Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607572080
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
`. . . Ένα βιβλίο μοναδικό στην μοναδικότητά του. Το κάθε κομμάτι του, το κάθε σκιτσάρισμα της ρωμαίικης ψυχοσυνθέσεως, είναι και ένα σπαρταριστό ευθυμογράφημα. Χιούμορ λεπτό, πολιτισμένο και υπολανθάνον, ντυμένο με μια κομψή, στρωτή, αστική γλώσσα που εκτείνεται και στην γλώσσα της συνοικίας, με τα χαριτωμένα ξόμπλια της.` `Πάνος Σπάλας Χρονογράφος`
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Δημήτρης Ψαθάς (1907-1979) γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου και ήρθε στην Αθήνα το 1923, όπου τελείωσε τις σπουδές του και αφιερώθηκε στη δημοσιογραφία, στην ευθυμογραφία και στο θέατρο.
Το 1937 κυκλοφόρησε το πρώτο χιουμοριστικό βιβλίο του "Η Θέμις έχει κέφια" κι ευθύς τον επόμενο χρόνο "Η Θέμις έχει νεύρα". Εκείνο, όμως, που τον έκανε πανελλήνια γνωστό ήταν η "Μαντάμ Σουσού", η περιλάλητη ηρωίδα του ομώνυμου χιουμοριστικού μυθιστορήματός του.
Τη δραματική περίοδο της Ιταλογερμανικής Κατοχής ο Δημήτρης Ψαθάς περιέγραψε με το δικό του αμίμητο τρόπο στα βιβλία του "Χειμώνας του 41" (1945), "Αντίσταση" (1945), και "Το χιούμορ μιας εποχής" (1946). Ο συγγραφέας ταξίδεψε στη Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Τουρκία, Αίγυπτο και περιέλαβε τις εντυπώσεις του στα βιβλία του "Κάτω από τους ουρανοξύστες" (1950), "Στη χώρα των μυλόρδων" (1951) και "Παρίσι, Σταμπούλ κι άλλα εύθυμα ταξίδια" (1951). Επίσης, εξέδωσε ένα άλλο χιουμοριστικό μυθιστόρημα, που περιλαμβάνει σάτιρα των ηθών της εποχής, με τον τίτλο "Οικογένεια βλαμμένου" (1956) και σειρά εύθυμων διηγημάτων που τιτλοφορούνται "Παρ ολίγον να γελάσουμε" (1960).
Επιλογή χρονογραφημάτων του περιέλαβε σε τρία βιβλία με τους τίτλους "Από την εύθυμη πλευρά", "Στο καρφί και στο πέταλο", και "Πέρα βρέχει" (1960).
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ο Δημήτρης Ψαθάς επιδόθηκε με θριαμβευτική επιτυχία και στη συγγραφή κωμωδιών, μερικές από τις οποίες κατέρριψαν το ρεκόρ των παραστάσεων στην Ελλάδα. Οι κωμωδίες του, που παίχθηκαν απ όλους σχεδόν τους κεντρικούς θιάσους της Αθήνας και με τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς είναι "Το στραβόξυλο" (1940), "Ο εαυτούλης μου" (1941), "Οι Ελαφρόμυαλοι" (1942), "Μαντάμ Σουσού" (1942), "Σκίτσα της εποχής" (όπου περιλαμβάνονται τα μονόπρακτα "Ο Κηφισοφών", "Γαλάζια χελώνα", "Νευρικός κύριος", "Τρελοί της εποχής" και "Ιφιγένεια. . . εν Μαύροις", 1944), "Φον Δημητράκης" (1947), "Η ζωή είναι ωραία" (1952), "Ζητείται ψεύτης" (1953), "Μικροί Φαρισαίοι" (1954), "Ο φαύλος κύκλος" (1954), "Ένας βλάκας και μισός" (1956), "Προς Θεού μεταξύ μας" (1957), "Φωνάζει ο κλέφτης" (1958), "Εταιρία θαυμάτων" (1959), "Η Μαίρη τα λέει όλα" (1960), "Εξοχικόν κέντρον ο Έρως" (1960), "Εμπρός να γδυθούμε" (1962), "Χαρτοπαίχτρα" (1963), "Ξύπνα, Βασίλη" (1965), "Ο αχόρταγος" (1966), "Ο κουτσομπόλης" (1968), "Προίκα μου αγαπημένη" (1968), "Οι ατίθασοι" (1970), "Ο αφελής" (1973), "Το ανθρωπάκι" (1974).
Τα περισσότερα από τα θεατρικά του έργα έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες με τεράστια επιτυχία-η υψηλή θεαματικότητά τους από την τηλεόραση απ όπου προβάλλονται σήμερα αποδείχνει το αξεπέραστο ταλέντο του δημιουργού τους και τη μόνιμη επικαιρότητα των θεμάτων τους. Ο Δημήτρης Ψαθάς εξέδωσε επίσης και ένα ιστορικό χρονικό 500 σελίδων, συγκλονιστικό ντοκουμέντο από τη ζωή, τους διωγμούς και την αντίσταση του ελληνισμού της ιδιαιτέρας του πατρίδας, με τίτλο "Γη του Πόντου" (1966).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Φωκίων Δημητριάδης ή Φώκος, για τους φίλους του (1894-1977), υπήρξε ο γνωστότερος ίσως Έλληνας σκιτσογράφος και γελοιογράφος του 20ού αιώνα, που ασχολήθηκε κυρίως με τη σατιρική πολιτική γελοιογραφία. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Από νεαρής ηλικίας δημοσίευσε σκίτσα του στα έντυπα της Σχολής Γλωσσών και Εμπορίου της Κωνσταντινούπολης, στην οποία επίσης φοίτησε. Το 1915 ήλθε στην Ελλάδα και δούλεψε επί πενταετία στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη. Από το 1922 αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη σατιρική γελοιογραφία, δουλεύοντας στην εφημερίδες του Δημήτριου Λαμπράκη "Ελεύθερο Βήμα" (μετέπειτα "Το Βήμα") και "Αθηναϊκά Νέα" (μετέπειτα "Τα Νέα"). Μεγάλη του αγάπη υπήρξε και η ΑΕΚ, της οποίας αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος. Από το 1945 έως το 1960 ήταν η περίοδος της μεγάλης του ακμής, όταν τα σκίτσα του ασκούσαν μεγάλη επιρροή και λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη από τους πολιτικούς. Στο διάστημα αυτό, αλλά και αργότερα, εξέδωσε πολλές γελοιογραφικές σειρές, ανάμεσά τους και τη διασκευή της ομηρικής "Οδύσσειας". Το 1961 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Πολιτικής Γελοιογραφίας στο Λος Άντζελες και το 1969 με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Φωκίων Δημητριάδης συνέχισε τη χιουμοριστική παράδοση του Θέμου Άννινου. Το σκίτσο του διακρίνεται για την εικονογραφική του πληρότητα, τη σημασία στη λεπτομέρεια και τον υψηλό τόνο της σάτιρας. Οι φιγούρες του δεν είναι στατικές, αλλά έχουν παλμό, ζωντάνια και κίνηση, απεικονίζοντας ταυτόχρονα ψυχικές καταστάσεις. Μοναδική ήταν η ικανότητά του να φιλοτεχνεί γελοιογραφίες πολιτικών ανδρών, υπογραμμίζοντας ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, το οποίο τους ακολουθούσε ως σημείο αναφοράς. Κάποτε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ως Υπουργός Προεδρίας τη δεκαετία του ΄50, κατέβασε από το Ηρώδειο μια παράσταση των "Ορνίθων" του Αριστοφάνη, επειδή λόγω της αθυροστομίας της ενόχλησε τους θρησκόληπτους και τον κλήρο. Μετά απ΄ αυτό το περιστατικό, ο Δημητριάδης στις γελοιογραφίες του ζωγράφιζε διαρκώς δίπλα στον Τσάτσο και μια κότα. Κάποια στιγμή, οι δύο άνδρες βρέθηκαν σε μία εκδήλωση, οπότε ο αείμνηστος Ακαδημαϊκός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ρώτησε τον δημοσιογράφο: "Καλά κ. Δημητριάδη, γιατί με ζωγραφίζετε πάντα με μια κότα;" και ο Δημητριάδης του απάντησε: "Ένα μυστήριο πράγμα υπουργέ μου, το ίδιο ακριβώς με ρωτά και η κότα". Υψηλό αίσθημα χιούμορ, από ένα μεγάλο τεχνίτη του σκίτσου, που έφυγε από τη ζωή στις 19 Ιουνίου 1977.
