[...] Η επιλογή των ποιημάτων ακολουθεί την χρονολογική σειρά δημοσίευσής τους σε αυτοτελείς, ή συγκεντρωτικές συλλογές. Ορισμένα από τα ποιήματα παρουσιάζουν κάποιες φορές διαφορές από την αρχική τους μορφή, γιατί είναι γνωστό πως ο ποιητής, όταν πραγματοποιούσε συγκεντρωτικές εκδόσεις της δουλειάς του ξαναδούλευε ορισμένα από τα παλαιότερα ποιήματα. Για την εκλογή αυτή χρησιμοποίησε ως οδηγό του τις συγκεντρωτικές συλλογές `Οδοιπορία`, 1929-1967, `Οδοιπορία`, 1967-1970 και `Τα ποιήματα`, Α, Β, τόμος 1981 και Γ τόμος 1991, στις οποίες τα ποιήματά του έχουν πάρει την οριστική τους μορφή. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
«Σήμερα, ξαναδιαβάζοντας όλα τα ποίηματα που έγραψα στη ζωή μου, προκειμένου να κάνω αυτή την «Εκλογή» έζησα μνήμες και μνήμες. Ξανάζησα την οδύνη πολών επουλωμένων πληγών της ίδιας μου της ύπαρξης, πληγών που επίσης δε στάθηκαν τελικά θανάσιμες.»
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος είχε διαλέξει, μέσα από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις τα ποιήματα εκείνα από το μεγάλο όγκο του έργου του που περιλαμβάνονται στον τόμο. Μαζί με τα ποιήματα, το εισαγωγικό του κείμενο «Εξομολόγηση στον Αναγνώστη», που είχε συντάξει για μια πρώτη Εκλογή που εκδόθηκε στη δεκαετία του 60, μεταφέρουν την ψυχή του έργου του που διέτρεξε και απορρόφησε τα μηνύματα του 20ού αιώνα.
[Απόσπασμα από κείμενο σε ιστοσελίδα του εκδότη]
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ (1912-1991). Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στο χωριό Κροκεές της Λακωνίας, δευτερότοκος γιος του Κωνσταντίνου Βρεττάκου και της Ευγενίας, το γένος Παντελεάκη. Τα μαθητικά του χρόνια πέρασε στις Κροκεές και το Γύθειο (το 1927 αποφοίτησε από το Ελληνικό Σχολείο του Γυθείου). Το 1928, σε ηλικία δεκάξι μόλις χρόνων, έδωσε δύο διαλέξεις στην Εμπορική Λέσχη Γυθείου με θέμα Χριστιανισμός - Μαρξισμός. Το 1929 έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει, δεν τα κατάφερε όμως, κυρίως λόγω οικονομικής ανέχειας (είχε προηγηθεί ασθένεια και χρεοκοπία του πατέρα του). Εγκαταστάθηκε στα Κάτω Πατήσια και με τη βοήθεια του παιδικού του φίλου Θαλή Στ. Κουτούπη προσλήφθηκε στην εταιρεία υδραυλικών έργων αποξήρανσης του έλους Τιρνάσου στη Λακωνία. Από το 1930 ως το 1931 έκανε διάφορες περιστασιακές, χειρωνακτικές κυρίως δουλειές για να κερδίσει τα προς το ζην, ενώ παράλληλα στράφηκε στη μελέτη από καθαρά προσωπικό ενδιαφέρον. Το 1932 κατατάχθηκε στο στρατό στην Τρίπολη για τέσσερις μήνες (καθώς ήταν προστάτης πολυμελούς οικογένειας). Το 1934 εργάστηκε ως γραφέας στις γενικές αποθήκες στρατού στον Πειραιά. Εκεί γνωρίστηκε με την Καλλιόπη Αποστολίδη, την οποία παντρεύτηκε τον ίδιο χρόνο και με την οποία απέκτησε μια κόρη τη Τζένη και ένα γιο τον Κώστα. Το 1935 εργάστηκε στα Μεταξουργία Νέας Ιωνίας και ένα χρόνο αργότερα ως ιδιωτικός υπάλληλος και ως εργάτης υφαντουργείου. Το 1938 διορίστηκε στο Υπουργείο Εργασίας με παρέμβαση του φίλου του Θέμου Αμουργή. Το 1940 στρατεύτηκε στην πρώτη γραμμή και κινδύνεψε να σκοτωθεί στο ύψωμα της Κλεισούρας. Το 1941 μετά από διάλυση του Συντάγματος στο οποίο υπηρετούσε επέστρεψε στην Αθήνα με τα πόδια. Η ημερολογιακές σημειώσεις του από αυτή την περίοδο αποτέλεσαν τη βάση του βιβλίου του Το αγρίμι. Από το 1942 ως το 1944 συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, οργανώθηκε στο Ε.Α.Μ. και γράφτηκε στο Κ.Κ.Ε. Την περίοδο εκείνη πέθανε ο πατέρας του και η ταφή του έγινε στην Πλούμιτσα. Το 1946 προσλήφθηκε ως γραφέας στον Οικονομικό Συνεταιρισμό Εκτελωνιστών του Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο υπέγραψε τη διαμαρτυρία των ελλήνων λογοτεχνών
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
