Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600412710
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Από τον Πλάτωνα ως τον Μαρξ, η πολιτική σκέψη εμφανίστηκε ως εφαρμογή μιας θεωρίας της ουσίας της κοινωνίας και της ιστορίας. Με θεμέλιό της μια ταυτιστική οντολογία, για την οποία το είναι είχε πάντα τη σημασία του "είναι καθορισμένο", συσκότισε το ιδιαίτερο είναι του κοινωνικο-ιστορικού ως ριζικού φαντασιακού. Το πρώτο μέρος του βιβλίου ("Μαρξισμός και επαναστατική θεωρία", δημοσιευμένο στο περιοδικό Socialisme ou Barbarie το 1964-1965), δείχνει πως ο Μαρξ, αιχμάλωτος αυτής της οντολογίας, οδηγήθηκε στο να πνίξει ο ίδιος τα καινούργια σπέρματα που περιείχε η σκέψη του. Το επαναστατικό πρόταγμα υπερβαίνει κάθε "ορθολογική θεμελίωση": μια νέα θέσμιση της κοινωνίας συνεπάγεται ένα ξεπέρασμα του θεσμισμένου "λόγου". Πρέπει να δούμε την ιστορία ως δημιουργία, τη θεσμίζουσα κοινωνία ή το κοινωνικό φαντασιακό εν δράσει μέσα στη θεσμισμένη κοινωνία, και το κοινωνικο-ιστορικό ως τρόπο του είναι άγνωστο για την κληρονομημένη σκέψη.
Το δεύτερο μέρος ("Το κοινωνικό φαντασιακό και η θέσμιση") δείχνει το κοινωνικο-ιστορικό ως γένεση οντολογική, συνεχιζόμενη δημιουργία, αυτοαλλοίωση που γεννιέται ως θέσμιση. Αυτή η θέσμιση -του κόσμου, των ατόμων, των πραγμάτων- ερειδόμενη στη φύση, περιλαμβάνει πάντα μια ταυτιστική συνιστώσα, είναι όμως ουσιαστικά δημιουργία ενός μάγματος κοινωνικών φαντασιακών σημασιών. Η κοινωνία δεν γνωρίζει συνήθως τον εαυτό της ως αυτοθέσμιση, και τούτο αποτελεί την ξένωση που εκδηλώσεις της είναι η πίστη σε μια εξω-κοινωνική προέλευση της θέσμισης και η εκλογίκευσή της από την κληρονομημένη σκέψη. Το επαναστατικό πρόταγμα, πρόταγμα μιας ρητής αυτο-θέσμισης της κοινωνίας, εξαρτάται απλώς και μόνον από το κοινωνικό ποιείν-πράττειν των ανθρώπων, του οποίου το πολιτικό σκέπτεσθαι -το να σκεπτόμαστε την κοινωνία σαν κάτι που φτιάχνει τον εαυτό του- είναι μια συνιστώσα ουσιαστική.
1922: Γέννηση του Κορνήλιου Καστοριάδη, στην Κωνσταντινούπολη.
1937-1942: Σπουδάζει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
1937: Εντάσσεται για πολύ μικρό διάστημα στην ΟΚΝΕ.
1940: Συγκροτεί λίγο μετά την αρχή της Κατοχής μαζί με άλλους νέους μιαν ομάδα η οποία εναντιώνεται στον "σωβινιστικό προσανατολισμό" του ΚΚΕ.
1943: Προσχωρεί στον τροτσκιστική ομάδα του Σπύρου Στίνα.
1944: Πρώτη δημοσίευση γραπτών του στο περιοδικό Αρχείο Κοινωνιολογίας και Ηθικής.
1945: Φεύγει από την Ελλάδα για τη Γαλλία μαζί με άλλους διακόσιους νέους, με υποτροφία μεταπτυχιακών σπουδών της γαλλικής κυβέρνησης· φθάνει στο Παρίσι, όπου και εγκαθίσταται μέχρι το τέλος της ζωής του.
1945: Συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι και αμέσως εντάσσεται στο τροτσκιστικό κόμμα (P.C.I.). Ας σημειωθεί, πάντως, ότι ήδη τότε είχε διαμορφώσει τις "βασικές ιδέες για την κριτική της γραφειοκρατίας της Σοβιετικής Ρωσίας".
1946: Συγκροτεί, μαζί με τον Κλωντ Λεφόρ και ορισμένα άλλα μέλη, μιαν τάση στο P.C.I. Τάση που, το 1948, θα αποχωρήσει τελικά από το τροτσκιστικό κόμμα, κόβοντας τους δεσμούς της με τον τροτσκισμό.
1948: Ιδρύει με τον Κλωντ Λεφόρ την ιστορική πλέον ομάδα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, η οποία λειτούργησε σχεδόν είκοσι χρόνια και της οποίας ήταν ο εμψυχωτής· η ομάδα διαλύθηκε με κοινή απόφαση στο τέλος του 1966.
