Με το μυθιστόρημά της H φωνή της Γης των Κικόνων η βραβευμένη συγγραφέας Αφροδίτη Ευαγγελίδου-Τσέτλακα ολοκληρώνει τη διλογία της Η Γη των Κικόνων. Δεκαέξι χρόνια μετά το πρώτο μυθιστόρημα Το αγόρι από τη Γη των Κικόνων, η συγγραφέας, μέσω της ηρωϊδας της Μαντώς, απογόνου από πατέρα των πρώτων ηπειρωτών κατοίκων της Κομοτηνής, και από μητέρα, αδριανουπολιτών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάνης στην πόλη. Η Μαντώ, πέμπτη γενιά ηπειρωτών και τέταρτη προσφύγων, ακολουθεί τα μονοπάτια της εξωστρέφειας των προγόνων της που δούλεψαν ως πραγματευτές στους χερσαίους δρόμους των Βαλκανίων προς τις Παραδουνάβιες περιοχές και τη Μαύρη Θάλασσα, στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιλέγοντας ως τόπο του διδακτορικού της το Παρίσι. Πολίτης του κόσμου και φεμινίστρια η Μαντώ ανοίγεται στους δρόμους της ζωής και του έρωτα, υπερκεράζοντας όρια, στηριγμένη στην ψευδαίσθηση της διαρκούς στήριξης από τον Νάσο, συνομήλικό της και συμπατριώτη της, επίσης, γόνου καλής οικογένειας της Κομοτηνής. Ένα συναρπαστικό ερωτικό μυθιστόρημα, με επίκεντρο τις υπαρξιακές αναζητήσεις της Μαντώς, με φόντο τα γοητευτικά μνημεία της Πόλης του Φωτός. Συγχρόνως, μια συνεχής αναχώρησή της και ένας διαρκής νόστος όχι μόνο στην αγκαλιά της πυρηνικής της οικογένειας, αλλά στο διαρκές παρελθόν της ευρύτερης οικογένειάς της που ξεκινά στην Οθωμανική Γκιουμουλτζίνα. Στους παππούδες Θεοφάνη και Βασίλω, Γιάννη Εφέντη, Ηρακλή, Ευπραξία και την κόρη τους Ιουλία, τους γονείς της Μάξιμο και Ερμίνα, με πυρήνα το αγρόκτημα της Στρύμης, εκεί όπου ο παππούς Θεοφάνης συλλέγει αρχεία και καταγράφει τη φωνή της Γης των Κικόνων στα χρόνια της νεώτερης ιστορίας της, αφήνοντας παρακαταθήκη για την ιστόρηση της εκατονταετηρίδας ελευθερίας, μέσω του Μαξίμου, τις σημειώσεις του.