[...] Το ανά χείρας βιβλίο προσεγγίζει την περιηγητικη εικονογραφία του ελληνικού χώρου από τα τέλη του 15ου ώς και τον 19ο αιώνα, και κατ΄ επέκταση το φαινόμενο του περιηγητισμού, από τη σκοπιά του ιστορικού της τέχνης. Εξετάζονται ισότιμα το θεματικό πραγματολογικό στοιχείο και η μορφοπλαστική γλώσσα, η μορφολογία αυτών των έργων, η οποία ώς τώρα δεν έχει μελετηθεί συστηματικά στις ποικίλες παραμέτρους της, και μάλιστα με όρους διαχρονικής αλλά και συγχρονικής εξέτασης των εικόνων. Εξέτασης που καθιστά δυνατή μια συνθετική- συνδυαστική θεώρηση και ανάγνωση του υλικού, αναδεικνύει σταθερές καθώς και σημαίνουσες διαφοροποιήσεις, παρακολουθεί την εξελικτική πορεία ορισμένων θεμάτων και επίσης θεματικών αλλά και μορφικών μοτίβων με τις επιβιώσεις, τις μεταλλαγές και τις ανασημασιοδοτήσεις τους μέσα στα νέα κάθε φορά συμφραζόμενα και, τέλος, φωτίζει τον κομβικό ρόλο των προτύπων (με τη στενή και την ευρεία έννοια) σε διττή βάση: τα πρότυπα των περιηγητικών εικόνων και οι περιηγητικές εικόνες ως πρότυπα. Όλα αυτά τα ζητήματα παρουσιάζουν πολλαπλό ενδιαφέρον και η εμβέλειά τους ξεπερνά σε ορισμένες περιπτώσεις τα όρια, τον ορίζοντα και τα περιεχόμενα του περιηγητισμού. [...] (από την Εισαγωγή)