Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789601605081
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η δολοφονία του προέδρου της ιταλικής Χριστιανοδημοκρατίας Άλντο Μόρο, τον Μάιο του 1978, ήταν το αποτέλεσμα δύο εγκληματικών πράξεων. Αυτό που υποστηρίζει ο Λεονάρντο Σάσα σε αυτό το χρονικό, όπου περιγράφει την ομηρία του Μόρο στη λεγόμενη «φυλακή του λαού» και την αδικαιολόγητα (και ύποπτα) «σκληρή» στάση της ιταλικής κυβέρνησης που αρνείται να τον ανταλλάξει με δεκατρείς κρατούμενους των Ταξιαρχιών: ο Μόρο -ένας μετριοπαθής, θρησκευόμενος επαγγελματίας πολιτικός- βλέπει, από τη θέση του αιχμαλώτου, τους φίλους του να τον εγκαταλείπουν, να τον θυσιάζουν και να εκμεταλλεύονται το θάνατό του. Οι αξίες του καταρρέουν, το Βατικανό του γυρίζει την πλάτη και όλοι σιωπούν. Ο Μόρο, από πολιτικός ηγέτης γίνεται ένα πλάσμα μοναχικό και ανήμπορο μπροστά στον θάνατο. Πέρα από το γεγονός που σηματοδοτεί την οριστική μεταμόρφωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών σε μια συμμορία από μανιακούς δολοφόνους («που μπέρδεψαν την ανθρωποκτονία με την επανάσταση»), η «υπόθεση Μόρο» είναι μια ανθρώπινη τραγωδία. Όχι επειδή ένας άνθρωπος εκτελέστηκε, αλλά επειδή το κόμμα του, η εκκλησία του, η χώρα του συνέχισαν αδιάφορα την πορεία τους, όπως αδιάφορα γυρίζουν οι πλανήτες γύρω από τον εαυτό τους. Ακόμα, πρόκειται για μια κοινωνική τραγωδία: τόσο αίμα, τόσα «επαναστατικά» λόγια, τόσοι αγώνες, κατέληξαν στο αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο, που θεωρητικά, επιζητούσαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Την ημέρα της εκτέλεσης του Άλντο Μόρο, στις πλατείες ανέμιζαν σημαίες Χριστιανοδημοκρατίας (η οποία ήταν συνένοχη στη δολοφονία) κι αργότερα, όταν αποκαλύφθηκε ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα αποτελούσε παράρτημα της μαφίας, το ιταλικό κοινό, αντί να στραφεί προς τα αριστερά, στράφηκε προς τα δεξιά. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες -και μια σειρά άλλες ομάδες και πράξεις- είχαν εξευτελίσει την έννοια και την ιδεολογία της Αριστεράς: η Ιταλία βρέθηκε, όπως είχε προβλέψει ο Μόρο, μπροστά σε μια άβυσσο. Το «αξιολάτρευτο», κατά την προσφιλή έκφραση του Παζολίνι, ιταλικό χάος εξελίχθηκε σε ένα ακροδεξιό παρακράτος: ευτυχώς -μοιάζει να υπονοεί ο Σάσα- ευτυχώς, ο Παζολίνι έφυγε νωρίς.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.
