Friedrich Wilhelm Nietzsche (Συγγραφέας)

Ο Φρίντριχ Νίτσε γεννήθηκε το 1844 στο Ρέκεν, κοντά στη Λειψία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, προτεστάντη πάστορα. Έπειτα από λαμπρές σπουδές κλασικής φιλολογίας στη Βόννη και στη Λειψία, έγινε, σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Εκείνη την εποχή γνώρισε το έργο του φιλόσοφου Σοπενάουερ και συνδέθηκε φιλικά με τον μουσικοσυνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Πολύ σύντομα ο Νίτσε θα χαράξει το δικό του δρόμο. Παραιτείται από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, απομακρύνεται από τις θεωρίες του Σοπενάουερ και διακόπτει τη σχέση του με τον Βάγκνερ. Ζώντας περιπλανώμενη ζωή, σε μικρές πανσιόν της Ελβετίας, της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας, αφοσιώνεται στην κριτική της μεταφυσικής, της ηθικής, της θρησκείας και των άλλων πλευρών του δυτικού πολιτισμού γράφοντας ασταμάτητα. Έργα του η "Γέννηση της τραγωδίας" (1872), οι "Παράκαιροι στοχασμοί" (1873-1876), το "Ανθρώπινο, υπερβολικά ανθρώπινο" (1878-1879), η "Χαραυγή" (1881), η "Χαρούμενη γνώση" (1882), το "Πέρα από το καλό και το κακό" (1886), η "Γενεαλογία της ηθικής" (1887), το "Λυκόφως των ειδώλων" (1888), ο "Αντίχριστος" (1888), το "Ίδε ο άνθρωπος" (1888) και η ανολοκλήρωτη "Θέληση για δύναμη" (1883-1888). Ανάμεσά τους το κορυφαίο του, το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" (1883-1885). Ο Νίτσε πέθανε το 1900, σε ηλικία πενήντα έξι ετών, αφού πέρασε τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του έχοντας χαμένα τα λογικά του.

Ιωάννης Ζερβός (Μεταφραστής)

Ιωάννης Ζερβός (1875-1943). Ο Ιωάννης Ζερβός γεννήθηκε στην Κέρκυρα, απόγονος της ομώνυμης γνωστής οικογένειας της Κεφαλονιάς. Αδερφός του ήταν ο ακαδημαϊκός Παναγιώτης Ζερβός. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε στη συνέχεια διδάκτωρ, και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και άλλα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, όπου εκτός από τη Νομική, ασχολήθηκε επίσης με τη φιλολογία, τη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία. Μετά το τέλος των σπουδών του έζησε ως το 1905 στην Αλεξάνδρεια, εργαζόμενος ως δικηγόρος. Με κλίση στα γράμματα από νεαρή ηλικία, ο Ζερβός πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας ήδη το 1899 με το έργο του Κοινωνικές εικόνες, ενώ δημοσίευσε και εξέδωσε ποιήματα, πεζογραφήματα, θεατρικά έργα και φιλοσοφικά και κριτικά δοκίμια. Το 1905 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, ασχολούμενος αποκλειστικά με τη λογοτεχνία και τη φιλολογία. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, με δημοσιεύσεις άρθρων στον παράνομο Τύπο και προκηρύξεων. Από τους πρώτους συνεργάτες των Παναθηναίων, συνεργάστηκε επίσης με τον εκδοτικό οίκο Φέξη στη σειρά Βασική Βιβλιοθήκη, καθώς επίσης με τους εκδοτικούς οίκους Πάπυρος, Ελευθερουδάκη, Δημητράκου και Παπαδημητρίου. Ειδικότερα ασχολήθηκε με μεταφράσεις, επιμέλειες εκδόσεων και με τη λεξικογραφία. Στο χώρο της γλώσσας ξεκίνησε από την καθαρεύουσα και κατέληξε σε μια απλούστερη γλωσσική έκφραση που έτεινε προς τη δημοτική. Στο λογοτεχνικό του έργο παρουσιάζονται σμυβολιστικές επιρροές και φιλοσοφικές επιδράσεις, κυρίως από το έργο του Φρειδερίκου Νίτσε. Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ιωάννη Ζερβού βλ. Κορομηλάς Γ.Δ., «Ζερβός Ιωάννης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 12. Αθήνα, Πυρσός, 1930 και Γλυκοφρύδη - Λεοντσίνη Αθανασία, «Ζερβός Ιωάννης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ερρίκος Λιχτεμπέρζε (Επιμέλεια)