Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται σε 1-3 εργάσιμες
ISBN:
9789601516370
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Απόστολος Γεωργιάδης, είναι από το 2003 Επίτιμος Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδασκε ως Καθηγητής από το έτος 1973. Προηγουμένως, υπήρξε Καθηγητής στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου, όπου δίδασκε από το 1967 μέχρι και το 1973. Οι κύριοι τομείς διδασκαλίας του είναι το αστικό και το εμπορικό δίκαιο, με ιδιαίτερη έμφαση στις συμβάσεις και τις αδικοπραξίες. Έχει σημαντική συγγραφική δραστηριότητα σε όλους τους τομείς του αστικού δικαίου. Περαιτέρω είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και ιδρυτής και διευθυντής του νομικού περιοδικού Χρονικά Ιδιωτικού Δικαίου. Ολοκλήρωσε τις νομικές σπουδές του στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έλαβε το πτυχίο της Νομικής το 1956. Το 1962 έλαβε το διδακτορικό του τίτλο από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου (Dr.Jur.), όπου στη συνέχεια ανακηρύχθηκε υφηγητής το 1967 και καθηγητής το 1970. Επιπροσθέτως, παράλληλα με τη διδακτική του δραστηριότητα, είναι εταίρος (senior partner) στη δικηγορική εταιρεία «Απόστολος Γεωργιάδης και Συνεργάτες», την οποία ίδρυσε το 1989. Η επαγγελματική του ενασχόληση εστιάζεται σε υποθέσεις αστικού και εμπορικού δικαίου.
Ο Γιώργος Κουμάντος (1925-2007) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ως φοιτητής, φυλακίσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ για τη συμμετοχή του σε αντιστασιακές ενέργειες. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Αμβούργο, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1954. Το 1960 έγινε υφηγητής του αστικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1965 εντεταλμένος υφηγητής. Το 1964, με Υπουργό Παιδείας (και Πρωθυπουργό) τον Γεώργιο Παπανδρέου, Υφυπουργό τον Λουκή Ακρίτα και Γενικό Γραμματέα τον Ευάγγελο Παπανούτσο έγινε για μερικούς μήνες ειδικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και ασχολήθηκε ειδικά με τη νομοτεχνική διατύπωση της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Στο Πανεπιστήμιο απολύθηκε από τη θέση του εντεταλμένου υφηγητή το 1968 από τη Δικτατορία. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας έλαβε μέρος σε διάφορες αντιστασιακές ενέργειες και ειδικότερα στην "Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων", που οργάνωνε δημόσιες εκδηλώσεις με Έλληνες και ξένους ομιλητές για την προβολή των δημοκρατικών θέσεων. Για τη δράση του αυτή, τον Μάιο του 1972 συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας και το Θέρμο Τριχωνίδας, ενώ συγχρόνως η Ε.Μ.Ε.Π. διαλύθηκε με δικαστική απόφαση. Μετά τη αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1974, επανήλθε στο Πανεπιστήμιο αρχικά ως εντεταλμένος υφηγητής και, το 1975, έγινε τακτικός καθηγητής του αστικού δικαίου. Μετά το 1993 έγινε ομότιμος. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, έλαβε μέρος σε πολλές επιτροπές για την προπαρασκευή νέων νόμων, όπως τις επιτροπές για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου με την καθιέρωση του πολιτικού γάμου, της ισότητας ανδρών και γυναικών, τη νέα ρύθμιση της υιοθεσίας και της συμπαράστασης σε ανηλίκους ή πρόσωπα που χρειάζονται βοήθεια, καθώς και, πιο πρόσφατα, με τη ρύθμιση της ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Το κυριότερο νομοπαρασκευαστικό του έργο ήταν η σύνταξη, από επιτροπή υπό την προεδρία του, νέου Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, που ισχύει από το 1993. Επί δεκαπέντε χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Πνευματική Ιδιοκτησία (Association Litteraire et Artistique Internationale). Στις εκλογές του 2000, ήταν υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα "Η Καθημερινή". Πέθανε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 2007. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας δήλωσε, όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του: "Εκφράζω τη θλίψη μου για την απώλεια του Γεωργίου Κουμάντου, ενός ανθρώπου που με το επιστημονικό του κύρος και την πνευματική του κατάθεση άφησε μια ανεκτίμητη εθνική παρακαταθήκη".
Γεννήθηκε στα Tρίκαλα της Θεσσαλίας. Σπούδασε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Άσκησε το δικηγορικό λειτούργημα και το 1953 εκλέχτηκε υφηγητής της Πολιτικής Δικονομίας στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, το 1956 εντεταλμένος υφηγητής και το 1969 τακτικός καθηγητής. Yπηρέτησε ως νομικός σύμβουλος στην Eθνική Tράπεζα της Eλλάδος και υπήρξε μέλος της Aναθεωρητικής Eπιτροπής για τη σύνταξη της νέας Πολιτικής Δικονομίας. Διετέλεσε υφυπουργός Eθνικής Oικονομίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Γ. Θεοτόκη (1950) και υπουργός Eσωτερικών στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Kαραμανλή (1977), ως και πρύτανης του Πανεπιστημίου Aθηνών (1975-1976). Eπίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίων Tubingen, Aριστοτελείου Θεσσαλονίκης και Erlangen-Nurnberg. Eπίτιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Aθηνών (1999). Πρόεδρος της Aκαδημίας (1999), Πρόεδρος της Eνώσεως των Δικονομολόγων. Kύρια αυτοτελή έργα: H αναγνωριστική αγωγή κατά το ελληνικόν δικονομικόν δίκαιον (1947), - H πιθανολόγησις εν τω αστικώ και δικονομικώ δικαίω (1952), - Mελέται Γενικής Θεωρίας του Δικαίου και Aστικού Δικονομικού Δικαίου I, (1983), II, (1997), - Tο πρόβλημα της έννοιας του δικαιϊκού πλάσματος (1998): Le probleme de la fiction juridique (2001, έκδοση της Aκαδημίας Aθηνών).
Διακρίσεις: Tαξιάρχης του Φοίνικος, Aνώτερος Tαξιάρχης του Φοίνικος, (1976), Aνώτερος Tαξιάρχης της Tιμής, (1999).