Μετά τη γνωστή Δίκη της Νυρεμβέργης, όπου τα εναπομείναντα μεγάλα κεφάλια του ναζιστικού καθεστώτος (Γκαίρινγκ, Γιόντλ, Καλτενμπρούνερ, Κάιτελ, Ες κλπ) δικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από Δικαστές, εκπροσώπους των τεσσάρων μεγάλων νικητριών Δυνάμεων (ΕΣΣΔ, Μ. Βρετανία, ΗΠΑ, Γαλλία), πραγματοποιήθηκαν άλλες 12 δίκες. Σε αυτές τις Δίκες προχώρησαν αποκλειστικά οι ΗΠΑ, ενώ στο εδώλιο κάθονταν μικρότερα στελέχη ή υπάλληλοι του ναζιστικού κρατικού μηχανισμού (π.χ. οι γιατροί των στρατοπέδων συγκέντρωσης) αλλά και κληρικοί, ιδιώτες και επιχειρηματίες που στήριξαν τους Ναζί (π.χ. οι μέτοχοι της βιομηχανίας KRUPP) κ.α.

Μια από αυτές τις δίκες ήταν και η δίκη των Γερμανών δικαστών που υπηρέτησαν το ναζιστικό καθεστώς. Προβεβλημένοι και μη νομικοί επιστήμονες οι οποίοι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο φασισμό από τις δικαστικές έδρες και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, επικυρώνοντας και εφαρμόζοντας τους μισάνθρωπους νόμους των Ναζί.