Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607614896
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ένα όργιο είναι ένα οργανωμένο ξέσπασμα ενεργητικότητας : η εκτόνωση της υστερίας που συσσωρεύτηκε από την εγκράτεια και τον περιορισμό, και ως τέτοιο τείνει να έχει μια φύση υστερική ή καθαρτική. Κάθε είδος περιορισμού παράγει τις εντάσεις του. Ο άνθρωπος βρίσκεται στην άβολη θέση να διαθέτει τόσο πολιτισμένες όσο και ζωικές ροπές, που πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να συμφιλιωθούν, συνήθως εις βάρος των τελευταίων. Αλλά η αυξανόμενη πίεση δεν μπορεί να συμπιέζεται απεριόριστα κι έτσι υπάρχει μια απελευθέρωση από κάθε είδους ένταση, το όργιο. Πολλά όργια δεν περιγράφονται, γενικά, ως τέτοια. Οι πόλεμοι από μια άποψη είναι μια ακραία και δυσάρεστη μορφή οργίου. Χαμηλότερα στην κλίμακα θα συναντήσουμε τους καυγάδες στις φιλικές συντροφιές, τα παιχνίδια των χρηματιστών, τις μικρές συζυγικές απιστίες - δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Το όργιο υπηρετεί έναν ωφέλιμο σκοπό, όχι μόνο παρέχοντας μια ανακούφιση από την ένταση που προκαλεί η εγκράτεια, αναγκαία ή μη, αλλά και γιατί ,από την άλλη μεριά, επανενεργοποιεί μια όρεξη για μονότονες εγκράτειες που αποτελούν αναπόφευκτο μέρος της καθημερινής ζωής. Γι ` αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκε από τόσο διαφορετικές ομάδες όπως τους λαούς της Αρχαίας Ελλάδας και (απρόθυμα) από τη μεσαιωνική χριστιανική εκκλησία. Έχοντας αυτές τις σκέψεις ως αφετηρία, ο συγγραφέας παρακολουθεί κυρίως την εξέλιξη αυτού που αντιλαμβάνεται ως εξατομικευμένες μορφές οργιαστικής παράβασης στο δυτικό κόσμο, πέρα από τα «παραδοσιακά» όργια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, στο δέκατο όγδοο αιώνα και την Βικτωριανή Αγγλία, σε ορισμένους μυστικιστικούς κύκλους των αρχών του αιώνα μας, τέλος, όπως οι «αδελφότητες» του Ρασπούτιν στην τσαρική Ρωσία και του Αλιστερ Κρόουλι στην Αγγλία και τη Σικελία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Φώτης Τερζάκης γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Ίδρυσε και διηύθυνε τις εκδόσεις Praxis (1982-1990), ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων Πρίσμα (1990-94). Από το 1998 σχεδιάζει και επιμελείται τη σειρά "Ιστάρ. Ανθρωπολογία της σεξουαλικότητας" στις εκδόσεις Οξύ. Έχει εργαστεί ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε ποικίλους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών. Από το 1992 συνδιοργανώνει ένα Ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο, που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας), ενώ ήταν από τους βασικούς συντάκτες του "Θρησκειολογικού Λεξικού" των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα. Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και κριτικές στον περιοδικό τύπο, συνεργάζεται δε ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Καθημερινή". Έχει επίσης παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεταφράσεων σε συναφή πεδία. Έργα του είναι: "Τα αίματα της γλώσσας". "Έξι ποιήματα" (Όστρακα, Πάτρα 1988)· "Φύση και κοινωνία: γενεαλογία ενός τύπου συνείδησης και μιας σχέσης κυριαρχίας" (Έρασμος, 1990)· "Σημειώσεις για μιαν ανθρωπολογία της μουσικής" (Πρίσμα, 1990)· "Φιλελευθερισμός και τρομοκρατία. Πολιτικά κείμενα" (Πρίσμα, 1991)· "Οι αντίποδες του ΄60: πίσω από τη διφορούμενη έννοια του μεταμοντερνισμού και μέσα από τα νέα κοινωνικά κινήματα" (Πρίσμα, 1992)· "Το φάντασμα μιας δεκαετίας: κουλτούρα και εναλλακτικός πολιτισμός στη δεκαετία του 1960" (συλλ. τόμος, επιμ. με τη Σώτη Τριανταφύλλου, Δελφίνι, 1994)· "Φιλοσοφικός ρεφορμισμός. Προβλήματα διαλεκτικής και ολότητας στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία του Jurgen Habermas" (Έρασμος, 1996)· "Η διαλεκτική επαναπροσδιορισμένη. Συμβολή στη διερεύνηση των φιλοσοφικών και ανθρωπολογικών θεμελίων μιας έννοιας" (Φιλίστωρ, 1996)· "Μελέτες για το ιερό" (Ελληνικά Γράμματα, 1997)· "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας" (Ελληνικά Γράμματα, 1998)· "Τα ονόματα του Διονύσου. Προαναγγελίες μιας διαρκώς ματαιούμενης έλευσης" (Οξύ, 2000).
