Η Τραγική αναμέτρηση, το βιβλίο-ορόσημο του Αλέξανδρου Λ. Ζαούση για τον Εμφύλιο, πρωτοεκδόθηκε από την «Ωκεανίδα» σε δύο τόμους την περίοδο 1992-1993. Αναφέρεται στα τραγικά γεγονότα των ετών 1946-1949, αλλά και σε όσα προηγήθηκαν του Εμφυλίου κατά το έτος 1945, προκειμένου να αναλυθούν τα πραγματικά αίτια της αναμετρήσεως. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 100 πηγές και σημαντικός αριθμός εφημερίδων της εποχής πάσης αποχρώσεως.
Το συγγραφικό έργο του Αλέξανδρου Λ. Ζαούση εκτιμάται ιδιαίτερα για την αντικειμενικότητα και την εξαντλητική τεκμηρίωση, αλλά και για τη γλαφυρότητα της γραφής του. Ο Νίκος Μαραντζίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ο οποίος προλογίζει την παρούσα επίτομη έκδοση, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Παρά το γεγονός πως ο Ζαούσης δεν είναι επαγγελματίας ιστορικός, γράφει με εξαιρετικά νηφάλιο τρόπο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η εμμονή του στην αναζήτηση, διασταύρωση και κριτική αποτίμηση των πηγών προκειμένου να περιγράψει σύνθετα γεγονότα και καταστάσεις. […] Η Τραγική αναμέτρηση συνιστά ένα από τα λίγα ελληνικά έργα στρατιωτικής ιστορίας, όπου η αφήγηση των μαχών δεν κουράζει τον μη ειδικό αναγνώστη, αλλά, αντίθετα, πετυχαίνει να τον κρατά πολλές φορές με κομμένη την ανάσα, ωσάν να διαβάζει ένα βιβλίο περιπέτειας, σαν να μη γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια».
Ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1948 έλαβε το πτυχίο του με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπισημίου Αθηνών και το 1951 ανακηρύχθηκε αριστούχος Διδάκτωρ της Χειρουργικής. Το 1950-1953 υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίατρος σε Τάγμα Πεζικού και σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Βοστώνη και στο Λονδίνο στην Ορθοπεδική Χειρουργική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Βοστώνη του απονεμήθηκε ο τίτλος του Teaching Fellow του Harvand. Η "Βρετανική Ορθοπεδική Εταιρεία", της οποίας είναι το παλαιότερο ελληνικό μέλος, τον επέλεξε από το 1981 ως μόνιμο εκπρόσωπο της στην Ελλάδα (Corresponding Fellow of the B.O.A.).
Ο Α. Λ. Ζαούσης διετέλεσε συνολικώς επί εικοσαετία Διευθυντής στο Ασκληπείο Βούλας και στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων (ΚΑΤ), συγγράψας πληθώρα επιστημονικών εργασιών στα ελληνικά και σε ξένες γλώσσες. Εισήγαγε στην Ελλάδα νέες εγχειρητικές μεθόδους και, πρώτος, το 1967, την ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
Στην Κατοχή (1941-1944) είχε μετάσχει στην Εθνική Αντίσταση και από τις εμπειρίες του της περιόδου αυτής προέκυψε το πρώτο εξωιατρικό του πόνημα, με τίτλο "Αναμνήσεις ενός αντιήρωα", το 1980. Ακολούθησε το τρίτομο έργο του "Οι δύο όχθες", το δίτομο "Η τραγική αναμέτρηση", για την περίοδο 1945-1949, και πάλι ένα δίτομο, "Ο εμπαιγμός", για τη δικτατορία 1967-1974. Το πέμπτο βιβλίο του, "Αλέξανδρος και Ασπασία", 1915 -1920, ήταν η ιστορία του τραγικού βασιλιά και της αγαπημένης του, και σημείωσε πολύ μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Το παρόν είναι το έκτο κατά σειράν έργο του.
Σε αναγνώριση του συγγραφικού του αυτού έργου, η Ακαδημία Αθηνών τον έχει επιλέξει μέλος της Ερευνητικής Επιτροπής της για την περίοδο του Πολέμου 1940-1941 καιτης Εθνικής Αντίστασης - ο πρώτος τόμος της συλλογικής αυτής εργασίας έχει ήδη εκδοθεί.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
