Η παρούσα μελέτη ερευνά με κριτική ματιά και πρακτική προσέγγιση κρίσιμα ζητήματα της κατ’ έφεση δίκης, όπως είναι οι εξουσίες του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου σε σχέση με την αγωγή, υπό το πρίσμα του αντικειμένου της δίκης της εφέσεως και του εύρους του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, ιδίως ως προς τις ενστάσεις που κρίθηκαν με την εκκαλουμένη απόφαση. Ειδικότερα, έμφαση δίνεται αφενός στη δικονομική μεταχείριση στην κατ’ έφεση δίκη των ενστάσεων που κρίθηκαν πρωτοδίκως στη βασιμότητά τους, αφετέρου στις δυνατότητες προβολής νέων ενστάσεων στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο (άρθρα 527 και 528 ΚΠολΔ). Προκειμένου, όμως, να αναλυθούν τα δύο αυτά ζητήματα, απαραίτητη κρίνεται η εξέταση των βασικών αρχών του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, καθώς και η οριοθέτηση της έννοιας της ένστασης και των διακρίσεων αυτής. Το έργο διακρίνεται για την πληρότητά του, παραθέτοντας και ερμηνεύοντας αντικρουόμενες θέσεις της θεωρίας, αλλά κυρίως της νομολογίας, εστιάζοντας σε συμπεράσματα για την εν τέλει ερμηνεία που δίνουν οι δικαστικές αποφάσεις στη θεμελιώδη έννοια του κεφαλαίου, καθώς και για τις συντεταγμένες του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης. Με τη συστηματική δομή και τον κατανοητό λόγο το παρόν έργο συμβάλλει στην ουσιαστική κατανόηση δυσεπίλυτων δογματικών ζητημάτων και προσφέρει απαντήσεις και λύσεις σε κάποια από τα κρισιμότερα ζητήματα της κατ’ έφεση δίκης.