Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600409307
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Νικολάι Γκόγκολ (189 - 1852). Γεννήθηκε στην Πολτάβα της Ουκρανίας από οικογένεια φτωχών ευγενών. Θεωρείται ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού και το έργο του επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1828 πήγε στην Πετρούπολη, όπου τον περίμεναν αλλεπάλληλες αποτυχίες. Το πρώτο του βιβλίο, "Το ειδύλλιο" (1829), δέχτηκε αρνητικές κριτικές και η προσπάθειά του να γίνει ηθοποιός υπήρξε μια αποτυχία. Έγινε γνωστός με το βιβλίο "Ο επιθεωρητής" (1836) και η καθιέρωση ήρθε με τις "Νεκρές ψυχές" (1842), που τον έφεραν στην κορυφή των ρωσικών γραμμάτων.
Το έργο του Γκόγκολ με το λυρισμό, το χιούμορ και τη διεισδυτικότητά του, χάραξε έναν καινούργιο θεματικό και εκφραστικό δρόμο στη ρωσική και στην παγκόσμια λογοτεχνία. Άλλα έργα του είναι: "Το παλτό", "Το ημερολόγιο ενός τρελού", "Τάρας Μπούλμπα", "Η μύτη", "Τα παντρολογήματα".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
(φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας, 2001)
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) έχει δημοσιεύσει είκοσι τίτλους μυθοπλασίας ("Διόδια", "Τα τζιτζίκια", "Ο εργένης", "Λούλα", "Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας", "Μαύρος γάμος", "Η επινόηση της πραγματικότητας", "Φίλοι", "Η Μεγάλη Άμμος", "Ιστορίες της Λίμνης", "Η πιο κρυφή πληγή", "Λεσβία", "Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα" κ.ά.), τέσσερα βιβλία μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας ("Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;", "Η δική μου Αμερική", "Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας", "Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας"), καθώς και μια συλλογή-σύνθεση με μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Έργα του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες και διασκευάστηκαν για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του. Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο μεταπτυχιακό τμήμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.
Περισσότερες πληροφορίες και χρήσιμοι σύνδεσμοι (links) περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα του συγγραφέα: http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/
Μήτσος Αλεξανδρόπουλος (1924-2008). Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και τα χρόνια του εμφυλίου κατέφυγε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Από τη Ρουμανία πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας δημοσιεύοντας κείμενα στα ελληνικά και τα ρώσικα, μπήκε στον κύκλο των ελλήνων λογοτεχνών που ζούσαν στην ίδια χώρα (Τάκης Αδάμος, Κώστας Μπέσης, Έλλη Αλεξίου, Απόστολος Σπήλιος κ.α.) και έγινε γνωστός και στον ελλαδικό χώρο. Το 1959 η Έλλη Αλεξίου συμπεριέλαβε το διήγημα του Αλεξανδρόπουλου "Η νύχτα των Θεοφανίων" στην ανθολογία πεζογραφίας της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης, που επιμελήθηκε με ανάθεση της Ακαδημίας του Βερολίνου. Στη Σοβιετική Ένωση ο Αλεξανδρόπουλος σπούδασε στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Μόσχας και στράφηκε με ενδιαφέρον στη συντήρηση αγιογραφιών και στη μελέτη της ρωσικής λογοτεχνίας και λαϊκής παράδοσης. Εκεί παντρεύτηκε τη μελετήτρια της ελληνικής λογοτεχνίας Σόνια Ιλίνσκαγια. Μαζί της γύρισε στην Ελλάδα το 1975 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό αντιστασιακού διηγήματος της "Επιθεώρησης Τέχνης" (1963 για τους "Κορυσχάδες"), με τα διεθνή λογοτεχνικά βραβεία Τολστόι (1978) και Γκόρκι (1979), για τις μελέτες και μεταφράσεις του από τη ρωσική λογοτεχνία, με το πρώτο βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1981, για "Το ψωμί και το βιβλίο: ο Γκόρκι"), το βραβείο Τουμανιάν (1985 για το "Οι Αρμένηδες: ταξίδι στη χώρα τους και την ιστορία τους"), το μετάλλιο Πούσκιν (2007) και το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του (2001). Πέθανε στην Αθήνα τη Δευτέρα 19 Μαΐου 2008, μετά από μάχη με τον καρκίνο. Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος τοποθετείται στους έλληνες συγγραφείς της μεταπολεμικής περιόδου. Η γραφή του κινείται στα πλαίσια του ποιητικού ρεαλισμού με στοιχεία πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού και επιρροές από τη ρωσική λογοτεχνία του δεύτερου μισού του δεκάτου ενάτου αιώνα και από ευρωπαίους συγγραφείς του μεσοπολέμου όπως ο Φραντς Κάφκα και ο Τζέημς Τζόυς. Σημαντικό μέρος του έργου του αποτελούν επίσης οι λογοτεχνικές μεταφράσεις και οι βιογραφίες του για ρώσους συγγραφείς όπως οι Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Άντον Τσέχωφ, Μαξίμ Γκόρκι, Νικολάι Γκόγκολ, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, Όσιπ Μάντελσταμ, κ.ά. Με αφορμή τον θάνατό του, η Εταιρεία Συγγραφέων εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρεται στον "ακαταπόνητο άνθρωπο των γραμμάτων, που εισέφερε σημαντικά σε όλα τα επιμέρους είδη της πεζογραφίας με διηγήματα, μυθιστορήματα, βιογραφίες, και για μισό περίπου αιώνα αποτέλεσε έναν μοναδικό κόμβο μεταξύ της σύγχρονης ελληνικής και της ρωσικής λογοτεχνίας...". Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου βλ. Κεντρωτής Γιώργος, "Μήτσος Αλεξανδρόπουλος", στο "Η μεταπολεμική πεζογραφία· από τον πόλεμο του ΄40 ως τη δικτατορία του ΄67", τ. Β΄, σ.98-110, Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και χ.σ., "Αλεξανδρόπουλος Μήτσος", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 1, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)
Ο Αντώνης Κυριακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αναργύρειο και Κοριαλένειο Σχολή Σπετσών. Στα 1960-64 παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών στη Σχολή Δοξιάδη, δίπλα στον χαράκτη Α. Τάσσο. Το 1964-65 και από το 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο London College of Printing στο Λονδίνο.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσανατολίζεται επαγγελματικά στη ζωγραφική. Το 1971 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, στη Fondazione Europa στο Μιλάνο, για την οποία το περιοδικό Mondo Giovine του αφιέρωσε ειδικό τεύχος. Κατά τη δεκαετία του ΄70 και ΄80, έργα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: Ζυγός, Ταχυδρόμος, Χρονικό του Α. Μπαχαριάν, Ρόδι, ΒαΒέλ και στις εκδόσεις: "Tourism in Greece", 1971, "Boundary 2. A Journal of Post Modern Literature", State University of New York, 1973 (όπου περιλαμβάνεται ειδικό πολυσέλιδο άρθρο), Ανοιχτό Θέατρο "Μηνιαία Επιθεώρηση Πολιτικού Θεάτρου", 1973 του Γ. Μιχαηλίδη, Μ. Harlow, "Εvents. Greece 1967-1974", Αθήνα, 1974, "Ελληνική Πεζογραφία", Αθήνα, 1976.
Από το 1972 θα ασχοληθεί συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Έχει κάνει σκηνικά και κοστούμια για έργα από το κλασικό ρεπερτόριο, το κρητικό και το αναγεννησιακό θέατρο, καθώς και πολλές επιθεωρήσεις. Συνεργάστηκε με όλες τις κρατικές σκηνές και την Εθνική Λυρική Σκηνή, της οποίας διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την περίοδο 1983-85, καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί στις ταινίες "Άρχοντες" του Μανούσου Μανουσάκη (βραβείο σκηνογραφίας, Φεστιβάλ θεσσαλονίκης, 1977) και "Sweet Country" του Μιχάλη Κακογιάννη το 1984.
Έχει κάνει 38 εκθέσεις και έχει κυκλοφορήσει σειρές από χρηστικά αντικείμενα τέχνης. Το 2000 φιλοτέχνησε μία μνημειακή τοιχογραφία 16 μέτρων για το εστιατόριο-καφέ του ανακαινισμένου Μουσείου Μπενάκη.
Η συγγραφική του καριέρα ξεκίνησε με κωμικοτραγικά λιμπρέτα από γνωστές όπερες, όπως "Η Κυρία με τας Καμέλιας", "Οθέλλος", "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", που έγραφε στο Λονδίνο για τους φίλους του, καθώς και τα "ανοησιολογικά" Limericks.
Τα πρώτα του επαγγελματικά κείμενα βασίστηκαν σε τίτλους που επέλεξε Μάνος Χατζηδάκις: "Οι Τέσσερεις Φωνές", "Les Lettres Amoureux", "Τα Μεγάφωνα", "Η Πέστροφα και ο Κηπουρός", "Ερμαφρόδιτος ή Πάολα", που παρουσιάστηκαν το 1981 στο Τρίτο Πρόγραμμα και τα εκφωνούσε ο ίδιος. Την ίδια εποχή συνέγραψε -για το Τρίτο Πρόγραμμα- δύο ραδιοφωνικές σειρές: "Ο Μικρός Νικήτας Κοντέ Κίκι Ντιάμπολι πηγαίνει να συναντήσει τη Μεγάλη Αικατερίνη", σε 16 επεισόδια που τα διάβαζε ο Λευτέρης Βογιατζής με την προσθήκη αυτοσχεδιαστικού προλόγου σε κάθε επεισόδιο, καθώς και τη σειρά "Όθων και Αμαλία", που επίσης εκφώνησε ο Λευτέρης Βογιατζής
Το 1982 γράφει για την "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζηδάκι δύο κείμενα με τους τίτλους "Η Διάλεξη των Αναμνήσεων" και "Οι 9 Μούσες" (η μουσική του τελευταίου περιλαμβάνεται στο δίσκο "Πορνογραφία" με τον τίτλο "Ο Eric Satie ζωγραφίζει τις 9 Μούσες"). Έγραψε επίσης ένα θρίλερ για το Κανάλι 15 του Ρούσσου Κούνδουρου.
Το 1986 δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Ταχυδρόμος οι "Ανισόρροπες Ιστορίες" -συνοδευόμενες από σχετική εικονογράφηση- με τους τίτλους: "Η Αναδόμηση της Ιωσηφίνας", "Λίτσα Κωνσταντινίδη Μπαρμπαρόσα", "Ένα Καυτό δάκρυ Κύλησε", "Εντός Κάλαθου και εν μέσω θαλάσσης", "Ιστορικές Πόλεις Αλέξις/Αλεξάνδρεια-Χελιδόνες/Σεράγιεβο", "Ο Μυστικός Κόσμος των Κατσαρίδων", "Οι Μύτες των Μεδίκκων". Σατιρικά, εικονογραφημένα κείμενά του δημοσιεύτηκαν επίσης στην Ελευθεροτυπία με τίτλο "Διαχρονικές Ιστορίες Τρέλλας". Παράλληλα δημιούργησε, για το περιοδικό Figaro, μία σειρά κόμικς με πρωταγωνίστρια την "Κυρία Σουρλίνγκα, απόγονο της Mme Σουσού" και πρόσφατα σχεδίασε διάφορες εικονογραφήσεις για το Athens Voice και το Lifo. Το 1995 έγραψε μία παρλάτα με τον τίτλο "Οι Δύο μικρές Καμπούρες", που παίχτηκε στο θέατρο Μ. Ριάλδη. Το 1993 εκδίδεται το λεύκωμα "Αντώνης Κυριακούλης. Σχέδια και Κείμενα" (εκδόσεις Ηρίνα). Το 2001 εκδίδεται από τον Ίκαρο το βιβλίο "Αχ, αυτή η Ευρώπη, τι Κυρία", με μικρά κείμενα του και ιδιότυπες συνταγές μαγειρικής. Κείμενο του με τον τί
