Η διδασκαλία της Εκκλησίας περί των ιερών εικόνων αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά κεφάλαια της Πατερικής Θεολογίας.
Μεταξύ εκείνων που συνετέλεσαν στη βαθύτερη μελέτη του φαινομένου της Εικονομαχίας συγκαταλέγεται, όπως είναι γνωστό, και ο όσιος Θεόδωρος (759-826), ηγούμενος της ονομαστής Μονής του Στουδίου, πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως. Το συγγραφικό του έργο, το αναφερόμενο όχι μόνο στα επιμέρους ιστορικά συμβάντα της περιόδου της Εικονομαχίας (726-843) αλλά και στην έρευνα και παρουσίαση της θεολογικής όψεως των χριστολογικών προβλημάτων, που δημιούργησε η άρνηση της τιμητικής προσκυνήσεως των Ι. Εικόνων, είναι εξαιρετικά πλούσιο και αποκαλυπτικό του βάθους της δογματικής εννοίας των Ι. Εικόνων αλλά και της ορθοδοξίας του οσ. πατέρα.
Η παρούσα εργασία αποτελεί το κείμενο διδακτορικής διατριβής, που υποβλήθηκε στο Τμήμα Ποιμαντικής (νυν Κοινωνικής Θεολογίας) της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εγκρίθηκε τον Ιούνιο του 1992.
Στη διατριβή αυτή επιχειρείται η κατά το δυνατόν συστηματική έκθεση των θέσεων του οσ. Θεοδώρου του Στουδίτη, στο θέμα της ορθόδοξης θεολογικής θεωρήσεως της τιμητικής προσκυνήσεως των Ι. Εικόνων, ως συμβολή στη βαθύτερη κατανόηση της Πατερικής σκέψεως, η οποία επεσήμανε στην Ι. Εικόνα τη θεμελιακή, για τη ζωή της πίστεως, έκφραση της χριστολογικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]