Στόχος μας σ΄ αυτή την εργασία είναι να αναλύσουμε τα αίτια για τη στασιμότητα της διαδικασίας οικονομικής ολοκλήρωσης της ΕΟΚ, η οποία διακόπηκε μετά την πραγματοποίηση της τελωνειακής ένωσης για τα βιομηχανικά εμπορεύματα και την υλοποίηση της κοινής αγροτικής αγοράς στα τέλη της δεκαετίας του 60. Το σχέδιο που εκπονήθηκε στη διάσκεψη κορυφής στη Χάγη το Δεκέμβριο του 1969 και που στόχευε στη δημιουργία μιας Οικονομικής και Νομισματικής ΄Ενωσης μέχρι το 1980 στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα απότυχε ήδη στην πρώτη του φάση (1971-1973). Εδώ θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα κατά πόσο οι δυσκολίες που παρουσιάζει η δημιουργία μιας Οικονομικής και Νομισματικής ΄Ενωσης (ΟΝΕ) δεν είναι παρά οι γνωστές αρχικές δυσκολίες της ευρωπαϊκής πολιτικής της ολοκλήρωσης στα πλαίσια των νέων στόχων που τίθενται, ή κατά πόσο η ΟΝΕ δεν μπορεί να επιβληθεί για λόγους δομής, εξαιτίας της άνισης πορείας της κεφαλαιακής συσσώρευσης ανάμεσα στα διάφορα κράτη μέλη. Τα κεντρικά κεφάλαια αυτής της εργασίας ασχολούνται με την ανάλυση των προοπτικών της ΟΝΕ στα πλαίσια της άνισης κεφαλαιακής συσσώρευσης στην ΕΟΚ. Στα πρώτα κεφάλαια επιχειρούμε ένα σύντομο ιστορικό διάγραμμα της δυτικοευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από το 1945 καθώς και την καταγραφή του βαθμού διαπλοκής των ευρωπαϊκών εμπορευματικών και κεφαλαιακών σχέσεων. Το τελευταίο κεφάλαιο αναλύει τη δυτικοευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην εξέλιξη του ενδοϊμπεριαλιστικού συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΟΚ και την Ιαπωνία. Αυτές οι αναλύσεις αποκτούν ιδιαίτερη πολιτική σημασία στα πλαίσια των επικείμενων άμεσων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γιατί αποτελούν τη βάση για μια αντικειμενική εκτίμηση της σπουδαιότητας αυτών των εκλογών.