(. . .) Το πρόσωπον του Πέτρου Βράϊλα-Αρμένη (1812/13-1884) ενσαρκώνοντας την αρετή του ανθρώπου-δασκάλου, την οξύνοια του φιλοσόφου και την ικανότητα του πολιτικού, γεφυρώνει και συνθέτει με εξαιρετική τέχνη τις μεγάλες παραδόσεις του ελληνικού πολιτισμού με τις παραδοσιακές, αλλά και τις τρέχουσες εξάρσεις της ευρωπαϊκής πολιτισμικής συνεισφοράς, εκλέγοντας τα κορυφαία στοιχεία τους, αιρόμενος, μάλιστα, πάνω από συγκρούσεις, που παρά τη θυμόσοφη ρήση ουδέν κακόν αμιγές καλού, εταλάνισαν και ταλανίζουν το νεοελληνικό μας βίο σε όλες τις εκφάνσεις του, αλλά και επιφυλασσόμενος για την ελληνική, προσωπική και φιλοσοφική ετερότητά του. (. . . )

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]