Η ιστορική διερεύνηση των λόγων περί λογοτεχνίας που αναπτύσσονται στη διάρκεια της κρίσιμης δεκαετίας του 1930 φωτίζει μια σειρά από κεντρικά ζητήματα, όπως: η σπασμωδική σχέση της λογοτεχνίας με το (υπαρκτό και δυνάμει) αναγνωστικό κοινό· η συγκρότηση της λογοτεχνίας σε γνωστικό αντικείμενο και οι όροι της ένταξής της στη μέση και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση· οι αισθητικές αναζητήσεις και οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις που αποτυπώνονται στα λογοτεχνικά περιοδικά του μεσοπολέμου· η αμήχανη προσοικείωση των αισθητικών αρχών του μοντέρνου· ο λόγος περί ελληνικότητας ως στρατηγική για τη νομιμοποίηση της νεωτερικής λογοτεχνίας και τη διασφάλιση της ηγεμονίας των εκφραστών της· η σύνθετη δυναμική που επέτρεψε τη συμπόρευση της φιλελεύθερης λογοτεχνικής διανόησης με το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]