(. . .) Ημείς επιθυμούντες να εισφέρωμεν εις την ανάγκην της κοινωνίας τον οβολόν μας, νομίζομεν χρέος μας να ωφεληθώμεν από την ευκαιρίαν την οποίαν μας προσφέρει ο εις των δικολόγων της υπερασπίσεως του πρώην γενικού της Πελοποννήσου Αρχηγού Θ. Κολοκοτρώνη ίνα συνεργασθώμεν γραφικώς εις την τύπωσιν των πρακτικών ταύτης της δίκης, ως πρωτοτύπου εις την νέαν Ιστορίαν της Πατρίδος μας, και τοσούτον αξιοπεριέργου, καθ’ όσον μάλλον τα περί αυτής, φαίνονται παραχθέντα, εν τη αναγεννήσει της Ελλάδος, καθ’ ην στιγμήν αι Α.Α. Μ.Μ. οι Σ. Σύμμαχοι Βασιλείς έθεσαν αυτήν υπό την αιγίδα θρόνου διαδοχικού, και προς εκείνους, οίτινες ηγωνίσθησαν τοσούτον διά την ανεξαρτησίαν της. Και ταύτα εις τον αιώνα των φώτων και της προόδου! (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης υπήρξε διακεκριμένος νομικός, νομομαθής, λόγιος και πολιτικός. Γεννήθηκε το έτος 1802 στο Μελένικο της Μακεδονίας, 70 χιλιόμετρα βοριοδυτικά της πόλεως των Σερρών: Το ελληνικότατο Μελένικο περιήλθε το 1913 στο κράτος της Βουλγαρίας.
Σε πολύ νεαρή ηλικία πήγε στην Ευρώπη για ανώτερες σπουδές, όπου σπούδασε νομικά και ιστορία στα Πανεπιστήμια Γοττίνγκης, Βερολίνου και Βιέννης. Όταν το 1821 άρχισε η Ελληνική Επανάσταση διέκοψε τις σπουδές και κατέβηκε στην Ελλάδα. Πρόσφερε τις γνώσεις του στις εργασίες της Πρώτης Εθνικής Συνελεύσεως της Επιδαύρου. Νεώτατος ακόμη, μόλις είκοσι χρονών, συνέταξε κατά το μεγαλύτερο μέρος το Σύνταγμα της Επιδαύρου και την περίφημη διακήρυξη του 1822, με την οποία γινόταν διάκριση μεταξύ της Ελληνικής Επαναστάσεως και των επαναστατικών κινημάτων την Ευρώπης.
Ο πόλεμος των Ελλήνων, έγραφε, είναι εθνικός και ιερός με μοναδικό σκοπό την εθνική αποκατάσταση, έξω από τις δημαγωγικές και ιδιοτελείς επιδιώξεις και αρχές των κοινωνικών κινημάτων της εποχής. Διετέλεσε τότε και Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Αργότερα επικεφαλής αντιπροσωπίας μετέβη στο Λονδίνο για τη διαπραγμάτευση του πρώτου δανείου. Έλαβε μέρος στην τελευταία φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου και στην ηρωική Έξοδο. Είναι αυτός που αργότερα σε ομιλία του στο Ναύπλιο ονόμασε το Μεσολόγγι "Ιεράν Πόλιν", ονομασία που επεκράτησε.
Το 1828 πιστεύοντας ότι ο Αγώνας είχε τελειώσει πήγε στο Παρίσι για ολοκλήρωση των σπουδών του. Στο νέο ελληνικό κράτος κατέλαβε σπουδαία αξιώματα: Πρόεδρος Πρωτοδικών Ναυπλίου, Νομάρχης Αττικοβοιωτίας, Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Εσωτερικών. Ως Υπουργός παιδείας συνέβαλε τα μέγιστα στην οργάνωση και λειτουργία του πρώτου πανεπιστημίου του Ελληνικού Κράτους. Πέθανε στη Αθήνα το 1873.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
