"Η υλοποίηση του λευκώματος οφείλεται στη συλλογική προσπάθεια των κατοίκων του Αγίου Πνεύματος, και ιδιαίτερα μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι ασχολήθηκαν με την έρευνα της πλούσιας ενδυματολογικής παράδοσης του τόπου, τη δημιουργία πιστών αντιγράφων ενδυμάτων, κοσμημάτων, υποδημάτων και την προετοιμασία της κάθε φωτογραφίας ξεχωριστά.
Η ενδυματολογική προσέγγιση κάθε φωτογραφίας τεκμηριώνεται από την αρχειακή συλλογή φωτογραφιών του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίου Πνεύματος και συλλογές ιδιωτών Δαρνακοχωριτών, αλλά κυρίως από τα αυθεντικά ενδύματα και κοσμήματα, τα οποία είτε ανήκουν στη συλλογή του Πολιτιστικού Συλλόγου, είτε παραχωρήθηκαν από κατοίκους του χωριού για τις ανάγκες της φωτογράφισης.
Το έργο αυτό δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να αναπαραστήσει νοερά την καθημερινότητα των ανθρώπων μιας περασμένης εποχής που έζησαν σε αυτόν τον τόπο. Αποτελεί επίσης ένα δευτερογενές τεκμήριο στη διάθεση κάθε μελλοντικού ερευνητή.
Οι ιστορικές περίοδοι στις οποίες αναφέρεται το έργο είναι τα τέλη του 19ου αιώνα και η περίοδος των δεκαετιών του 1930 και ’40, περίοδοι σταθμοί στην εξέλιξη της τοπικής ενδυμασίας του Αγίου Πνεύματος και γενικότερα των Δαρνακοχωρίων. Η συστηματική καλλιέργεια του καπνού στα τέλη του 19ου αιώνα επιφέρει τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη των Δαρνακοχωρίων. Χτίζονται τα μεγάλα διώροφα καπνόσπιτα, ενώ έρχονται πολύτιμα υφάσματα, όπως μετάξι και βελούδο, που με αυτά πλεόν οι γυναίκες ράβουν τα φουστάνια. Στο στήθος κρεμιούνται λίρες και πεντόλιρα, οι περίφημες ντούμπλες. Η οικονομική αυτή ανάπτυξη έφερε γρήγορα, στις αρχές του 20ου αιώνα και την αστικοποίηση των χωριών. Τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα δημιουργείται φιλαρμονική στην Πεντάπολη και μαντολινάτες στο Άγιο Πνεύμα και στο Νέο Σούλι ενώ διοργανώνονται χοροεσπερίδες με ευρωπαϊκούς χορούς. Έτσι οι άντρες αρκετά νωρίς φοράνε τα «ευρωπαϊκά» και ακολουθούν γρήγορα και οι γυναίκες. Στις δύσκολες εποχές των δεκαετιών του ’30 και του ’40 η φορεσιά απλοποιείται αρκετά, ενώ στα επόμενα χρόνια μένουν πλέον μεγάλες γυναίκες να φοράνε τα πατροπαράδοτα φουστάνια που, λόγω ηλικίας, ήταν απλοποιημένα και σκουρόχρωμα και δεν θύμιζαν την αρχοντική φορεσιά των προηγούμενων δεκαετιών.
Το λεύκωμα δημιουργήθηκε με αγάπη και μεράκι από κατοίκους του Αγίου Πνεύματος, με επαγγελματικές προδιαγραφές και ζήλο ερασιτέχνη. 
Καλή σας ανάγνωση."

(από τον πρόλογο του βιβλίου)