"Το έργο αυτό, που βγήκε το 1966 στη Γαλλία, εκδόθηκε σχεδόν αμέσως και στην Ιταλία, μ΄ ένα σημαντικό και εγκωμιαστικό πρόλογο του Φερρούτσιο Πάρρι, πρώτου Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας που είχε βγει από την Αντίσταση. Δυο χρόνια κατόπιν, κυκλοφόρησε στην Πορτογαλία, δηλαδή πολύ πριν από τα πρόσφατα γεγονότα που έφεραν αυτή τη χώρα να γκρεμίσει τη φασιστική δικτατορία. Όμως η "Ιστορία" μου της "Ελληνικής Αντίστασης" δε μεταφράστηκε ούτε στην Ομοσπονδιακή Γερμανία, ούτε στις αγγλοσαξωνικές χώρες, ούτε στην ΕΣΣΔ, ούτε στις λαϊκές δημοκρατίες. Και μόλις τώρα κυκλοφορεί στην Ελλάδα... Αν ο αναγνώστης αναρωτιέται γι΄ αυτά τα "ξεχάσματα" ή γι΄ αυτές τις "αργοπορίες", δεν έχει παρά να διαβάσει το έργο. Γρήγορα θα καταλάβει τους λόγους. Ας προσπαθήσουμε ωστόσο, σαν εισαγωγή, να τους συνοψίσουμε εδώ με λίγα λόγια. Στη διάρκεια του πολέμου, ο ελληνικός λαός υπέφερε από τους κατακτητές, ιδιαίτερα τους ναζήδες, μια τέτοια απάνθρωπη τρομοκρατία, ώστε η ανιστόρηση των ωμοτήτων που διαπράχθηκαν πρέπει, ακόμα και σήμερα, να φαίνεται μάλλον ανυπόφορη σ΄ ένα γερμανικό κοινό. Από την άλλη μεριά, πλήρωσε με το αίμα του και με ανήκουστες θυσίες το δικαίωμα να έχει δημοκρατικές ελευθερίες. Όμως, οι μεγάλοι μας Σύμμαχοι -Βρετανοί, Αμερικανοί και Ρώσοι- προτίμησαν να χωρίσουν τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής και να θυσιάσουν τους πόθους ενός μικρού λαού στα συμφέροντά τους, συμφέροντα Μεγάλων Δυνάμεων. [...]" (Αντρέας Κέδρος, από τον πρόλογο στην ελληνική έκδοση - Οκτώβρης 1975)