Στον πανάρχαιο κόσμο, πρώτοι οι ποιητές μάς μίλησαν για τις πόρνες. Ποια πραγματικότητα κρυβόταν όμως πίσω από τις ωδές τους προς την ομορφιά των εταίρων και τα παράπονα που εξέφραζαν για την πονηριά τους; Η Violaine Vanoyeke μάς δίνει εδώ την απάντηση, παρουσιάζοντας πιστά πώς είχαν τα πράγματα σε μια κοινωνία η οποία, τουλάχιστον θεωρητικά, δεν καταδίκαζε τον σαρκικό έρωτα, και ειδικότερα, περιγράφοντάς μας την καθημερινή ζωή των εκπορνευμένων -τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών. Επιπλέον, μας πληροφορεί πώς γινόταν μια γυναίκα πόρνη, περισσότερο από μια μεταστροφή της τύχης (έκθετα παιδιά, αιχμαλωσία από πειρατές κ.λπ.) παρά ύστερα από συνειδητή επιλογή, πού ασκούνταν η εμπορία των σωμάτων (δρομάκια των λιμανιών, πορνεία, κοιμητήρια, ταβέρνες...), ποια εφιαλτικά τεχνάσματα μαμής απέτρεπαν τις εγκυμοσύνες, ποια ψιμύθια και αλοιφές έκαναν μια πόρνη πιο ελκυστική. Μας αποκαλύπτει επίσης, μεταξύ άλλων εκπληκτικών γεγονότων, ποια ήταν η τιμή τους για την δείνα ή την τάδε "ειδικότητα", όπως και ποιο ποσοστό αφαιρούσαν οι δημόσιοι άνδρες, μέσω των φόρων και οι προαγωγοί, υπό το κράτος απειλών. Τέλος, μας παρουσιάζει τη στιγμή που η πορνεία συναντά το ιερό στοιχείο, σε ζευγαρώματα με φανταστικούς θεούς ή εκπληκτικές τελετουργίες σοδομισμού και μας λέει γιατί, μες στην απελπισία τους, τόσα κορίτσια που δεν είχαν άλλο τρόπο επιβίωσης, επιδίδονταν στις πρακτικές της μαγείας.