Η Αλεξάνδρα άφησε το κινητό της στο τραπέζι, εκνευρισμένη. Γιατί αυτός ο ψηλός άγνωστος στη μπάρα την κοιτούσε τόσο επίμονα; Στο τέλος μιας μέρας τόσο απαίσιας, όπου και πάλι είχε αποτύχει να βρει δουλειά, είχε το δικαίωμα να χαλαρώσει… Εκτός που έπρεπε να φωτογραφίσει τη μπύρα της χωρίς να τη δει κανείς μέσα στην παμπ. Απλά δεν ήταν δίκαιο… Βέβαια, αυτό δεν ήταν το μόνο άδικο που της συνέβη σήμερα∙ απλά έπρεπε να προσποιείται ότι ήταν το μόνο, για να μην την πιάσουν πάλι κλάματα. Ούτε αυτός ο τύπος ήταν ο μόνος που δεν την άφηνε απ' τα μάτια του απόψε. Ήταν κι ο μυστηριώδης νεαρός από το μετρό, που δεν έλεγε να βγει απ’ το μυαλό της. Μια νουβέλα γύρω από τις λάθος επιλογές μας.