Ο Ιωάννης Καντακουζηνός κυβέρνησε ως αυτοκράτορας του Βυζαντίου στην Κωνσταντινούπολη από το 1347 μέχρι το 1354. Ήταν σύγχρονος του Στέφανου Δουσάν της Σερβίας και του Οσμάν, πατέρα των Οσμανλιδών ή αλλιώς του οθωμανικού τουρκικού λαού. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός, ένας πολυτάλαντος άνθρωπος, λόγιος, πολεμιστής, πολιτικός, θεολόγος και μοναχός, ήταν ξεχωριστός ως προς το ότι υπήρξε ο μοναδικός αυτοκράτορας που διηγήθηκε ο ίδιος τα γεγονότα τα οποία σημάδεψαν την καριέρα του. Τα απομνημονεύματά του αποτελούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και καλογραμμένες ιστορίες του Βυζαντίου. Μετά την παραίτησή του, το 1354, έζησε τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής του ως μοναχός, συγγραφέας και μυστικός σύμβουλος του θρόνου. Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί μια κοινωνική ή πολιτική ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας κατά τον 14ο αιώνα. Είναι η βιογραφία ενός ανθρώπου που έπεσε θύμα κακόβουλων σχεδίων και ο οποίος οραματιζόταν, όσο αφελές κι αν ακούγεται αυτό, να συμφιλιωθεί με τον αναδυόμενο μουσουλμανικό κόσμο της Ασίας και να κερδίσει τη συνεργασία του χριστιανισμού της Δύσης, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ορθόδοξη πίστη της βυζαντινής παράδοσης.