O Λεονάρντο Σάσα (1921-1989) ήταν Ιταλός μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Ρακαλμούτο της επαρχίας του Αγκριτζέντο, στη Σικελία. Η ανακάλυψη της λογοτεχνίας στη δεκαετία του ’30 τον προφύλαξε από την επίδραση του φασισμού: διάβασε Μαντσόνι, Ουγκό, Καζανόβα, Ντιντερό κι όταν μπήκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Καλτανισέτα, στην Κεντρική Σικελία, μυήθηκε στο αντιφασιστικό κίνημα και στους Αμερικανούς συγγραφείς, στον Ντος Πάσος, στον Χέμινγουεϊ, στον Φόκνερ, αλλά και στους Γάλλους συμβολιστές ποιητές και στη φιλοσοφία του Σπινόζα. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του συνείδησης: έγινε η αφορμή να γράψει το πρώτο του διήγημα με θέμα τους άπορους Σικελούς που ο Μουσολίνι έστειλε να πολεμήσουν υπέρ του Φράνκο. Στη δεκαετία του ’40 δούλεψε σε διάφορες υπαλληλικές θέσεις, στις αγροτικές υπηρεσίες της Σικελίας, όπου ερχόταν καθημερινά σε επαφή με τη φτώχεια των αγροτών και των εργατών των ορυχείων θειαφιού. Ήταν μια σκληρή εποχή, που σημαδεύτηκε όχι μόνον από το φασιστικό καθεστώς, αλλά κι από την αυτοκτονία ενός από τους αδερφούς του, του Τζουζέππε. Από το 1949 έως το 1957 εργάστηκε ως δάσκαλος στο Ρακαλμούτο, ενώ παράλληλα διεύθυνε το περιοδικό "Galleria", με το οποίο συνεργάστηκαν πολλοί γνωστοί συγγραφείς, ανάμεσά τους και ο Παζολίνι. Εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο το 1950, ένα αφήγημα "στο ύφος του Αισώπου" με τίτλο "Μύθοι της δικτατορίας". Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, μυθοπλαστικές αναλύσεις για τη σικελική ζωή ("Η Σικελία, η καρδιά της", 1952), κριτικά κείμενα ("Ο Πιραντέλο και η Σικελία", 1961), άρθρα στην εφημερίδα "Gazetta di Parma" και διηγήματα που το 1958 εκδόθηκαν στη συλλογή "Οι θείοι της Σικελίας" (στη σειρά "Gettoni" που διεύθυνε τότε ο Έλιο Βιττορίνι). Το 1961 έγραψε την πρώτη ιδιότυπη "αστυνομική" του νουβέλα με τίτλο "Η μέρα της κουκουβάγιας", που έγινε η αρχή ενός πολιτικού λογοτεχνικού είδους με αστυνομική πλοκή και θέματα εμπνευσμένα από επεισόδια της τοπικής μαφίας που δεν απείχαν, από φιλοσοφική και σημειολογική άποψη, από εκείνα της πολιτικής. Ο Λεονάρντο Σάσα θεωρείται κατεξοχήν συγγραφέας της "ιταλικής συνείδησης": θα μπορούσε ίσως, κανείς, να συγκρίνει την παρουσία του στη λογοτεχνία με την παρουσία του Κ. Γαβρά, του Έλιο Πέτρι ή του Φραντσέσκο Ρόζι στον κινηματογράφο, δημιουργών πολιτικού θρίλερ που ασχολήθηκαν με την ανάλυση της ίδιας της φύσης της εξουσίας. Υπήρξε, όπως πολλοί Ιταλοί συγγραφείς της γενιάς του, μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος -το οποίο εκπροσώπησε στο δημοτικό συμβούλιο του Παλέρμο- αλλά δεν άργησε να μετακινηθεί προς τους Ριζοσπάστες, να εκλεγεί βουλευτής και στη συνέχεια ευρωβουλευτής (το 1979). Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες "Corriere della Sera" και "La stampa", όπου σχολίαζε τα πολιτικά γεγονότα από φιλοσοφική πλευρά. Είναι ο κατεξοχήν συγγραφέας της sicilitudine ("σικελικότητας"), αναλύοντας τις ιδιομορφίες της μικρής, κλειστής κοινωνίας του Ιταλικού και Μεσογειακού νότου. Επίσης, υπήρξε μεταφραστής, μεταξύ άλλων, του Γουόλτ Γουίτμαν, του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, του Ανατόλ Φρανς και του Πέδρο Σαλίνας στα Ιταλικά. Μερικά από τα έργα του διασκευάστηκαν και μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο: "O καθένας με τον τρόπο του" του Έλιο Πέτρι (1976), "Δολοφονίες διακεκριμένων" του Φραντσέσκο Ρόζι (1976), "Ανοιχτές πόρτες" του Τζάνι Αμέλιο (1990). Το χρονικό της υπόθεσης Μόρο έγινε ταινία από τον Τζουζέππε Φερράρα το 1986, με πρωταγωνιστή τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. Πέθανε στο Παλέρμο, στις 20 Νοεμβρίου 1989, σε ηλικία 68 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
