Μολιέρος (Συγγραφέας)

Ο Μολιέρος (κατά κόσμον Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν) γεννήθηκε το 1622 στο Παρίσι. Ακολούθησε το δρόμο του θεάτρου αφήνοντας το σίγουρο μέλλον της δουλειάς του πατέρα του, ο οποίος κατείχε τη μόνιμη θέση του «ταπετσιέρη του βασιλιά». Το 1643 ίδρυσε μαζί με τη Madeleine Béjart το θίασο Illustre Théâtre, που στην αρχή δεν είχε επιτυχία. Αντιθέτως, άφησε στον Μολιέρο χρέη, εξαιτίας των οποίων και φυλακίστηκε. Την περίοδο 1645-1658 ο θίασος περιοδεύει στην επαρχία. Οι παραστάσεις δίνονται σε πλατείες και σε πύργους ευγενών. Παίζουν κυρίως τραγωδίες, αλλά, την ίδια εποχή, ο Μολιέρος αρχίζει να γράφει σύντομες, μονόπρακτες φάρσες, με έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Η επιτυχία ήρθε αβίαστα. Με τον αέρα της επιτυχίας αυτής επιστρέφει στο Παρίσι. Στο εξής βρίσκει το δρόμο του μέσα από την κωμωδία. Το 1658, με διαταγή του βασιλιά, παραχωρείται στο θίασο του Μολιέρου το θέατρο Petit-Bourbon. Στην αρχή το «φυσικό παίξιμο» του Μολιέρου ξενίζει το παρισινό κοινό, που είναι εθισμένο στις συμβάσεις και στη ρητορεία. Στη συνέχεια όμως η επιτυχία  είναι τεράστια και το 1668 του παραχωρείται το θέατρο Palais-Royal,  όπου στο εξής θα παιχτούν όλα τα έργα του. Η προστασία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ αποδείχθηκε πολύτιμη, καθώς κάποια έργα του προκάλεσαν θυελλώδη κριτική.

Πέθανε το 1673, αφού έπαιξε για τελευταία φορά στην παράσταση του έργου Ο κατά φαντασίαν ασθενής  τον ομώνυμο ρόλο.

Τα σημαντικότερα έργα του: Οι κομψεπίκομψες, (Les Précieuses ridicules, 1659), Σχολείο των γυναικών (1662), Η κριτική του Σχολείου των γυναικών (1663), Ο αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών  (1663),  Δον Ζουάν (1665), Ο μισάνθρωπος  (1666), Ζώρζ Νταντέν (1668), Ο φιλάργυρος (1668), Ταρτούφος (1669), Ο αρχοντοχωριάτης (1670), Οι σοφολογιότατες (1672), Ο κατά φαντασίαν ασθενής (1673).

Δημήτρης Ν. Φίλιας (Μεταφραστής)

Ο Δημήτρης Φίλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε στο Τμήμα Γαλλικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (1977-1981) και μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris III) του οποίου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας (1986). Το θέμα της διδακτορικής του διατριβής ήταν: "Δύο επαρχιακοί εφημέριοι στη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Μελέτη του "Ημερολογίου επαρχιακού εφημέριου" του Georges Bernanos και των "Αδερφοφάδων" του Νίκου Καζαντζάκη". Τα τελευταία χρόνια, κινείται τόσο στο χώρο της λογοτεχνικής μετάφρασης όσο και της μελέτης της νεοελληνικής και γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Πάντειο. Από το Σεπτέμβριο του 1997, συνεργάζεται με το Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Αθανάσιος Θ. Φωτόπουλος (Επιμέλεια)

Ο Αθανάσιος Θ. Φωτόπουλος (Πύργος Ηλείας, 1950) σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Rand Afrikaans University (Γιοχάνεσμπουργκ) και δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και σε μεταπτυχιακό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι διδάκτορας ιστορίας (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1997) και διδάσκει (2003 κ.ε.) νεότερη ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Από το 1989 εκδίδει το ετήσιο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Journal of Oriental and African Studies (JOAS). Έχει τιμηθεί με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1980). Πεδίο της έρευνάς του είναι η ιστορία του νεότερου ελληνισμού. Έχει εκδώσει αρχειακές πηγές και έχει δημοσιεύσει μελέτες ιστορικού, φιλολογικού, λαογραφικού και βιβλιογραφικού περιεχομένου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνει για την επισήμανση και την έκδοση άγνωστων κειμένων/πηγών της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Βασικά έργα του: "Ιστορικά και λαογραφικά της ανατολικής περιοχής Αιγιαλείας και Καλαβρύτων (τόμ. Α΄-Β΄, Αθήνα, 1982), "Οι Πετιμεζαίοι. Συναγωγή κειμένων και εγγράφων" (Αθήνα, 1987), "Οι Γιατράκοι του 1821" (τόμ. Α΄- Β΄, Αθήνα, 2001), "Η συμβολή των Ελλήνων στις αραβικές και ισλαμικές σπουδές από το 1453 έως σήμερα" (Αθήνα, 2002).