Για µισό αιώνα επικρατούσε σιωπή σχετικά µε τη Λατιφέ Χανούµ. Η µορφωµένη αυτή υπέρµαχος των δικαιωµάτων των γυναικών υπήρξε η µοναδική σύζυγος του Μουσταφά Κεµάλ Ατατούρκ, ιδρυτή του κράτους της Τουρκίας.
Η Λατιφέ Χανούµ, που είχε σπουδάσει στη Σορβόννη, ντυνόταν µε ευρωπαϊκά ρούχα και εµφανιζόταν δίχως φερετζέ, συχνά δε µε παντελόνι ιππασίας, ήταν εκείνη την εποχή το πρότυπο πολλών γυναικών. Θαρραλέα, ετοιµόλογη και αποφασιστική, επηρέασε σε πολλά θέµατα τον Ατατούρκ, υποστηρίζοντας µεταξύ άλλων το εκλογικό δικαίωµα των γυναικών και τον εκσυγχρονισµό του δικαίου στο ζήτηµα του διαζυγίου.
Ωστόσο η γυναίκα που πήρε τόσες φορές τον λόγο στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας και σηµάδεψε µε την προσωπικότητά της έναν από τους πιο χαρισµατικούς ηγέτες του εικοστού αιώνα ακολούθησε µοναχικό δρόµο µετά τον χωρισµό της. Θεωρήθηκε υπεύθυνη για την αποτυχία του γάµου της και πέρασε στα ιστορικά βιβλία ως υποσηµείωση. Πέθανε το 1975.
Η δηµοσιογράφος Ιπέκ Τσαλισλάρ ερεύνησε την ιστορία αυτής της γυναίκας, µε σκοπό να ξαναβρεί την αληθινή ταυτότητα αυτής της λησµονηµένης και περιφρονηµένης προσωπικότητας. Το αποτέλεσµα είναι ένα εντυπωσιακά αποκαλυπτικό πορτρέτο της ίδιας της Τουρκίας σε µια δραµατική εποχή.

«Η Τσαλισλάρ µάς παρουσιάζει µια γυναίκα κοσµοπολίτισσα, διαβασµένη, αµφιλεγόµενη, που έχει σπουδάσει νοµικά και µιλά οκτώ γλώσσες. Ο Μουσταφά Κεµάλ γίνεται ξαφνικά ένας άντρας µε σάρκα και οστά, που δεν έχει τη δύναµη να υποστηρίξει τον έρωτά του». Berliner Zeitung
«Το συνταρακτικό πορτρέτο των σχέσεων εξουσίας ανάµεσα σε µια δυναµική και προοδευτική γυναίκα κι έναν χαρισµατικό και εµµονικό άντρα. Κι ενώ ο Κεµάλ αναδείχτηκε νικητής, η Λατιφέ έπαιξε τελικά αποφασιστικό ρόλο στον εκσυγχρονισµό µιας χώρας σαν την Τουρκία στις αρχές του εικοστού αιώνα...» περ. NewInternationalist
«Η Τσαλισλάρ φέρνει στο φως την ανθρώπινη πλευρά του Ατατούρκ: ενός άντρα που αδιαφορεί για την υγεία του, που κάνει ροµαντική πρόταση γάµου, που ενθαρρύνει τη γυναίκα του να παίζει Τσαϊκόφσκι στις δεξιώσεις, που της στέλνει τριαντάφυλλα ακόµη και µετά το διαζύγιο...» NimetSeker, περ. Qantara