Μπορεί να γίνει «δίκη του Σωκράτη» χωρίς την παρουσία του ίδιου ως θεατρικού ήρωα-πρωταγωνιστή; Ύστερα από 10 χρόνια που έγραφα και ξανάγραφα το έργο -με κυρίαρχο πρόσωπο τον Σωκράτη- και δεν μπορούσα να βρω το κλειδί του και να το ολοκληρώσω, τελικά εύρηκα: το ξανάγραψα απ` την αρχή χωρίς τον Σωκράτη. Άφησα όλους τους άλλους να μιλούν γι` αυτόν, για τις ιδέες του, τον τρόπο ζωής του, τα «δαιμόνιά» του και το πώς ο ίδιος αντιμετώπιζε την εδώ ζωή και το επέκεινα, τον θάνατο. «Η δίκη του Σωκράτη» είναι σαφώς ένα ιστορικό θεατρικό έργο, στο οποίο όμως θίγονται με σύγχρονο δραματουργικό τρόπο διαχρονικά προβλήματα του ανθρώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας. Η ζωή, ο θάνατος, ο έρωτας, αλλά και οι πολιτικές θεωρίες και πρακτικές, όπως η δημοκρατία, η ολιγαρχία, η πολιτική διαπλοκή και οι συνωμοσίες και ταυτόχρονα η αντίσταση του ελεύθερου πνεύματος στην όποια μορφή καταπίεσης των ολίγων εκλεκτών ή της ανίδεης μάζας. Ο Σωκράτης αποτελεί μια μοναδική στους αιώνες προσωπικότητα, ένα οικουμενικά αποδεκτό πρότυπο ήθους, πνεύματος και δύναμης της ελεύθερης βούλησης δυόμισι χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι ο πρώτος «παγκόσμιος» Αθηναίος πολίτης. Απ` ό,τι γνωρίζω, δεν υπάρχει άλλο θεατρικό έργο διεθνώς που να έχει ως αποκλειστικό θέμα του τη ζωή και το θάνατο του Σωκράτη, αλλά και γενικότερα τις ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, στην αρχαία Αθήνα στα τέλη του «χρυσού» 5ου αιώνα π.Χ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]