1949-1965: Η ομάδα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα εκδίδει το ομώνυμο περιοδικό, στο οποίο ο Κορνήλιος Καστοριάδηςς έχει συγγράψει τα βασικά κείμενα που καθόρισαν τον προσανατολισμό της ομάδας και του περιοδικού· κείμενα που προσφέρουν μιαν "καινούργια κατανόηση της ανθρώπινης κοινωνίας και ιστορίας, ως δημιουργίας και όχι ως υποκείμενης σε αδήριτους ιστορικούς νόμους".
1948-1970: Εργάζεται ως οικονομολόγος στον διεθνή οργανισμό Ο.Ο.Σ.Α.
1974: Αρχίζει να ασκεί επαγγελματικά την ψυχανάλυση, δραστηριότητα την οποία συνέχισε έως το τέλος της ζωής του.
1975: Έκδοση του κλασικού πλέον βιβλίου του, L΄ institution imaginaire de la societe. ΄Εξι χρόνια αργότερα, το βιβλίο εκδίδεται στα ελληνικά με τίτλο Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας (εκδ. Ράππας).
1979: Εκλέγεται διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτάτων Σπουδών για τις Κοινωνικές Επιστήμες (EHESS)· ονομάζει τον κύκλο των σεμιναρίων του Θέσμιση της κοινωνίας και ιστορική δημιουργία.
1997: (26 Δεκεμβρίου): Ο Κορνήλιος Καστοριάδης, πεθαίνει, στο Παρίσι.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σωτήρης Χαλικιάς γεννήθηκε το 1947 στη Λευκάδα, όπου τελείωσε το γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Αθήνα και Πολεοδομία στο Παρίσι. Επί εικοσιπέντε χρόνια εργάστηκε ως μεταφραστής στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), ένα από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα ζει πάντα στις Βρυξέλλες, έχοντας στο μεταξύ ταξιδέψει και ζήσει και σε διάφορες άλλες χώρες. Ολοκλήρωσε τον κύκλο γλωσσικών μαθημάτων της Σχολής του Βελγοκινεζικού Συνδέσμου Φιλίας, που άρχισαν το 1989, και είναι ένας από τους λίγους Έλληνες που γνωρίζουν αρχαία κινεζικά. Βασική επιδίωξη της μεταφραστικής του δουλειάς ήταν από την αρχή το εγχείρημα να αποδοθούν στα ελληνικά ορισμένα από τα θεμελιώδη κείμενα της κινεζικής πνευματικής παράδοσης, ήτοι της σινικής γραμματείας, η οποία έχει περιλάβει ως σήμερα τα βιβλία (με την απαραίτητη εισαγωγή και ερμηνευτικά σχόλια): τα "Ανάλεκτα" του Κομφούκιου (2001), "Το Βιβλίο του Μέγγιου" (Meng Zi, 2006), "Η μεγάλη μάθηση" του Κομφούκιου (2010), "Το μέσον ως οικεία αρμονία" του Κομφούκιου (2010), "Το αληθινό κείμενο του τέλειου κενού" (Lie Zi, 2016). Σε μια παράλληλη προσπάθεια να κατανοηθεί τόσο η ιστορική πορεία όσο και η κοινωνική πραγματικότητα της σημερινής Κίνας μετέφρασε επίσης δύο συλλογές διηγημάτων νεότερων Κινέζων συγγραφέων, τις "Πολεμικές κραυγές" του Λου Σουεν (Lu Xun, 2003) και το "Η αυγή αρχίζει στα μισά της νύχτας" του Τσι Λι (Chi Li, 2015). Ως συγγραφέας, εξέδωσε το δοκίμιο "Παράδοση και νεωτερικότητα στην Κίνα" (2013), το μυθιστόρημα "Πριν και μετά τα τείχη" (2008), δυο συλλογές μικρών πεζών ("Ούτε Έλληνας ούτε ξένος", 2006, "Υπομνημάτια", 2012), μια συλλογή διηγημάτων ("Επιστροφές", 1998), ένα ταξιδιωτικό κείμενο ("Στο δρόμο του μεταξιού", 2004), και, πιο πρόσφατα, το δοκίμιο "Η πανωλεθρία της πολιτικής" (2017). Όλα τα βιβλία του έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίνδικτος. Το 2008 ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου του Πεκίνου, με τιμώμενη χώρα την Ελλάδα. Η ομιλία του, στο πλαίσιο των σχετικών εκδηλώσεων, είχε ως θέμα τη συσχέτιση της πορείας που ακολούθησαν η ελληνική και η κινεζική γλώσσα. Το 2011 ήταν μέλος της ομάδας των Ελλήνων συγγραφέων που προσκλήθηκαν από την Ένωση Κινέζων Συγγραφέων του Πεκίνου, και παρουσίασε ανακοίνωση με θέμα: "Τα ειδικά μεταφραστικά ζητήματα που θέτει η απόδοση των κινεζικών κειμένων στα ελληνικά". Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά.