Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602082829
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Ντάντε μαζί με τον Βιργίλιο ξημερώματα, στο αμυδρό φως των άστρων ξεχωρίζουν ένα θεόρατο βουνό, που κι αυτό έχει σχήμα κωνικό, το καθαρτήριο. Μπροστά στέκει φρουρός ο Κάτωνας, που δείχνει στους δυο ποιητές τον ανηφορικό δρόμο του εξαγνισμού. Το καθαρτήριο διαιρείται σε 7 κύκλους, όπου οι εξαγνιζόμενοι μετανοούν για ένα ορισμένο αμάρτημα. Στο πέρασμα στέκει φρουρός Άγγελος, ο οποίος χαράζει στο μέτωπο του Ντάντε 7Α, τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Αμέσως μετά ανοίγει η θύρα και περνούν οι δυο ποιητές. Σε κάθε κύκλο ο φύλακας Άγγελος σβήνει κι από ένα Α από το μέτωπο του Ντάντε κι αυτός, πιο ελαφρύς κάθε φορά, ανεβαίνει το δύσκολο ανήφορο του καθαρμού. Εγκαταλείποντας τον έβδομο κύκλο, φτάνουν κι οι δυο τους στον Επίγειο Παράδεισο, όπου η Ματίλντα βυθίζει τον ποιητή στους ποταμούς της Λήθης και της καλής Μνημοσύνης. Ο Βιργίλιος εξαφανίζεται και παρουσιάζεται αστραφτερή σε ομορφιά η Βεατρίκη, η οποία θα οδηγήσει τον ποιητή, εξαγνισμένον πια, με αστραπιαίο ανέβασμα στους ουρανούς, "πανέτοιμο κι αγνό ν΄ ανέβει στ΄ άστρα".
Dante Alighieri (1265-1321). Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και πέθανε στη Ραβέννα, σε ηλικία 56 ετών.
Σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και νομικά. Αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του και την όλη του ποιητική δημιουργία έπαιξε ο μεγάλος έρωτάς του προς την κατά ένα μόνο χρόνο νεώτερη του Βεατρίκη Πορτινάρι, την οποία και για πρώτη του φορά συνάντησε σε ηλικία μόλις εννιά ετών. Μετά από άλλα εννιά χρόνια, την ξανασυνάντησε και την αγάπησε περιπαθέστατα, αλλά και τελείως αγνά (πλατωνικά). Την έβλεπε σαν "άγγελο σε σχήμα γυναίκας" ή τέλος σαν "πηγή βαθύτατης και υψηλότατης συγκίνησης" γι΄ αυτόν.
Η Βεατρίκη, που είχε στο μεταξύ συζευχθεί με άλλον, πέθανε λίγο αργότερα, σε ηλικία μόνο 25 ετών.
Αρχικά ο Δάντης είχε περιγράψει τον πυριφλεγή μεγάλο του έρωτα στο βιβλίο του "Vita nuova" στη συνέχεια όμως έφθασε να τον αποθεώσει κυριολεκτικά, στο ασύγκριτο του αριστούργημα την περίφημη "Divina comedia", τη "Θεία κωμωδία", δηλαδή τo διαιρεμένο ως γνωστόν, σε τρία ξεχωριστά βιβλία: την "Κόλαση", το "Καθαρτήριο" και τον "Παράδεισο".
Ο μεγάλος Φλωρεντίνος βάρδος, μαζί με τον σχεδόν σύγχρονό του Πετράρχη, θεωρούνται κι σαν οι δύο αναμορφωτές της ιταλικής γλώσσας. Με τη μέγιστη επίδραση των έργων τους πέτυχαν έκτοτε να καθιερώσουν την καθομιλουμένη ζωντανή γλώσσα, του λαού ως γλώσσα της λογοτεχνίας, η οποία κατ΄ ολίγο, εξελίχθηκε και σε επίσημη γλώσσα ολόκληρου του Ιταλικού εθνικού συνόλου.
