Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607210937
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ένα έργο πρωτότυπο που παρουσιάζει το πανόραμα του ελληνικού ποιητικού λόγου και των δημιουργών του από τον 18ο αιώνα ως τις μέρες μας. Στον Α΄ τόμο, με εισαγωγή του Μ.Μ. Παπαϊωάννου, παρουσιάζεται η ποίηση των Φαναριωτών (Βηλαρά-Χριστόπουλου), των Προσολωμικών, των ποιητών της Επτανησιακής Σχολής (Σολωμού, Κάλβου, Μαρκορά κ.ά). Στον Β΄ τόμο, με εισαγωγή του Μ.Γ. Μερακλή, παρουσιάζονται και ανθολογούνται οι Ρομαντικοί ποιητές (Ζαλοκώστας, Παράσχος, Σούτσος, Παλαμάς, Πορφύρας, Κρυστάλλης), οι Σατιρικοί και Επίγονοι (Σουρής, Μυρτιώτισσα, Γκόλφης). Στον Γ΄ τόμο, με εισαγωγή του Κώστα Στεργιόπουλου, παρουσιάζονται και ανθολογούνται οι εκπρόσωποι της λεγόμενης Ανανεωμένης Παράδοσης (Μελαχρινός, Βάρναλης, Σικελιανός), οι Αλεξανδρινοί ποιητές (Καβάφης, Αλιθέρσης, Μάγνης), και οι τελευταίες Ανανεώσεις (Λαπαθιώτης, Ουράνης, Καρυωτάκης, Άγρας, Παπανικολάου, Παράσχος, Σκαρίμπας). Στον Δ΄ τόμο, ο κριτικός Αλέξ. Αργυρίου μελετά και ανθολογεί τους Νεωτερικούς ποιητές του μεσοπολέμου (Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Εμπειρίκο, Γκάτσο, Μελισσάνθη κ.ά.), ενώ στον Ε΄ τόμο παρουσιάζεται και ανθολογείται από τον ίδιο κριτικό η Πρώτη Μεταπολεμική Γενιά ποιητών (Λειβαδίτης, Σινόπουλος, Αναγνωστάκης, Βακαλό κ.ά.). Τέλος, στον ΣΤ΄ τόμο εξετάζεται και ανθολογείται από τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου η Δεύτερη Μεταπολεμική Γενιά, οι ποιητές που γεννήθηκαν από το 1929 ως το 1940 (Δημουλά, Χριστιανόπουλος, Ασλάνογλου, Λεοντάρης, Δαράκη, Γκόρπας κ.ά.). Κάθε τόμος περιέχει εκτενή εισαγωγή του επιμελητή, βιογραφικό σημείωμα για κάθε ανθολογούμενο ποιητή, εργογραφία και επιλογή βιβλιογραφίας, καθώς και ανθολογία από αντιπροσωπευτικά ποιήματά του. Το έργο ολοκληρώνεται με πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό (πορτρέτα, συλλογικές φωτογραφίες, χειρόγραφα, φωτογραφίες εφημερίδων, περιοδικών και πρώτων εκδόσεων, πίνακες ζωγραφικής κ.λπ.). Έτσι, ο αναγνώστης όχι μόνο αποκτά μια καθαρή εικόνα της νεοελληνικής ποίησης και των σημαντικότερων εκπροσώπων της, αλλά παράλληλα παρακολουθεί την καλλιτεχνική έκφραση αυτής της μακράς περιόδου.
Η τιμή αφορά συνολικά και τους 6 τόμους.
