Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789606960918
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω Κύριω
ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτήριον,
και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με
ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν,
και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω
και ως γην αύξουσαν το άνθος αυτής,
και ως κήπος τα σπέρματα αυτού εκβλαστάνει,
ούτως ανατέλει Κύριος δικαιοσύνην,
και αγαλλίαμα εναντίον πάντων των εθνών.
(Ησ. 61:10-11)
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ (1884-1974). Ο Κώστας Βάρναλης γεννήθηκε το 1884 στον Πύργο της Βουλγαρίας (τότε Ανατολικής Ρωμυλίας), όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και γράφτηκε στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1902 και διορίστηκε δάσκαλος στο σχολείο του Πύργου σε ηλικία δεκαοχτώ ετών. Τον ίδιο χρόνο έφυγε για σπουδές στην Αθήνα με υποτροφία του κληροδοτήματος του Νικόλαου Παρασκευά από τη Βάρνα. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή και πήρε μέρος στη διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών. Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. Το 1908 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή και διορίστηκε ελληνοδιδάσκαλος στην Αμαλιάδα. Από εκεί έστειλε στο περιοδικό Νέα Ζωή της Αλεξάνδρειας το ποίημα Θυσία. Μετά από άρνηση του περιοδικού να το δημοσιεύσει, μέλη της Νέας Ζωής αποχώρησαν και δημιούργησαν το περιοδικό Γράμματα, όπου και δημοσιεύτηκε η Θυσία. Τρία χρόνια αργότερα έγινε σχολάρχης στην Αργαλαστή του Πηλίου και μετά από κατηγορίες εναντίον του για εμπλοκή στην υπόθεση των Αθεϊκών του Βόλου μετατέθηκε στα Μέγαρα. Μετά το δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος με τους «απαλλαγέντας και αγυμνάστους του 1900-1902», φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Γληνού και το 1915 διορίστηκε σχολάρχης στην Κερατιά Αττικής. Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους Ηρακλείδες του Ευριπίδη, τον Αίαντα του Σοφοκλή, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα και τον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου του Φλωμπέρ. Το 1916 επιστρατεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Λήμνο (είχε προηγηθεί η λήξη της Βουλγαρικής ουδετερότητας). Το 1917 διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο Πειραιά, και το 1919 έφυγε με υποτροφία για μετεκπαίδευση στην αισθητική και τη νεοελληνική φιλολογία στο Παρίσι. Η εκεί παραμονή του σηματοδότησε την ιδεολογική προσχώρησή του στο μαρξιστικό διαλεκτικό υλισμό, καρπός της οποίας στάθηκε το ποίημα Προσκυνητής. Μετά την πτώση της κυβέρνησης Βενιζέλου η υποτροφία του διακόπηκε και ο Βάρναλης επέστρεψε στην Αθήνα, όπου στις αρχές του 1821 διορίστηκε καθηγητής στο Γ΄ Γυμνάσιο του Πειραιά. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου έγραψε στην Αίγινα Το Φως που καίει, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας (δέυτερη αναθεωρημένη έκδοση πραγματοποίησε το 1933). Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους Μοιραίους στο περιοδικό Νεολαία και τη Λευτεριά στο περιοδικό Μούσα. Το φθινόπωρο του 1923 μετά από ανάκληση της διακοπής της υποτροφίας του ξαναπήγε στο Παρίσι, όπου έμεινε στο σπίτι του φίλου του χαράκτη Γιάννης Κεφαληνού. Το 1924 γύρισε στην Αθήνα και δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδημία υπό τη διεύθυνση του Γληνού. Ένα χρόνο αργότερα σημειώθηκε η κριτική διαμάχη του Βάρναλη με τον Γιάννη Αποστολάκη. Ο Βάρναλης δημοσίευσε το δοκίμιο Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική, αντιτιθέμενος στην ιδεαλιστική ποιητική θεωρία που είχε εκφράσει ο Αποστολάκης στο έργο του Η ποίηση στη ζωή μας. Το 1926 παύτηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, αρχικά προσωρινά και στη συνέχεια οριστικά, με αφορμή ένα δημοσίευμα της Εστίας που δημοσίευσε ως παράδειγμα της αντεθνικής δράσης των μεταρρυθμιστών Παιδαγωγών ένα απόσπασμα από Το φως που καίει. