…Χαρές, πίκρες, αναμνήσεις, ελπίδα, όλα μαζί αγκαλιασμένα. Τόσα συναισθήματα, χωμένα κάτω από τον φοδραρισμένο πάτο. Κλειδωμένα μέσα σε έναν τόσο μικρό χώρο!...

Στέλλα Φραντζή

…“Αυτά τα θαύματα”, σκέφτηκε, “συμβαίνουν μόνο όταν δυο αγνές ψυχές συναντώνται, μακριά από συμφέροντα, υπολογισμούς, προκαταλήψεις και πρόθεση επιβολής. Και όπως κάθε σπάνιο συμβάν, μέλλει να είναι φευγαλέο σαν μια φωτοβολίδα στο νυχτερινό ουρανό, που όμως θα φωτίζει την ψυχή της για πάντα”…

Ροδόλφος Σχοινοπλοκάκης

…“Μα, γιατί, μητέρα;” σε ρώτησα κάποια μέρα. Η απάντηση ξερή: “Γιατί είσαι ίδια ο πατέρας σου. Τέλος!”…

Κωνσταντίνα Πρέκα

…Πήρε τρυφερά στα χέρια της την παλιά κόκκινη με τις λευκές λεπτομέρειες βαλίτσα. Την τοποθέτησε απαλά σ’ ένα κουτί. Ύστερα την έκλεισε για πάντα στο πατάρι, προσπαθώντας ίσως να κλειδώσει μαζί της και τη θλίψη που αναβλύζει από τις αναμνήσεις…

Δέσποινα Παπαδάκη

…Σε όλα τα σαλονάκια των ιατρείων οι κουβέντες πιάνονται απλά. “Τι έχεις;”, “Ποιος σου σύστησε τον γιατρό;”, “Ο κουμπάρος της φίλης μου που είχε το ίδιο και σώθηκε”, και άλλα τέτοια. Στο σαλόνι του ψυχιάτρου όλα είναι διαφορετικά. Εδώ οι εκπλήξεις είναι το μόνο σίγουρο!...

Ελευθερία

…Ένας μαχητής της ζωής που η μοίρα θέλησε να γεννηθεί σκλαβωμένος σε ένα σώμα που κατά τον υπόλοιπο κόσμο «έπασχε». Αλήθεια, από τι ακριβώς;

Στέλιος Μπεκιράκης

…Το τρίξιμο στο πάτωμα, επιθανάτιος ρόγχος της ασθενούς σου θύμησης. Τα αφήνω όλα πίσω μου, στο φως! Τέρμα το κρυφτό!

Γεωργία - Ειρήνη Δίμτσα

Η φλόγα στο τζάκι τρεμόπαιζε και ο θόρυβος από το κούτσουρο που έσκασε, διέλυσε τις εικόνες από το μυαλό μου.

Βαγιανός Καλαθάς