Ένα έξοχο δείγμα «στρατευμένης ιστορίας», η οποία, δίχως να αγνοεί την ιστορικότητα (δηλαδή τη διαφορετικότητα) των αξιακών συστημάτων της ευρωπαϊκής πρώιμης νεωτερικότητας, αναδεικνύει συνέχειες, αξιοθαύμαστες αντοχές, αλλά και ρήγματα και ασυνέχειες στον ιατρικό και στον λαϊκό λόγο για τη σύφιλη. Υλικό αποτελούν ιατρικές πραγματείες, θρησκευτικά κείμενα, λίβελοι, σάτιρες και άλλα λογοτεχνικά έργα μιας περιόδου που εκτείνεται από τις αρχές του 19ου αιώνα. Εκτείνοντας τη συζήτηση μέχρι και τον 20ο αιώνα, υπογραμμίζεται εύστοχα η κεντρικότητα της σύφιλης στη «γενεαλογία» του aids, καταλήγοντας πως «ο βιολογικός χαρακτήρας μιας ασθένειας. . .δεν επαρκεί για να ερμηνεύσει την απόκριση σε αυτήν».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]