Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602247358
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Σύμφωνα με την υλιστική αντίληψη, το καθοριστικό στοιχείο στην ιστορία είναι σε τελική ανάλυση: η παραγωγή και η αναπαραγωγή της άμεσης ζωής. Αυτή όμως με τη σειρά της έχει διπλό χαρακτήρα. Από τη μια μεριά, η παραγωγή των μέσων συντήρησης, αντικειμένων για τη διατροφή, το ντύσιμο, την κατοικία και των εργαλείων που χρειάζονται γι` αυτά. Από την άλλη μεριά, η παραγωγή των ίδιων των ανθρώπων, η αναπαραγωγή του είδους. Οι κοινωνικοί θεσμοί όπου ζουν οι άνθρωποι μιας ορισμένης ιστορικής εποχής και μιας ορισμένης χώρας, καθορίζονται και από τα δυο μέρη της παραγωγής: από τη βαθμίδα ανάπτυξης, από τη μια μεριά, της εργασίας και, από την άλλη, της οικογένειας. Όσο λιγότερο αναπτυγμένη είναι ακόμα η εργασία, όσο πιο περιορισμένη η ποσότητα των προϊόντων της, επομένως και ο πλούτος της κοινωνίας, τόσο επικρατέστερα φαίνεται να κυριαρχείται η κοινωνική οργάνωση από τους συγγενικούς δεσμούς. Μέσα σ` αυτή τη διάρθρωση της κοινωνίας που στηρίζεται στους συγγενικούς δεσμούς αναπτύσσεται ωστόσο όλο και περισσότερο η παραγωγικότητα της εργασίας. Μαζί της αναπτύσσονται και η ατομική ιδιοκτησία και η ανταλλαγή, οι διαφορές του πλούτου, η δυνατότητα αξιοποίησης ξένης εργατικής δύναμης και επομένως η βάση για ταξικές αντιθέσεις: καινούργια κοινωνικά στοιχεία, που γενιές ολόκληρες προσπαθούν να προσαρμόσουν το παλιό κοινωνικό καθεστώς στις νέες συνθήκες, ώσπου τελικά το ασυμβίβαστο και των δυο προκαλεί μια πλήρη ανατροπή. Η παλιά κοινωνία, που βασίζεται σε συγγενικές ενώσεις, τινάζεται στον αέρα με τη σύγκρουση των νέων αναπτυγμένων κοινωνικών τάξεων. Στη θέση της μπαίνει μια καινούργια κοινωνία, οργανωμένη σε κράτος, που οι κατώτερες ενότητές του δεν είναι πια συγγενικές ενώσεις αλλά τοπικές ενώσεις, μια κοινωνία, όπου το οικογενειακό καθεστώς κυριαρχείται ολότελα από το καθεστώς της ιδιοκτησίας και όπου αναπτύσσονται τώρα ελεύθερα εκείνες οι ταξικές αντιθέσεις και εκείνοι οι ταξικοί αγώνες, που αποτελούν το περιεχόμενο όλης της ως τώρα γραφτής ιστορίας. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Ο Φρειδερίκος Έγκελς (Friedrich Engels) γεννήθηκε το 1820, γόνος ενός επιτυχημένου Γερμανού βιομηχάνου. Σε ηλικία 24 ετών ο πατέρας του τον έστειλε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας σε ένα εργαστήριο βάμβακος. Ο νεαρός Φρειδερίκος συγκλονίστηκε από τη φτώχια της πόλης και ξεκίνησε τη συγγραφή μιας έκθεσης η οποία δημοσιεύτηκε ως "Η κατάσταση των εργατικών τάξεων στην Αγγλία" - "Condition of the working classes in England" (1844). Λίγο αργότερα, στη Γαλλία, ο Έγκελς συναντά τον Μαρξ και εφεξής συνδέονται με μια εγκάρδια φιλία. Συμμερίστηκε της απόψεις του Μαρξ σχετικά με τον καπιταλισμό και είχε ιδιαίτερη ικανότητα στο να γράφει λόγους που επρόκειτο να απαγγελθούν στο ευρύ πλήθος. Ο Έγκελς έπειτα ακολούθησε τον Μαρξ στο Βέλγιο, αφού οι Πρωσικές αρχές πίεσαν τη Γαλλία να εξορίσουν τον δεύτερο. Το Βέλγιο τότε αποτελούσε μια χώρα όπου υπήρχε περισσότερη ελευθερία έκφρασης συγκριτικά με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Το 1846 δημιούργησαν την "Κομμουνιστική επιτροπή ανταπόκρισης" ("Communist correspondence committee") με σκοπό να συνενώσουν τους σοσιαλιστές ηγέτες που ζούσαν σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Οι σοσιαλιστές στην Αγγλία, επηρεασμένοι από αυτή την έντονη κινητικότητα αποφάσισαν να διαμορφώσουν ένα νέο οργανισμό, την "Κομμουνιστική Συνομοσπονδία" ("Communist League"). Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν η "ανατροπή της αστικής τάξης, η επικράτηση του προλεταριάτου, η απεμπόληση της παλαιάς καπιταλιστικής κοινωνίας που βασίζεται σε ταξικούς ανταγωνισμούς και η εγκαθίδρυση μιας νέας αταξικής κοινωνίας όπου δε θα υπάρχει προσωπική ιδιοκτησία". Ο Έγκελς αργότερα επέστρεψε στη Γερμανία για λόγους οικονομικούς και εργάστηκε στην επιχείρηση του πατέρα του. Έτσι εξασφάλισε εισόδημα και για τον Καρλ Μαρξ. Οι δυο φίλοι κράτησαν στενή επαφή για τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Εποικοινωνούσαν ταχυδρομικά κατά μέσο όρο με ένα γράμμα κάθε δυο μέρες. Μετά το θάνατο του Μαρξ το Μάρτη του 1883, ο Έγκελς αφιέρωσε τη ζωή του στην έκδοση και τη μετάφραση των έργων του Μαρξ μέχρι το θάνατό του στα 1895. Φυσικό επόμενο των ριζοσπαστικών θέσεων που πρέσβευε είναι η δημιουργία αντιλόγων και εξίσου ριζικών διαφωνιών που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Είναι παρολαυτά φανερή η συμβολή του στην ανανέωση και δημιουργία νεότερων φιλοσοφικών ιδεών που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
