`Η καμπάνα του Πόντου` είναι ένα μακροσκελές επικολυρικό ποίημα, που δημιούργησε η ποιητική φαντασία του Πόντιου λογοτέχνη Φίλωνα Κτενίδη. Είναι η ελεγεία που εκφράζει την οδύνη και τον πόνο του ποιητή για τη συμφορά και τον διωγμό των Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Γράφτηκε γύρω στο έτος 1950 και δημοσιεύτηκε στο 1ο τεύχος του περιοδικού `Ποντιακή Εστία`, για να ακουστεί ο πνευματικός της ήχος στα πέρατα της οικουμένης. Ήταν το προσκλητήριο σάλπισμα του Φίλωνα Κτενίδη προς όλους τους Πόντιους, τους οποίους προσκαλούσε να καταστήσει κοινωνούς των ιδεών και των οραμάτων του. Μέσα στα χαλάσματα αναζητούσε την ελπίδα που θα συνέβαλε στην πρόοδο και την προκοπή των συμπατριωτών του. Ήταν το μεγάλο όραμα και η υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του, αλλά και στο ανώνυμο πλήθος των προσφύγων, που αναζητούσαν την προστασία και τη χάρη της Παναγίας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]