Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608961777
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
(. . .) Η τέχνη ερμηνεία της καθημερινότητας, πρώτη είδηση, κάθε εβδομάδα 100.000 εικαστικές προκηρύξεις. 71 δημιουργοί της εικόνας αναδεικνύουν τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει η πόλη, σχολιάζουν οπτικά την επικαιρότητα. Και αυτή τη χρονιά το άθροισμα των εξωφύλλων της A.V., μέσα στο Μουσείο Μπενάκη και συγκεντρωμένο σ’ ένα άλμπουμ, μετατρέπεται σε ημερολόγιο καταγραφής των στιγμών όπου συναντήθηκαν η έμπνευση του καλλιτέχνη και η καθημερινή ζωή των αναγνωστών, μέσα από την πρώτη σελίδα μιας εφημερίδας. 71 ζωγράφοι, illustrators, γραφίστες, αρχιτέκτονες, street artists, δημιουργοί της εικόνας. Ποιοι είναι, τι λένε, πώς είναι στ’ αλήθεια το πρωτότυπο έργο τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Δημήτρης Θ. Αρβανίτης γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1948, σπούδασε ζωγραφική και γραφικές τέχνες. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στις δισκογραφικές εταιρείες EMI-Columbia και Minos και των περιοδικών Τζαζ, Ταχυδρόμος, Περιοδικό, Δίφωνο, Jazz & Tzaz, Καλειδοσκόπιο της Φιλοσοφικής. Από το 1973 εργάζεται σχεδιάζοντας εξώφυλλα δίσκων, βιβλία, αφίσες και καθόλου προγράμματα της διαφήμισης. Είναι μέλος της ομάδας σχεδιασμού ελληνικών γραμματοσειρών Cannibal. Άρθρα του που αφορούν την τυπογραφία, το σχεδιασμό εξωφύλλων δίσκων, αφίσας και θέματα για το ρόλο της γραφιστικής στην Ελλάδα δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έργα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Novum, Grafic Sanati. Συμπεριλαμβάνεται στο Λεξικό Καλλιτεχνών του εκδόσεων "Μέλισσα" και στο βιβλίο "Οι Ελληνικές Αφίσες" των εκδόσεων Κέδρος. Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αντώνης Κυριακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αναργύρειο και Κοριαλένειο Σχολή Σπετσών. Στα 1960-64 παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών στη Σχολή Δοξιάδη, δίπλα στον χαράκτη Α. Τάσσο. Το 1964-65 και από το 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο London College of Printing στο Λονδίνο.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσανατολίζεται επαγγελματικά στη ζωγραφική. Το 1971 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, στη Fondazione Europa στο Μιλάνο, για την οποία το περιοδικό Mondo Giovine του αφιέρωσε ειδικό τεύχος. Κατά τη δεκαετία του ΄70 και ΄80, έργα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: Ζυγός, Ταχυδρόμος, Χρονικό του Α. Μπαχαριάν, Ρόδι, ΒαΒέλ και στις εκδόσεις: "Tourism in Greece", 1971, "Boundary 2. A Journal of Post Modern Literature", State University of New York, 1973 (όπου περιλαμβάνεται ειδικό πολυσέλιδο άρθρο), Ανοιχτό Θέατρο "Μηνιαία Επιθεώρηση Πολιτικού Θεάτρου", 1973 του Γ. Μιχαηλίδη, Μ. Harlow, "Εvents. Greece 1967-1974", Αθήνα, 1974, "Ελληνική Πεζογραφία", Αθήνα, 1976.
Από το 1972 θα ασχοληθεί συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Έχει κάνει σκηνικά και κοστούμια για έργα από το κλασικό ρεπερτόριο, το κρητικό και το αναγεννησιακό θέατρο, καθώς και πολλές επιθεωρήσεις. Συνεργάστηκε με όλες τις κρατικές σκηνές και την Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την περίοδο 1983-85, καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί στις ταινίες "Άρχοντες" του Μανούσου Μανουσάκη (βραβείο σκηνογραφίας, Φεστιβάλ θεσσαλονίκης, 1977) και "Sweet Country" του Μιχάλη Κακογιάννη το 1984.
