λύγδαμη το 455 π.Χ., αλλά μετά από λίγο υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει και αυτός την πατρίδα του. Από τότε άρχισε ως περιηγητής και εξερευνητής να επισκέπτεται διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου. Πιθανόν τα ταξίδια αυτά να έγιναν ανάμεσα στο 458 και 445 π.Χ. Έμεινε αρκετά χρόνια στην Αθήνα, όπου συνδέθηκε φιλικά με τους μεγάλους άνδρες της εποχής εκείνης, τον Περικλή και το Σοφοκλή. Μαζί με τον Πρωταγόρα ίδρυσαν την αποικία των Θουρίων στην Ιταλία. Στην αποικία αυτή, που ιδρύθηκε κοντά στην καταστραμμένη Σίβαρη, ο Ηρόδοτος πέρασε τα περισσότερα χρόνια της υπόλοιπης ζωής του, γι΄ αυτό και επονομάστηκε Θούριος. Στην Αθήνα ήρθε ξανά λίγο μετά την ανέγερση των Προπυλαίων (431 π.Χ.). Για τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες. Πιθανόν πέθανε στους Θουρίους γύρω στο 422 π.Χ. Ο Ηρόδοτος έγραψε μια παγκόσμια ιστορία. Οι Αλεξανδρινοί τη χώριζαν σε εννέα βιβλία και στο καθένα έδωσαν το όνομα μιας από τις εννέα Μούσες. Στα πρώτα τέσσερα βιβλία παρουσιάζει το σχηματισμό και την αύξηση της περσικής δύναμης, στο πέμπτο και έκτο τις πρώτες συγκρούσεις με τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας, στο τελευταίο μέρος του έκτου και σε ολόκληρα τα δύο επόμενα περιγράφει τις δύο μεγάλες εκστρατείες, που κατέληξαν η πρώτη στη μάχη του Μαραθώνα και η άλλη στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τέλος στο ένατο βιβλίο αναφέρεται στις άλλες νίκες των Ελλήνων. Χρησιμοποιώντας ως βάση του έργου, που ο ίδιος ονόμασε "Ιστορίης απόδεξις", την αυτοψία, την έρευνα και την κριτική, ο Ηρόδοτος πλησίασε πρώτος την ιστορία, χωρίς όμως να μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενικός ιστορικός. Παρά το γεγονός αυτό το έργο του συνολικά είναι μια αξιόπιστη πηγή και η μόνη συνεχής και πλήρης που έχουμε για μια τόσο σημαντική εποχή της ιστορίας. Ο Κικέρωνας τον ονόμασε πατέρα της ιστορίας. Παράλληλα μπορεί να θεωρηθεί πατέρας της γεωγραφίας και πατριάρχης όλων των περιηγητών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ηλίας Σπυρόπουλος σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (το 1966), στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και την Ecole Pratique des Itautes Etudes του Παρισιού.
Ανακηρύχτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης το 1973. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση επί είκοσι περίπου χρόνια, με μια πολύχρονη διακοπή, από το 1968 και μετά, οπότε απολύθηκε από το δικτατορικό καθεστώς.
Με την ίδρυση του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμορφώσεως (1976), διορίστηκε Σύμβουλος, αργότερα, (1984), Πρόεδρος του Τμήματος Μέσης Εκπαιδεύσεως και, στη συνέχεια, Πρόεδρος του αντίστοιχου τμήματος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Με τις ιδιότητες του αυτές χειρίστηκε κυρίως τα θέματα της αναμόρφωσης των προγραμμάτων, των διδακτικών βιβλίων και της μεθόδου διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών και των κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας στη Μέση Εκπαίδευση, όπως και της επιμόρφωσης του διδακτικού προσωπικού της (ως συντονιστής σεμιναρίων σε πανελλήνια κλίμακα και Διευθυντής της Σχολής Επιμορφώσεως Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης - ΣΕΛΜΕ Αθηνών) και υπήρξε ο εισηγητής της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στα Γυμνάσια.
Διετέλεσε Πρόεδρος ή μέλος Συμβουλίων και Επιτροπών του Υπουργείου Παιδείας και εκπρόσωπός του για θέματα εκπαιδευτικού σχεδιασμού στην UNESCO, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση και την Κύπρο.
Το συγγραφικό έργο του Ηλία Σπυρόπουλου, εκτός από τα διδακτικά εγχειρίδια, τη συμβολή του στον εφοδιασμό των φιλολόγων με "Βιβλία του καθηγητή", τα επιστημονικά και παιδαγωγικά του άρθρα, το Ευρετήριο του τόμου 1 - 20 του περιοδικού "Ελληνικά" (1979), αναφέρεται:
α) Στη σύγχρονη σχολική πράξη, με βιβλία όπως: "Τα αρχαία ελληνικά στο Γυμνάσιο και το Λύκειο" (1980), που είχε τη συνέχειά του με μια κατάθεση της πολύχρονης εμπειρίας του ως Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, την τριλογία "Θητεία στον ανθρωπισμό" (1. "Το αρχαίο θέατρο στην παιδεία του σήμερα". - 2. "Λογοτεχνία και παιδεία". - 3. "Αρχαιοελληνικός λόγος και σύγχρονη παιδεία", 1991 - 1992.
β) Στους αρχαίους κλασσικούς: τον Πλάτωνα, ("Πλάτωνος μύθοι", 1969, "Πλάτωνος Πρωταγόρας", 1975) τον Σοφοκλή ("Ερμηνεία του Οιδίποδα τυράννου", 1981) τον Ηρόδοτο ("Μακεδονία και Μακεδόνες στον Ηρόδοτο", 1993, "Τα ερωτικά και τα αιμοσταγή του Ηροδότου", 1998).
Έργο ζωής του Ηλία Σπυρόπουλου αποτελεί η πεντάτομη έκδοση των 9 βιβλίων των "Ιστοριών" του Ηροδότου (εκτεταμένη Εισαγωγή - Αρχαίο Κείμενο - Μετάφραση - Σχόλια - Αναλυτικά Ευρετήρια, 1992 - 1998).
Αλλά ο Ηλίας Σπυρόπουλος είναι κατεξοχήν αριστοφανιστής, όπως δείχνει η συγγραφική του δραστηριότητα: Η διδακτορική του διατριβή "L΄ accumulation verbale chez Aristophane", βραβείο της Εταιρείας Γάλλων Φιλολόγων 1974, "Αριστοφάνους Ιππείς", 1987, "Αριστοφάνης: Σάτιρα - θέατρο - ποίηση", 1988, "Αριστοφάνους Αχαρνείς", 1998, και άρθρα, σύμμικτα και βιβλιοκρισίες σε επιστημονικά περιοδικά και εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια.
Μάλιστα, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβασε τη μετάφρασή του των Ιππέων στο Φεστιβάλ του 1989 και το Εθνικό Θέατρο τη μετάφραση των Αχαρνών στο Φεστιβάλ του 1995. Η μετάφραση αυτή βραβεύτηκε από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας (2002).
