Η εκπόρθηση της Τύρου υπήρξε η σπουδαιότερη πολιορκητική επιχείρηση που διεξήγαγε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Μακεδόνας βασιλιάς, αρνούμενος να αποδεχθεί την αμφισβήτηση της εξουσίας του από τους σκληροτράχηλους Τυρίους, ενέπλεξε τις δυνάμεις του σε μια επίπονη πολιορκία που διήρκεσε συνολικά επτά μήνες και χαρακτηρίστηκε από σφοδρές και αιματηρές συγκρούσεις. Η τελική επικράτηση των Μακεδόνων σηματοδότησε την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Φοινίκης, οι πόλεις-κράτη της οποίας αποτελούσαν τα αγκυροβόλια ενός από τα μεγαλύτερα και πιο αξιόμαχα τμήματα του περσικού στόλου. Με την άλωση της φαινομενικά απόρθητης και ισχυρής πόλης της Τύρου αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά η ιδιοφυής στρατηγική σκέψη του Αλεξάνδρου. Ο νεαρός βασιλιάς αντιμετώπισε με επιτυχία κάθε προσπάθεια αντίστασης των Τυρίων, οι οποίοι, αν και πολέμησαν με μεγάλη γενναιότητα, υπέκυψαν τελικά στην ανωτερότητα των Μακεδόνων πολεμιστών. Υστερα από αυτή την επιτυχία, ο Αλέξανδρος κινήθηκε νοτιότερα, με σκοπό την κατάκτηση της Αιγύπτου, αλλά η πορεία του διακόπηκε για άλλη μια φορά στη Γάζα της Παλαιστίνης, όπου ο διοικητής της πόλης, Βάτης, παραμένοντας πιστός στον Δαρείο, αρνήθηκε την παράδοσή της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, οι μακεδονικές δυνάμεις να αναγκαστούν να διεξαγάγουν μια νέα δύσκολη πολιορκία σε σύντομο χρονικό διάστημα, η έκβαση της οποίας θα έστεφε και πάλι με δάφνες τα ελληνικά όπλα. Η προέλαση του Αλεξάνδρου προς την Αίγυπτο συνεχίστηκε χωρίς άλλη αντίσταση και ο αιγυπτιακός λαός τον υποδέχθηκε ως ελευθερωτή από τον σκληρό περσικό ζυγό.