Έχει κάνει 38 εκθέσεις και έχει κυκλοφορήσει σειρές από χρηστικά αντικείμενα τέχνης. Το 2000 φιλοτέχνησε μία μνημειακή τοιχογραφία 16 μέτρων για το εστιατόριο-καφέ του ανακαινισμένου Μουσείου Μπενάκη.
Η συγγραφική του καριέρα ξεκίνησε με κωμικοτραγικά λιμπρέτα από γνωστές όπερες, όπως "Η Κυρία με τας Καμέλιας", "Οθέλλος", "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", που έγραφε στο Λονδίνο για τους φίλους του, καθώς και τα "ανοησιολογικά" Limericks.
Τα πρώτα του επαγγελματικά κείμενα βασίστηκαν σε τίτλους που επέλεξε Μάνος Χατζηδάκις: "Οι Τέσσερεις Φωνές", "Les Lettres Amoureux", "Τα Μεγάφωνα", "Η Πέστροφα και ο Κηπουρός", "Ερμαφρόδιτος ή Πάολα", που παρουσιάστηκαν το 1981 στο Τρίτο Πρόγραμμα και τα εκφωνούσε ο ίδιος. Την ίδια εποχή συνέγραψε -για το Τρίτο Πρόγραμμα- δύο ραδιοφωνικές σειρές: "Ο Μικρός Νικήτας Κοντέ Κίκι Ντιάμπολι πηγαίνει να συναντήσει τη Μεγάλη Αικατερίνη", σε 16 επεισόδια που τα διάβαζε ο Λευτέρης Βογιατζής με την προσθήκη αυτοσχεδιαστικού προλόγου σε κάθε επεισόδιο, καθώς και τη σειρά "Όθων και Αμαλία", που επίσης εκφώνησε ο Λευτέρης Βογιατζής
Το 1982 γράφει για την "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζηδάκι δύο κείμενα με τους τίτλους "Η Διάλεξη των Αναμνήσεων" και "Οι 9 Μούσες" (η μουσική του τελευταίου περιλαμβάνεται στο δίσκο "Πορνογραφία" με τον τίτλο "Ο Eric Satie ζωγραφίζει τις 9 Μούσες"). Έγραψε επίσης ένα θρίλερ για το Κανάλι 15 του Ρούσσου Κούνδουρου.
Το 1986 δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Ταχυδρόμος οι "Ανισόρροπες Ιστορίες" -συνοδευόμενες από σχετική εικονογράφηση- με τους τίτλους: "Η Αναδόμηση της Ιωσηφίνας", "Λίτσα Κωνσταντινίδη Μπαρμπαρόσα", "Ένα Καυτό δάκρυ Κύλησε", "Εντός Κάλαθου και εν μέσω θαλάσσης", "Ιστορικές Πόλεις Αλέξις/Αλεξάνδρεια-Χελιδόνες/Σεράγιεβο", "Ο Μυστικός Κόσμος των Κατσαρίδων", "Οι Μύτες των Μεδίκκων". Σατιρικά, εικονογραφημένα κείμενά του δημοσιεύτηκαν επίσης στην Ελευθεροτυπία με τίτλο "Διαχρονικές Ιστορίες Τρέλλας". Παράλληλα δημιούργησε, για το περιοδικό Figaro, μία σειρά κόμικς με πρωταγωνίστρια την "Κυρία Σουρλίνγκα, απόγονο της Mme Σουσού" και πρόσφατα σχεδίασε διάφορες εικονογραφήσεις για το Athens Voice και το Lifo. Το 1995 έγραψε μία παρλάτα με τον τίτλο "Οι Δύο μικρές Καμπούρες", που παίχτηκε στο θέατρο Μ. Ριάλδη. Το 1993 εκδίδεται το λεύκωμα "Αντώνης Κυριακούλης. Σχέδια και Κείμενα" (εκδόσεις Ηρίνα). Το 2001 εκδίδεται από τον Ίκαρο το βιβλίο "Αχ, αυτή η Ευρώπη, τι Κυρία", με μικρά κείμενα του και ιδιότυπες συνταγές μαγειρικής. Κείμενο του με τον τί
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τάσος Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε γραφιστική και ζωγραφική στην θρυλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας, όπου φοίτησε δίπλα σε καλλιτέχνες όπως οι Henryk Tomaszewski και Teresa Pagowska. Ήταν υπότροφος του ΙΚΥ από το 1987 μέχρι το 1990. Το 1996 φιλοτέχνησε ένα από τα δώδεκα γλυπτά της σειράς Art Clock Towers που κατασκεύασε η Swatch για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκτός από τις εκθέσεις, ο Τάσος Παυλόπουλος έχει εκδώσει από το 1992 μέχρι σήμερα έξι βιβλία τέχνης και έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο Φώτης Πεχλιβανίδης είναι γραφίστας και σχεδιαστής κόμικ. Κόμικς του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Βαβέλ, Πρόσωπα, Παρά Πέντε και στην Ελευθεροτυπία.
