[...] Η στενή ένταξη του Τιρς στο ευρωπαϊκό φιλελληνικό κίνημα, η αδιάκοπη επαφή του με ελληνικούς και άλλους παράγοντες, καθώς και η απασχόλησή του με τα προβλήματα του ελληνικού χώρου σε συνάρτηση με τα γενικώτερα ευρωπαϊκά, τον κατέστησαν έναν ειδικό του ελληνικού ζητήματος και κατά τη διάρκεια του αγώνα και στην αυγή της ελληνικής ανεξαρτησίας. Οπαδός ενός συγκρατημένου αστικού φιλελευθερισμού, οπλισμένος με τις γνώσεις ενός ουμανιστή γνώστη των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων, αλλά και κάτοχος των συγχρόνων προβλημάτων του ευρωπαϊκού χώρου, όπως είταν το εθνικοενωτικό, το εθνικοαπελευθερωτικό, το πρόβλημα των λαϊκών ελευθεριών και το πρόβλημα της συντριβής του φεουδαρχισμού, που τα πολιτικά και κοινωνικά του γνωρίσματα είχαν παλινδρομήσει στην Ευρώπη μετά τον εκφυλισμό της Γαλλικής Επαναστάσεως στο Βοναπαρτισμό με τις αποφάσεις των συνεδρίων της Βιέννης (1815) και του Λάϊμπαχ (1821), ο Τιρς μπορεί να καταταγεί στους στοχαστές της προόδου για την εποχή του. [...] (από την εισαγωγή του Τάσου Βουρνά)
Ο Τάσος Βουρνάς (1913-1990) γεννήθηκε στη Μεσσηνία, αλλά μεγάλωσε, σπούδασε κι έζησε στην Αθήνα. Το ενδιαφέρον του για τα γράμματα εκδηλώθηκε πολύ νωρίς, επίκεντρο δε των αναζητήσεων και του όλου έργου του ήταν η ελληνολατρία του. Υπηρέτησε σχεδόν όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες κι έγραψε πλήθος βιβλίων, με κορωνίδα την εξάτομη ιστορία της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, έργο διαχρονικής αξίας. Επιμελήθηκε, προλόγισε και σχολίασε μεγάλη σειρά συγγραμμάτων ξένων περιηγητών και συγγραφέων για την Ελλάδα. Επίσης, κατά τη διάρκεια της χούντας, μετέφρασε, σχολίασε και προλόγισε πλήθος αρχαίων ελληνικών κειμένων, με διάφορα ψευδώνυμα, διότι, όπως γράφει ο ίδιος, το όνομά του ήταν τότε "καταραμένο". Πέθανε στην Αθήνα το 1990, σε ηλικία 77 ετών.