Ο κριτικός και ιστορικός της λογοτεχνίας Αλέξανδρος Αργυρίου (1921-2009) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλέξανδρος Κουμπής. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ. Ταυτόχρονα, φανέρωσε τις λογοτεχνικές του αρετές συνεργαζόμενος ως κριτικός βιβλίου με τα περιοδικά "Ελεύθερα Γράμματα" (Νοέμβριος 1947 έως Ιούνιος 1949) και "Ποιητική Τέχνη" (1947-49). Το 1950 πήρε το απολυτήριο του (Βασιλικού) Ναυτικού "άνευ κυανής λωρίδος". Έκτοτε δούλευε επαγγελματικά σε μελέτες "φερόντων οργανισμών" (1950-1992). Συγχρόνως άρχισε να γράφει κριτικές βιβλίων στις εφημερίδες "Δημοκρατικός Τύπος" (1950), "Δημοκρατική" (1951). "Ημέρα" (1952) και στα περιοδικά "Στόχος" (1951), "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" (1953-54, περίοδος Γ. Π. Σαββίδη), "Καινούρια Εποχή" (1957-58), "Εποχές" (1963), "Ταχυδρόμος" (1965), "Νέα Πορεία" (1959-2009), "Κριτική" (1961) και "Η Συνέχεια" (1973). Έγραψε την "Εισαγωγή στη μεταπολεμική ποίηση" στην "Ανθολογία μεταπολεμικών ποιητών" των Ντίνου Γιωργούδη και Κ. Γεννατά (1957). Δημοσίευσε τακτικά επιφυλλίδες στην εφημερίδα "Το Βήμα" (1971-73 και 1979-85), και αραιά στις εφημερίδες "Μεσημβρινή" (1965) και "Η Καθημερινή" (1976-1980). Υπήρξε υπεύθυνος στο δεκάτομο λεξικό της "Εκδοτικής Αθηνών" για τα λήμματα λογοτεχνών του εικοστού αιώνα. Δίδαξε ιστορία λογοτεχνίας του Μεσοπολέμου, επί εξάμηνο, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο (1963-64). Μετείχε στη συντακτική επιτροπή που εξέδωσε τα "Δεκαοχτώ κείμενα" (1970), τα "Νέα κείμενα 1 και 2" (1971) και το περιοδικό "Η Συνέχεια" (1973). Έχουν εκδοθεί τρία αντίτυπα μελετών του "εκτός εμπορίου" (1957-1962), τρία βιβλία με "επιμέλεια" και "εκτενείς εισαγωγές" του σε ανθολογίες-γραμματολογίες (1969-1988) και πέντε τόμοι δοκιμίων-μελετών του (1984-1996). Συγκέντρωσε, επιμελήθηκε και "ανέσυρε" την ύλη των ετών 1929-1939 στον τόμο: "Νικόλας Κάλας: κείμενα ποιητικής και αισθητικής", 1982. Συμμετείχε σε είκοσι επτά "Σύμμεικτους" τόμους, για διάφορα θέματα λογοτεχνίας και ιστορίας της (1961-1997). Καρπός της μεγάλης πείρας του και της συνεχούς μελέτης είναι η οκτάτομη "Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας και της Πρόσληψής της (1918-2000)" που αποτελεί βασικό βοήθημα για τη σπουδή των ελληνικών γραμμάτων. Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με τις άλλες σημαντικές Ιστορίες της Λογοτεχνίας, η δική του δίνει λιγότερη έμφαση στην αφηγηματικότητα και περισσότερη στη βιβλιογραφική πληρότητα. Η πρωτοτυπία της έγκειται στο ότι καθρεφτίζει την εικόνα της ελληνικής λογοτεχνίας στα μάτια των συγχρόνων της μέσα από πλήθος παραθέματα. Μειλίχιος ως άνθρωπος, συναινετικός και καθόλου των άκρων, βοήθησε αναρίθμητους ερευνητές και λογοτέχνες στα πρώτα τους βήματα. Η ευρεία αποδοχή του αποτυπώθηκε στις πολλές τιμητικές διακρίσεις, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1999), έλαβε το Α΄ Βραβείο κριτικής-δοκιμίου για το βιβλίο του "Διαδοχικές αναγνώσεις Ελλήνων υπερρεαλιστών" (1984), το Μέγα Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού και για την συνολική προσφορά του το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2004). Πέθανε στην Αθήνα από επιπλοκές της υγείας του, στις 22 Μαΐου 2009, σε ηλικία 88 ετών.