Έχει εικονογραφήσει βιβλία και περιοδικά και έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά Ένα, Τηλέραμα, Και, Έψιλον και 01.
Επίσης έχει κάνει πολιτικές γελοιογραφίες, τηλεοπτικά σποτ και διαφημιστικά. Είναι art director των περιοδικών Κλικ και Men, θέση που είχε παλιότερα και στα περιοδικά M2 και Madame Figaro.
O Τάκης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. O Διαμαντόπουλος σήμερα ασχολείται κυρίως με το πορτραίτο. Θα ήταν όμως δύσκολο να μην τον αναφέρει κανείς σε ένα αφιέρωμα για τη φωτογραφία μόδας, αφού είναι από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με τη φωτογραφία μόδας στην Ελλάδα, όταν αυτή ήταν ακόμα στα σπάργανα. O παππούς του και ο πατέρας του ήταν και αυτοί φωτογράφοι και ο αδελφός του Ντίνος είναι επίσης φωτογράφος, εξίσου γνωστός και καλός με τον Τάκη. Το γεγονός ότι ο Τάκης Διαμαντόπουλος είναι γόνος φωτογραφικής οικογένειας τον βοήθησε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία από πολύ τρυφερή ηλικία. Ήδη από τα σχολικά του χρόνια βοηθούσε τον πατέρα του στο στούντιο και σε ηλικία 21 ετών φωτογράφιζε παραστάσεις τού Εθνικού Θεάτρου. Τον βοήθησε όμως και να πετύχει τη σύνθεση τού παιδικού παιχνιδιού και τού εφηβικού χόμπυ με το βιοποριστικό επάγγελμα. Για μια πενταετία συνεργάστηκε με τον αδελφό του και ύστερα για μια διετία (1981-83) έζησε στο εξωτερικό και συνεργάστηκε με τον εκδοτικό οίκο Conde Nast. Το κέφι τού Τάκη Διαμαντόπουλου είναι φανερό στις φωτογραφίες του. Πέραν όμως από αυτή τη φρεσκάδα, ακριβώς επειδή άρχισε να φωτογραφίζει σε μια εποχή που στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός δεν είχε ακόμα διογκωθεί, οι φωτογραφίες τού Τάκη Διαμαντόπουλου δεν αγωνίζονται να αποδείξουν μια πρωτοτυπία και έτσι πετυχαίνουν με έναν αυθόρμητο και απλό τρόπο να γίνονται κλασικές.
Ο Stephen Antonakos (Στυλιανός Αντωνάκος) γεννήθηκε το 1926 στο ορεινό χωριό Άγιος Νικόλαος Λακωνίας. Σε ηλικία τεσσάρων ετών οι γονείς του μετανάστευσαν στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη) όπου πήγε σχολείο. Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένειά του μετακόμισε στην περιοχή Bay Ridge του Brooklyn, όπου φοίτησε στο γυμνάσιο Fort Hamilton. Στη διάρκεια του τελευταίου έτους των σπουδών του (1945) επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε τη θητεία του στον Ειρηνικό. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, εγγράφεται στο τμήμα τέχνης του Brooklyn Community College, από όπου αποφοιτά το 1949. Στην αρχή της σταδιοδρομίας του ο Antonakos δημιουργεί σχέδια και ζωγραφικές φιγούρες σε αρχιτεκτονικά περιβάλλοντα και χρησιμοποιεί συχνά υφάσματα και "τυχαία αντικείμενα" (objets trouves) σε τεχνικές κολάζ. Η έντονη υλική υπόσταση των πρώιμων έργων του και, στη συνέχεια, η χρήση επαναλαμβανόμενων γραμμικών στοιχείων στο σχέδιο -το οποίο δεν παύει να παίζει κυρίαρχο ρόλο καθόλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας- τον οδηγούν, το 1960, στην "ανακάλυψη" των σωλήνων με Νέον, που αφθονούν στις φωτεινές επιγραφές του κεντρικού Μανχάταν. Το έντονο χρώμα, η γραμμική και ταυτόχρονα τρισδιάστατη εικόνα του Νέον και η δυνατότητά του να "πλάθεται", κάνουν τον καλλιτέχνη να το χαρακτηρίσει "ελεγχόμενο παράδεισο". Αδιαφορώντας για την αναπαράσταση και με σαφή προτίμηση στις γεωμετρικές φόρμες, υιοθετεί το υλικό αυτό που του επιτρέπει να κάνει μια τέχνη "από αληθινά πράγματα σε αληθινούς χώρους". Σήμερα ο Antonakos θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους light artists και, ταυτόχρονα, ένας από τους σημαντικότερους μινιμαλιστές καλλιτέχνες στον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, επίσης, η δουλειά του προσαρμόζεται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό στα κτίσματα, στην αρχή με εγκαταστάσεις σε γκαλερί και από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 με κατασκευές μεγάλης κλίμακας σε δημόσιους χώρους και κτίρια. Στη σειρά των έργων αυτών εντάσσονται και τα "Παρεκκλήσια", αρχικά με τη μορφή μακετών και αργότερα ως μεσαίου μεγέθους τρισδιάστατες γεωμετρικές κατασκευές ("Chapel of the Martyrs", 1988, "Chapel of St. John the Baptist", 1991, "Underground Chapel", 1992-96, "Chapel of the Heavenly Ladder", 47η Μπιενάλε της Βενετίας, 1997, "Chapel of Theotokos", Shirn Kunsthalle, Φρανκφούρτη 2001, "Chapel for Saint Dionysios", Μουσείο Μπενάκη/Αναδρομική Έκθεση, 2007, κ.ά.). Τα έργα αυτά, σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, όπως και τα "Panels" του, λειτουργούν πέρα από έναν στενά χριστιανικό συμβολισμό, ως ένα περιβάλλον ανοικτό, το οποίο ενθαρρύνει τον διάλογο με την τέχνη και ταυτόχρονα την "εσωτερική" εμπειρία του θεατή/χρήστη.
Ο Αντώνης Κυριακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αναργύρειο και Κοριαλένειο Σχολή Σπετσών. Στα 1960-64 παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών στη Σχολή Δοξιάδη, δίπλα στον χαράκτη Α. Τάσσο. Το 1964-65 και από το 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο London College of Printing στο Λονδίνο.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσανατολίζεται επαγγελματικά στη ζωγραφική. Το 1971 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, στη Fondazione Europa στο Μιλάνο, για την οποία το περιοδικό Mondo Giovine του αφιέρωσε ειδικό τεύχος. Κατά τη δεκαετία του ΄70 και ΄80, έργα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: Ζυγός, Ταχυδρόμος, Χρονικό του Α. Μπαχαριάν, Ρόδι, ΒαΒέλ και στις εκδόσεις: "Tourism in Greece", 1971, "Boundary 2. A Journal of Post Modern Literature", State University of New York, 1973 (όπου περιλαμβάνεται ειδικό πολυσέλιδο άρθρο), Ανοιχτό Θέατρο "Μηνιαία Επιθεώρηση Πολιτικού Θεάτρου", 1973 του Γ. Μιχαηλίδη, Μ. Harlow, "Εvents. Greece 1967-1974", Αθήνα, 1974, "Ελληνική Πεζογραφία", Αθήνα, 1976.
Από το 1972 θα ασχοληθεί συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Έχει κάνει σκηνικά και κοστούμια για έργα από το κλασικό ρεπερτόριο, το κρητικό και το αναγεννησιακό θέατρο, καθώς και πολλές επιθεωρήσεις. Συνεργάστηκε με όλες τις κρατικές σκηνές και την Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την περίοδο 1983-85, καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί στις ταινίες "Άρχοντες" του Μανούσου Μανουσάκη (βραβείο σκηνογραφίας, Φεστιβάλ θεσσαλονίκης, 1977) και "Sweet Country" του Μιχάλη Κακογιάννη το 1984.
Έχει κάνει 38 εκθέσεις και έχει κυκλοφορήσει σειρές από χρηστικά αντικείμενα τέχνης. Το 2000 φιλοτέχνησε μία μνημειακή τοιχογραφία 16 μέτρων για το εστιατόριο-καφέ του ανακαινισμένου Μουσείου Μπενάκη.
Η συγγραφική του καριέρα ξεκίνησε με κωμικοτραγικά λιμπρέτα από γνωστές όπερες, όπως "Η Κυρία με τας Καμέλιας", "Οθέλλος", "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", που έγραφε στο Λονδίνο για τους φίλους του, καθώς και τα "ανοησιολογικά" Limericks.
Τα πρώτα του επαγγελματικά κείμενα βασίστηκαν σε τίτλους που επέλεξε Μάνος Χατζηδάκις: "Οι Τέσσερεις Φωνές", "Les Lettres Amoureux", "Τα Μεγάφωνα", "Η Πέστροφα και ο Κηπουρός", "Ερμαφρόδιτος ή Πάολα", που παρουσιάστηκαν το 1981 στο Τρίτο Πρόγραμμα και τα εκφωνούσε ο ίδιος. Την ίδια εποχή συνέγραψε -για το Τρίτο Πρόγραμμα- δύο ραδιοφωνικές σειρές: "Ο Μικρός Νικήτας Κοντέ Κίκι Ντιάμπολι πηγαίνει να συναντήσει τη Μεγάλη Αικατερίνη", σε 16 επεισόδια που τα διάβαζε ο Λευτέρης Βογιατζής με την προσθήκη αυτοσχεδιαστικού προλόγου σε κάθε επεισόδιο, καθώς και τη σειρά "Όθων και Αμαλία", που επίσης εκφώνησε ο Λευτέρης Βογιατζής
Το 1982 γράφει για την "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζηδάκι δύο κείμενα με τους τίτλους "Η Διάλεξη των Αναμνήσεων" και "Οι 9 Μούσες" (η μουσική του τελευταίου περιλαμβάνεται στο δίσκο "Πορνογραφία" με τον τίτλο "Ο Eric Satie ζωγραφίζει τις 9 Μούσες"). Έγραψε επίσης ένα θρίλερ για το Κανάλι 15 του Ρούσσου Κούνδουρου.
Το 1986 δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Ταχυδρόμος οι "Ανισόρροπες Ιστορίες" -συνοδευόμενες από σχετική εικονογράφηση- με τους τίτλους: "Η Αναδόμηση της Ιωσηφίνας", "Λίτσα Κωνσταντινίδη Μπαρμπαρόσα", "Ένα Καυτό δάκρυ Κύλησε", "Εντός Κάλαθου και εν μέσω θαλάσσης", "Ιστορικές Πόλεις Αλέξις/Αλεξάνδρεια-Χελιδόνες/Σεράγιεβο", "Ο Μυστικός Κόσμος των Κατσαρίδων", "Οι Μύτες των Μεδίκκων". Σατιρικά, εικονογραφημένα κείμενά του δημοσιεύτηκαν επίσης στην Ελευθεροτυπία με τίτλο "Διαχρονικές Ιστορίες Τρέλλας". Παράλληλα δημιούργησε, για το περιοδικό Figaro, μία σειρά κόμικς με πρωταγωνίστρια την "Κυρία Σουρλίνγκα, απόγονο της Mme Σουσού" και πρόσφατα σχεδίασε διάφορες εικονογραφήσεις για το Athens Voice και το Lifo. Το 1995 έγραψε μία παρλάτα με τον τίτλο "Οι Δύο μικρές Καμπούρες", που παίχτηκε στο θέατρο Μ. Ριάλδη. Το 1993 εκδίδεται το λεύκωμα "Αντώνης Κυριακούλης. Σχέδια και Κείμενα" (εκδόσεις Ηρίνα). Το 2001 εκδίδεται από τον Ίκαρο το βιβλίο "Αχ, αυτή η Ευρώπη, τι Κυρία", με μικρά κείμενα του και ιδιότυπες συνταγές μαγειρικής. Κείμενο του με τον τί
Γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1945. Το 1960 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Α.Τ.Ι. με δασκάλους τους: Α. Τάσσο, Η. Δεκουλάκο, Δ. Μυταρά. Το 1968 ίδρυσε και διηύθυνε το Εργαστήριο Εφαρμοσμένων Τεχνών «Μορφή». Το 1974 εγκατέλειψε τις Εφαρμοσμένες Τέχνες και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει 53 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Ισπανία, Κύπρο. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές, θεματικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Κύπρο, Η.Π.Α., Καναδά, Αυστραλία, Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Ισπανία, Ισλανδία, Βουλγαρία. Έχει εικονογραφήσει βιβλία Ελλήνων συγγραφέων. Δημοσίευσε λογοτεχνικά κείμενα σε διάφορα περιοδικά. Ασχολήθηκε με τη λαογραφία και τα εικαστικά του Θεάτρου Σκιών («Φιγούρες», «Σκηνικά», Εκδ. Ερμής 1975-1976). Το 200 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος, το μυθιστόρημά του, «Γκουντ Μπάι Φορέβερ». Έργα του βρίσκονται: στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Υπουργείο Πολιτισμού, σε δημόσια και ιδιωτικά μουσεία, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του έχουν καταχωρηθεί στους καταλόγους των οίκων Sotheby΄s και Christieʼs Λονδίνου και Άμστερνταμ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο Δημήτριος Κλ. Ρόκος είναι Διδάκτωρ Μηχανικός και από το 1987 Καθηγητής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνίου.
Διετέλεσε Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1980 - 1987) και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Αστικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (1983 - 1995). Στη διάρκεια της δικτατορίας, όντας μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας, τέθηκε σε διαθεσιμότητα και στη συνέχεια απολύθηκε από το Ε.Μ.Π. στο οποίο δίδασκε από το 1963, για να επανέλθει με τη μεταπολίτευση. Μετά τη δικτατορία εξελέγη Γενικός Γραμματέας και στη συνέχεια Αντιπρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (1975 - 1982). Υπεύθυνος του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Δήμου Αθηναίων (1978 - 1981) και Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας (1981 - 1983), συμμετείχε ουσιαστικά στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της Κυβερνητικής Πολιτικής για την παιδεία και την έρευνα. Διετέλεσε ακόμη Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προεδρίας (1985 - 1987). Από το 1993 είναι Επιστημονικός και Διοικητικός Υπεύθυνος του Μετσόβιου Κέντρου Διεπιστημονικής Έρευνας (ΜΕ.Κ.Δ.Ε.) του Ε.Μ.Π. Από το 1996 είναι Διευθυντής του Διεπιστημονικού/Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Ε.Μ.Π. "Περιβάλλον και Ανάπτυξη" και από το 2001 Πρόεδρος του Κοινωφελούς Ν.Π.Ι.Δ "Ίδρυμα Ανάπτυξης του ΜΕ.Κ.Δ.Ε. του Ε.Μ.Π.".
Συνέγραψε επτά επιστημονικά βιβλία, τα οποία κυκλοφόρησαν εκτός εμπορίου, κυρίως στο Ε.Μ.Π. και στο Α.Π.Θ. Είχε την επιστημονική επιμέλεια πέντε συλλογικών τόμων και δημοσίευσε πάνω άπο εξήντα επιστημονικές εργασίες σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά.
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη και στην ΑΣΚΤ. Δημιουργός ελληνικών κόμικς και εικονογράφος, το 1983 ξενικά την ενασχόλησή του με το σύγχρονο χορό ως performer με τις ομάδες Ανάλια, Μικρό Χορευτικό θέατρο και La Mamma E.T.C. Το 1986 ιδρύει μαζί με την Α. Στελλάτου την Ομάδα Εδάφους. Δημιούργησε μια σειρά εξαιρετικών και πολυβραβευμένων παραστάσεων.