Τόσο στο "Συμπόσιό" του, όσο και, προ πάντως, στην "Θεία κωμωδία" του, ο Δάντης χρησιμοποιεί την καλλιεργημένη διάλεκτο της Τοσκάνας και της Φλωρεντίας, που έγινε κατόπιν πρότυπο για όλους τους υπόλοιπους Ιταλούς ποιητές και συγγραφείς. Καθώς δε τόνιζε κι ο ίδιος: "Χυδαία δεν είναι η γλώσσα του λαού, που εγώ μεταχειρίζομαι. Χυδαίοι είναι μόνο οι καταφρονητές της ζωντανής αυτής γλώσσας, την οποία μιλούν οι άνθρωποι του μόχθου και της προκοπής στη χώρα αυτή".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γκυστάβ Ντορέ (Στρασβούργο, 1832 - Παρίσι, 1883) ήταν Γάλλος εικαστικός, εικονογράφος και χαράκτης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως εικονογράφος σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών στη σατιρική εφημερίδα "Le Journal pour rire". Στη συνέχεια διακρίθηκε σε διαγωνισμούς εικονογράφησης για εκδόσεις βιβλίων των Ραμπελαί, Μπαλζάκ, Μίλτονα και Δάντη. Το 1853 τού ζητήθηκε να εικονογραφήσει τα έργα του Μπάιρον και στη συνέχεια μια έκδοση της Βίβλου. Το 1856 εικονογράφησε τον "Θρύλο του περιπλανώμενου Ιουδαίου" για ένα σύντομο ποίημα του Πιερ-Ζαν ντε Ρανζέ, εμπνευσμένο από μυθιστόρημα του Οζέν Συ. Τη δεκαετία του 1860 εικονογράφησε τη γαλλική έκδοση του "Δον Κιχώτη". Οι εικονογραφήσεις του ήρωα του Θερβάντες και του ακολούθου του, Σάντσο Πάντσα, έγιναν τόσο διάσημες ώστε επηρέασαν αναγνώστες, καλλιτέχνες, καθώς και θεατρικούς ή κινηματογραφικούς σκηνοθέτες ως προς την όψη των δύο χαρακτήρων. Οι εικονογραφήσεις του της αγγλικής Βίβλου, το 1866, οδήγησαν την επόμενη χρονιά σε μια μεγάλη έκθεσή του στο Λονδίνο. Αυτή οδήγησε στην ίδρυση της Dore Gallery, στη Bond Street. Το 1869, ο Μπλανσάρ Τζέρολντ του πρότεινε να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο της πόλης του Λονδίνου. O Ντορέ υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τους εκδότες Grant & Co έναντι ενός υπέρογκου ποσού για την εποχή (£10,000 ανά έτος), με την υποχρέωση της παραμονής του επί τρεις μήνες κάθε χρόνο στο Λονδίνο. Οι ξυλογραφίες και τα χαρακτικά που έκανε γι΄ αυτό το έργο ανήκουν στα σημαντικότερα έργα του. Το βιβλίο "London: A Pilgrimage", με 180 χαρακτικά του, εκδόθηκε τελικά το 1872 και είχε μεγάλη εμπορική απήχηση, αλλά συγκέντρωσε αρνητικές κριτικές στα έντυπα της εποχής. Ορισμένες από αυτές στράφηκαν στο γεγονός ότι ο Ντορέ φαινόταν "να εστιάζει στη φτώχεια ορισμένων τμημάτων του Λονδίνου". Το "The Art Journal" τον κατηγόρησε ότι ότι "περισσότερο επινοούσε παρά απεικόνιζε". Η εφημερίδα "Westminster Review" έγραψε ότι ο Ντορέ μας δίνει σκίτσα με κοινότυπα και εκχυδαϊσμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Παρά τις αρνητικές κριτικές, ο Ντορέ έλαβε αναθέσεις και από άλλους Βρετανούς εκδότες. Η ύστερη περίοδός του περιλαμβάνει εικονογραφήσεις έργων του Τόμας Χουντ, της "Μπαλλάντας του γέρου ναυτικού" του Σ.Τ. Κόουλριτζ, του "Χαμένου παράδεισου" του Μίλτον, των "Ειδυλλίων του βασιλιά" του Τέννυσον, του "Κορακιού" του Ε. Ά. Πόε, της "Θείας Κωμωδίας" του Δάντη και συνεργασία με την εφημερίδα "The Illustrated London News". Η προσωπική ζωή του Ντορέ ήταν μονήρης: συνέχισε να ζει με τη μητέρα του στο Παρίσι και να εικονογραφεί βιβλία ως το θάνατό του, μετά από σύντομη ασθένεια, στις 23 Ιανουαρίου 1883, σε ηλικία 51 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο Περ Λασέζ του Παρισιού.
Γιωργής Κότσιρας (1920-1998). Ο Γιωργής Κότσιρας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες και παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1952 και για δώδεκα χρόνια εργάστηκε ως υπάλληλος του Δημοσίου, κινηματογραφιστής, επιχειρηματίας και δικηγόρος. Το 1965 διορίστηκε συμβολαιογράφος στην Κηφισιά. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1944 από τις στήλες του περιοδικού Φοιτητική Τέχνη με το διήγημα Οι άνθρωποι της βουνοκορφής. Την πρώτη του έκδοση πραγματοποίησε το 1947 με το αφήγημα Το σπίτι. Ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η ποιητική συλλογή Η χώρα των λωτοφάγων. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή του Η συνομιλία με το Σίσυφο - 1958), το Βραβείο Ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα (για την ποιητική συλλογή Ανατομία εγκλήματος - 1964), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή Το Άλφα του Κενταύρου - 1975), το Βραβείο της Ακαδημίας των Αθηνών (για τη συνολική προσφορά του στο χώρο των γραμμάτων - 1980). Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική κριτική, δημοσιεύοντας κείμενα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες (όπως τα Νέοι Δρόμοι, Φοιτητική Τέχνη, Ο αιώνας μας, Σκαραβαίος, Νέοι Ρυθμοί, Νέα Πορεία, Νέα Σκέψη, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Ακρόπολις, Βραδυνή, Ελευθερία κ.α.) και εξέδωσε τη μελέτη Η σύγχρονη ποίηση και η πνευματική αγωνία της εποχής (1959), καθώς και ένα θεατρικό έργο με τίτλο Ηρόστρατος (1970). Μετέφρασε έργα των Λόρκα, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ και άλλων, ενώ έργα του μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές, βαλκανικές και αραβικές γλώσσες.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
