Τα ενδύματα μπορεί να τα προσεγγίσει ο ερευνητής από πολλές πλευρές. Σύμφωνα με τον ορισμό ενδυματολογία είναι η μελέτη των ενδυμάτων από ιστορική, ψυχολογική, κοινωνιολογική, γεωγραφική και κατασκευαστική σκοπιά. Ένδυμα είναι καθετί με το οποίο σκεπάζουμε το σώμα, ενώ ενδυμασία το σύνολο των εξωτερικών κυρίως ενδυμάτων. Πηγές της ενδυματολογικής έρευνας είναι τα ενδύματα αυτά καθεαυτά, τα γραπτά μνημεία, ο προφορικός λόγος, οι καλλιτεχνικές απεικονίσεις (ζωγραφικά, γλυπτικά και άλλα έργα), τα κάθε λογής σχέδια, η φωτογραφία και, πρόσφατα, οι κινηματογραφήσεις κάθε είδους. Στα χρόνια που ασχολούμαι με τα ενδύματα, διαπίστωσα ότι αυτό που με ενδιέφερε πιο πολύ είναι η σχηματική τους εξέλιξη. Διαπίστωσα ότι παλιές ενδυματολογικές συνήθειες επιβιώνουν επί αιώνες, χωρίς να επιτελούν τον αρχικό τους ρόλο, λες και είναι σκωληκοειδείς αποφύσεις ή κάτι σαν ατροφικά απολιθώματα. Παρατήρησα ότι το να διατηρήσει μια ομάδα ένα πολιτιστικό στοιχείο ή, στην προκειμένη περίπτωση, ενδυματολογικό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αυτή που το δημιούργησε. Οι ερευνητές αποδίδουν σχεδόν πάντα την πατρότητα ενός ενδυματολογικού ή άλλου φαινομένου στην ομάδα όπου αυτοί το πρωτοεντόπισαν, και χρονολογούν τάσεις χωρίς να ξεκαθαρίζουν, τουλάχιστον για τον μέσο αναγνώστη, ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση, κανένα δηλαδή ενδυματολογικό ή άλλο φαινόμενο δεν είναι αποκομμένο από το παρελθόν του.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]