Το παρόν έργο αποτελεί μια πλήρη πραγματεία στο θέμα της πλάνης στη βούληση, το οποίο αποτελεί και την πρώτη μονογραφία η οποία εξετάζει το ειδικότερο θέμα της πλάνης στη βούληση στο σύστημα του Αστικού Κώδικα.

Το παρόν έργο επιχειρεί να καλύψει ένα υπαρκτό κενό της ελληνικής βιβλιογραφίας του Αστικού Δικαίου, στο μέτρο που η πλάνη στη βούληση δεν είχε τύχει αυτοτελούς θεωρητικής επεξεργασίας σε επίπεδο μονογραφίας μέχρι τώρα. H μελέτη διατρέχει όλο το εύρος του Αστικού Δικαίου, με άλλα λόγια αποτελεί μια εγκάρσια τομή σε όλο το εύρος του Αστικού Δικαίου πάνω στο θέμα της ακυρωσίας και των ορίων της, επειδή ακριβώς η πλάνη στη βούληση βρίσκεται έξω από τα όρια της δυνατότητας να ακυρωθεί η δικαιοπραξία.

Με πλούσιες νομολογιακές αναφορές και εύστοχες λύσεις στα –όχι και τόσο εύκολα– ερμηνευτικά ζητήματα των διατάξεων του Αστικού Κώδικα, η παρούσα μονογραφία έχει ως σκοπό να εντοπίσει, να ταξινομήσει και να αναλύσει κριτικά τις διατάξεις όπου η πλάνη στη βούληση ρυθμίζεται μέσα στον Αστικό Κώδικα. Με νομική αφετηρία τη διάταξη της ΑΚ 143, η παρούσα μονογραφία παρουσιάζει συστηματικά τις ρητές εξαιρέσεις στον παραπάνω κανόνα, οι οποίες εξαιρέσεις είναι εγκατεσπαρμένες στις γενικές αρχές του Αστικού Δικαίου, στο ενοχικό δίκαιο, στο οικογενειακό δίκαιο και στο κληρονομικό δίκαιο. Συγχρόνως, η παρούσα μονογραφία συγκεντρώνει τις υπόρρητες εξαιρέσεις στον παραπάνω κανόνα του μη ουσιώδους της πλάνης στα παραγωγικά αίτια της βούλησης, όπως αυτές έχουν διαπλαστεί από την ελληνική θεωρία αλλά και την πλούσια νομολογία.