"Η μαμά μου είναι αναπληρώτρια δασκάλα. Τι ακριβώς είναι αυτό, δεν ξέρω να σου πω. Μάλλον είναι όπως λέμε, "αυτή είναι μια πολική αρκούδα, όχι απλή αρκούδα", ή όπως λέμε, "αυτή είναι μια χελώνα καρέτα-καρέτα, όχι συνηθισμένη". "Ο μπαμπάς μου είναι κι αυτός αναπληρωτής δάσκαλος. Μάλλον γι΄ αυτό παντρεύτηκαν· έχουν κοινά ενδιαφέροντα. Κι εγώ σκέφτομαι να παντρευτώ τον Γιωργάκη, αφού αρέσει και στους δυο μας η πίτσα. "Επειδή οι γονείς μου είναι αναπληρωτές, εγώ πρέπει κάθε χρόνο να μαζεύω τα παιχνίδια μου σ΄ ένα μεγάλο χάρτινο κουτί και να χαιρετώ τα παιδάκια της τάξης. Ο μπαμπάς δεν ζει μαζί μας. Μου εξηγούν κάθε χρόνο -όταν τον αγκαλιάζω κλαίγοντας και του λέω να μη μας αφήσει πάλι- ότι αυτό δεν γίνεται γιατί τον έστειλαν να υπηρετήσει αλλού από το υπουργείο. Αυτό το υπουργείο πρέπει να είναι ένας μεγάλος δράκος που μισεί τους γονείς μου μόνο". Η Μαρίνα πηγαίνει δευτέρα δημοτικού και έχει πολλές απορίες για την παράξενη δικαιοσύνη που υπάρχει στον κόσμο. Με γνώμονα το σωστό, αποφασίζει να δράσει όσο είναι ακόμη παιδί και το μέλλον της ανήκει.