Η θάλασσα υπήρξε ανέκαθεν η μεγάλη αρτηρία του οργανισμού της Ελλάδος. Το Αιγαίο Πέλαγος το λίκνο της ελληνικής ναυτοσύνης. Οι `αυτοφυείς λιμένες` του Πειραιά το κέντρο όπου λαμβάνεται κάθε ζωτική για το ελληνικό πλοίο απόφαση.
Είδα το φως της ζωής στη Νίσυρο, `νήσον επταστάδιον πως την περίμετρον` και `πελαγίαν`. Έζησα τα χρόνια της εφηβείας και της νεότητας στον Πειραιά. Το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του έστρεψε από νωρίς το ενδιαφέρον μου στη μεγάλη ελληνική ναυτιλία. Άρχισα να εξετάζω, να προσπαθώ να κατανοήσω και να μαθαίνω καθετί που την αφορούσε.
Σε σύντομο χρόνο συνειδητοποίησα ότι εμπορική ναυτιλία δεν δημιουργείται από τη μια ημέρα στην άλλη. Απαιτεί ύπαρξη προτύπων διαμορφωμένων από την εμπειρία και την παράδοση, λεπτομερώς επεξεργασμένα προγράμματα επιχειρηματικής δράσης, καλώς εκπαιδευμένους και έμπειρους ναυτεργάτες, διάθεση σημαντικών κεφαλαίων, εκμετάλλευση των πηγών εφοδιασμού πλοίων και των δυνατοτήτων της αγοράς ναυτικής εργασίας, συστηματική εργασία, διαρκή επαγρύπνηση, συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης των μέσων άσκησης ναυσιπλοίας και της διεθνούς ναυλαγοράς, νομοθετική υποδομή που θα κατοχυρώνει την ασφαλή και απρόσκοπτη ναυσιπλοΐα, την παροχή υπηρεσιών υψηλής στάθμης. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]