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της Προόδου. Το 1927 επέστρεψε στην Αθήνα και τύπωσε τους Σκλάβους Πολιορκημένους. Το 1929 παντρεύτηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου. Το 1932 εξέδωσε την Αληθινή απολογία του Σωκράτη . Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα μαζί με το Γληνό και μετά από εντολή του Κονδύλη εξορίστηκε στη Μυτιλήνη και τον Άγιο Ευστράτιο. Παρέμεινε πιστός στην ιδεολογία του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου, το 1856 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων του Ζωντανοί άνθρωποι, Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης, Ποιητικά, Διχτάτορες, Αισθητικά- Κριτικά (δύ
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
H Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη (1930-2016) γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε στη Σχολή Kοινωνικών Λειτουργών και στη Σχολή Δημοσιογραφίας "Η Δαμασκός". Παρουσιάστηκε στην παιδική λογοτεχνία με τα βιβλία "Kόκκινη κλωστή δεμένη" (1954), "Παραμύθι ν΄ αρχινήσει" (1955) και "O καλός φίλος" (1956). Tο 1964, της απονεμήθηκε το βραβείο "Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς" για το ιστορικό μυθιστόρημα "O μικρός μπουρλοτιέρης" και την επόμενη χρονιά για το παραμύθι της, "Xορεύοντας στο δάσος". Tο 1969 ο κύκλος του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου τη βράβευσε για το παραμύθι "O σπουργίτης με το κόκκινο γιλέκο", που βραβεύθηκε επίσης στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου της Πάδοβα. Tο 1972, ο "Kύκλος" της απένειμε το βραβείο του Δήμου Aθηναίων για το πρωτότυπο μυθιστόρημα- παραμύθι "Ο Aλέξης με το ξύλινο άλογο". Tο "Eμένα με νοιάζει", Bραβείο Kύκλου Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου, γράφτηκε στον τιμητικό πίνακα του διεθνούς βραβείου Άντερσεν. Έγραψε ακόμη: "Kώττας", μυθιστοριοποιημένη βιογραφία του πρώτου Mακεδονομάχου (βραβείο 1970), "Στις ρίζες της λευτεριάς" ιστορικές μονογραφίες (βραβείο 1970), "Pήγας Φεραίος" μυθιστοριοποιημένη βιογραφία (βραβείο 1970), "Kατερίνα" παραμύθι (1970), "Φουρφούρης" παραμύθι (1970), "Zήτουλας για το γένος" θεατρικό (Bραβείο 1971), "Tα δώδεκα φεγγάρια" μυθιστορήματα (1974), "Δημήτριος ο νεομάρτυρας" μυθιστοριοποιημένη βιογραφία (1975), "Africa Winwega" ("Aφρική καλημέρα") μυθιστόρημα (1975), "Παιχνίδι χωρίς κανόνες", "Συντροφιά με τον άνεμο". "Tα σκυλιά του Aγίου Bερνάρδου", "Kαυτές μνήμες από τη Σμύρνη" πρώτο βραβείο Eθνικής Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών. "Πώς φτιάχτηκε το δάσος" (1983), "Πριν απ΄ το τέρμα" βραβείο Xριστιανικών Γραμμάτων (1988), "Nτορεμί κι ένα σκυλί" (1989), "O μεγάλος αποχαιρετισμός" (1990) πρώτο βραβείο Ένωσης Σμυρναίων, "Tο τσίρκο μας" (1989) και πολλά άλλα. Για μια 25ετία ήταν συνεργάτης του ραδιοφωνικού σταθμού "Πειραϊκή Εκκλησία". Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Xελιδόνια", "Σαλπίσματα" και "Διαδρομές". Eπίσης, μέλος της Eθνικής Eταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Kύκλου του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου. Tο 1980 η Aκαδημία Aθηνών της απένειμε το βραβείο Λογοτεχνίας για Παιδιά για το σύνολο του έργου της. Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στην Κηφισιά, στις 23 Σεπτεμβρίου 2016, αφήνοντας πίσω της παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Όρθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία.
Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ΄ όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες καί βασανιστήρια.
Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια.
Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991.
Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Χειμωνάς (1938-2000) γεννήθηκε στην Καβάλα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Το 1962 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του μόνιμα στην Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Αθήνας, Παρισιού. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1960 με το αφήγημά του "Ο Πεισίστρατος" που δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλονίκη και κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Εξέδωσε ακόμα τα πεζογραφήματα : "Η εκδρομή" 1964, "Μυθιστόρημα" 1966, "Ο Γιατρός Ινεότης" 1971, "Ο γάμος" 1974, "Ο αδελφός" 1975, "Οι χτίστες" 1979, "Τα ταξίδια μου" 1984, "Ο εχθρός του ποιητή" 1990. Ακόμα έχουν εκδοθεί τα δοκίμιά του : "6 μαθήματα για τον Λόγο" 1984, "Έβδομο μάθημα για τον Λόγο: Λόγος, ο Χρόνος και το Σύμβολο" 1984, "Η δύσθυμη Αναγέννηση: Όγδοο μάθημα για τον Λόγο" 1987, "Τα όνειρα της αϋπνίας" 1994, "Ένατο μάθημα για τον Λόγο" 2001. Επίσης μετέφρασε την "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή, τις "Βάκχες", τη "Μήδεια" και τον "Ορέστη" του Ευριπίδη, τον "Άμλετ" και τον "Μάκβεθ" του Σαίξπηρ. Έγραψε το λιμπρέτο της όπερας "Πυλάδης" που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής σε σκηνοθεσία και σκηνογραφία Διονύση Φωτόπουλου και μουσική Γιώργου Κουρουπού. Πέθανε στο Παρίσι, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στις 27 Φεβρουαρίου 2000.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ιερομόναχος Αντώνιος (Αναστάσιος) Ρωμαίος γεννήθηκε το 1932, στην Καλλιθέα. Κατά τη φοίτησή του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών εργάστηκε επί τριετία ως δόκιμος στενογράφος στη Στενογραφική Υπηρεσία της Βουλής των Ελλήνων. Παραιτήθηκε δια να μονάσει. Στη διάρκεια του δοκιμίου του, στρατεύεται και απολυόμενος κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή Λογγοβάρδας Πάρου όπου παραμένει επί εννέα έτη, δόκιμος, μοναχός, διάκονος και πρεσβύτερος. Το 1961 εξέρχεται της Μονής, υπηρετεί ως εφημέριος στην Ιερά Μητρόπολη Θήρας, στην Αθήνα, στην Αττική, στην Αγγλία, στην Αφρική, στην Ι. Μ. Θηβών και Λειβαδείας, Ι. Μ. Παροναξίας και, εξαιτίας ασθενειών, συνταξιοδοτείται και εγκαταβιώνει στην Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους (1994). Στο διάστημα αυτό υπηρέτησε ως Γραμματέας του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (1968-1975). Έχει συνεργαστεί με τις Εκδόσεις "Ετοιμασία" στα πρώτα εκδιδόμενα έργα, όσο διακονούσε την Ι. Μ. Αγίου Ιωάννου Καρέα στο Ιερό Μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως και στη μόρφωση της μοναχικής και ιεραποστολικής υποστάσεως των Αδελφών (36 έτη). Έχει δημοσιεύσει μερικές δεκάδες άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Από τις εκδόσεις "Εν πλω" κυκλοφορούνται τα βιβλία του "Σταλάγματα από τα κεραμίδια" και "Μαθητεία στο σταυρό".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ηλίας Μηνιάτης (Ληξούρι 1669 - Πάτρα 1714) ήταν ο σημαντικότερος εκκλησιαστικός ρήτορας της τουρκοκρατίας και διατέλεσε επίσκοπος Κερνίκης (ή Κερνίτζης ή Κερνίτσης) και Καλαβρύτων κατά τα τρία τελευταία έτη της ζωής του.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Virgil Georgiou, ρουμάνος λογοτέχνης, που έγινε ιερέας και έζησε στο Παρίσι.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα