Η γεωγραφική θέση της Συρίας και ο κομβικός της ρόλος στις διακρατικές σχέσεις της περιοχής μετέτρεψαν τον συριακό εμφύλιο πόλεμο σε ένα γεγονός που άλλαζε με ταχύτητα τις περιφερειακές ισορροπίες. Η εμβάθυνση της συριακής κρίσης μετά το 2011 άνοιξε πολλά από τα μεγάλα ζητήματα της Μέσης Ανατολής: τη διατήρηση της επιρροής του Ιράν στην αραβική ενδοχώρα, τη συνέχιση της κυριαρχίας της Χεζμπολά στον Λίβανο, τον φόβο της Τουρκίας για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους νοτίως των συνόρων της, τη συνεχή ανάδυση οργανώσεων του σουνιτικού μιλιταρισμού και ασφαλώς το μέλλον του καθεστώτος Άσαντ που συμπλήρωνε τότε τέσσερις δεκαετίες εξουσίας στη Δαμασκό. Το ξέσπασμα της συριακής κρίσης και το ενδεχόμενο μιας αναδιαμόρφωσης των περιφερειακών ισορροπιών ήταν μια εξέλιξη που προσέλκυσε αμέσως τις φιλοδοξίες της Άγκυρας και ενεργοποίησε τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Κατά τη διάρκεια της εμπλοκής και στη συνέχεια της εισβολής της στη Συρία, η Τουρκία ενσωμάτωσε στην πολιτική της στη Μέση Ανατολή την εργαλειοποίηση του σουνιτικού Ισλάμ, τις στρατιωτικές επεμβάσεις και τον πόλεμο δι` αντιπροσώπων. Ενδείξεις πως η Άγκυρα προσάρμοζε την πολιτική της στις νέες γεωπολιτικές συνθήκες της περιοχής, αλλά και πως η ίδια η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει μεταλλαχθεί παράλληλα με την έντονη αστάθεια του συστήματος της Μέσης Ανατολής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)