Δέκα του Γενάρη. Τα μαύρα σύννεφα που μαζεύτηκαν πάνω από τα Γιάννενα έφεραν καταρρακτώδη βροχή. Άσχημος καιρός, κακός, λες και προμηνούσε το κακό που θα γινόταν. Το ίδιο βράδυ οι γυναίκες θα πρωταγωνιστήσουν στην τελευταία πράξη του δράματος. Φορτώνονται στις βάρκες για να οδηγηθούν στον υγρό τάφο τους, στα βάθη της λίμνης Παμβώτιδας. Η ομίχλη έχει απλώσει τα πέπλα της παντού και οι βάρκες σκίζουν τα παγωμένα νερά...
Τα λόγια που είπε η τσιγγάνα στον Μουχτάρ επαληθεύονται. Μόνο που ο Μουχτάρ, δεν πρόλαβε, δεν έφτασε. Η κυρα-Φροσύνη χυμά στον άδικο Πασά. Μάταια. Ο θάνατος θα κλέψει την όμορφη αρχόντισσα. Νιάτα, παγωμένα νιάτα, καθρεφτίζονται από τότε στα νερά της λίμνης, της λίμνης των στεναγμών, που κρύβει στα βάθη της ένοχα μυστικά.

Με απαράμιλλη ζωντάνια και γλαφυρότητα ο Δημήτρης Γιαννουκάκης γράφει την τελευταία πράξη του δράματος· το μοιραίο τέλος της κυρα-Φροσύνης, της Γιαννιώτισσας αρχόντισσας, που έγινε σύμβολο ελευθερίας και εθνικής υπερηφάνιας.