"Η Λάμια" και "Η Μουγκή Βουβή" είναι τα παραμύθια, με τα οποία πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Μου τα έλεγε η θεία και νονά μου Αρετή Θ. Δημητρίου (1911-2001), στην προσπάθειά της να με βάλει για ύπνο, κυρίως τα μεσημέρια, επειδή δύσκολα κοιμόμουν. Μου τα διηγείτο στα ελληνικά, με πολλές, ωστόσο, λέξεις αρβανίτικες, αφού και η ίδια τα πρωτάκουσε από τον πατέρα της στην αρβανίτικη διάλεκτο. Αργότερα, όταν ήμουν μαθητής του Λυκείου, απέκτησα ένα κασετόφωνο, και χωρίς να γνωρίζω το γιατί, την έβαλα να μου τα διηγηθεί, και την κατέγραψα, με αποτέλεσμα να σωθούν μέχρι σήμερα. Ψάχνοντας σε διάφορες συλλογές με αρβανίτικα παραμύθια, διαπίστωσα ότι αυτά τα δυο δεν είχαν δημοσιευτεί πουθενά στην πλήρη μορφή τους, και έτσι αποφάσισα να προχωρήσω στην έκδοσή τους. Ένας άλλος λόγος που με οδήγησε να τα εκδώσω ήταν το γεγονός ότι κάθε φορά που τα διηγούμουν σε πολλές τάξεις των σχολείων όπου υπηρέτησα, έβλεπα ότι άρεσαν στα παιδιά, τα άκουγαν με λαχτάρα και αγωνία μέχρι το τέλος τους, ενώ δεν έλειψαν οι στιγμές που μου ζητούσαν να τους τα διηγηθώ ξανά και ξανά. Τα "Δυο αρβανίτικα παραμύθια ή Τα παραμύθια της θείας μου", με την έκδοσή τους, σήμερα δεκαπέντε χρόνια μετά την κοίμηση της αφηγήτριας, δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένα στην ιερή της μνήμη. Ως ελάχιστο "αντίδωρον αγάπης", αλλά και "εμπόδιον λήθης" για όλα όσα έκανε για μένα. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω την εικονογράφο των παραμυθιών, αγιογράφο Γεωργία Α. Χριστοφόρου, που χωρίς δεύτερη σκέψη και με χαρά, δέχτηκε να εικονογραφήσει τα παραμύθια. Εύχομαι στους γονείς να συνεχίσουν να διαβάζουν στα παιδιά τους παραμύθια, αλλά ακόμα καλύτερα να αρχίσουν να τους διηγούνται παραμύθια, προκαλώντας την αστέρευτη φαντασία τους. Τους καλώ λοιπόν να διαβάσουν αυτά τα δυο παραμύθια και, αν τους αρέσουν, να τα διηγηθούν στα παιδιά τους. Καλή ανάγνωση, λοιπόν, και καλή διήγηση! Νικόλαος Ι. Δημητρίου Ιανουάριος 2016