Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607408525
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Φοίβος Ι. Πιομπίνος (Αθήνα, 1945), απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών (Dοrpfeld Gymnasium), σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) και οικονομία και φιλοσοφία στο Παρίσι (Σορβόννη και Εcole Pratique des Hautes Εtudes). Είναι συνταξιούχος της Ε.Τ.Ε, όπου εργάστηκε επί 32 χρόνια (1964-1996).Τα τελευταία δώδεκα χρόνια της υπαλληλικής του σταδιοδρομίας ήταν προϊστάμενος του Ιστορικού Αρχείου της Ε.Τ.Ε. Το 1979 δημοσίευσε το βιβλίο "Έλληνες αγιογράφοι μέχρι το 1821" (β΄ έκδ. αναθεωρημένη και βελτιωμένη 1984, ΕΛΙΑ), το 1996 τη "Σπουδή θανάτου" (β΄ έκδ. 2006, Μαΐστρος), το 2003 τη μαρτυρία του για τον ζωγράφο Θεόδωρο Στάμο (Fagotto/Θρόισμα) το 2014 το "Τόπων ενθυμήματα" (Θίνες) και το 2016 τις "Σκόρπιες σκέψεις πάνω στην ελληνική γραμμή" (Εκδόσεις του Φοίνικα). Μεταφράζει γαλλική, γερμανική και ιταλική λογοτεχνία και συνεργάζεται με τα σημαντικότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά.
Ο Ζαν Ερμπέρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1897. Έχει μόλις κλείσει τα δεκαοχτώ του όταν παρασύρεται στη δίνη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού. Ωστόσο η εκ μέρους του καλή γνώση των αγγλικών τον σώζει από την πρώτη γραμμή του μετώπου όπου υπηρετεί, γιατί το 1917 βρίσκεται σχεδόν "κατά τύχη", στο Λονδίνο ως μεταφραστής μιας γαλλικής επίσημης αποστολής στην Αγγλία. Ένα πρόγευμα εργασίας με τον Λόυντ Τζώρτζ σηματοδοτεί την έναρξη της μακριάς και λαμπρής σταδιοδρομίας του ως μεταφραστή σε διεθνή συνέδρια και συνελεύσεις όπου του δίνεται η ευκαιρία να συναναστραφεί με τον Κλεμανσώ, τον Αριστίντ Μπριαν και τον Τσώρτσιλ. Έτσι, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, έρχεται εντελώς φυσικά ο διορισμός του ως προϊσταμένου του Μεταφραστικού Τμήματος του ΟΗΕ. Προηγουμένως όμως και επί μια εικοσαετία έχει διανύσει μεγάλη πνευματική πορεία. Την αληθινή του κλίση τη βρίσκει στο Ποντισερύ της Ινδίας, πλάι στον Σρι Αουρομπίντο, του οποίου γίνεται μαθητής. Με τα χρόνια ο Ζαν Ερμπέρ θα επεκτείνει το πεδίο των αναζητήσεών του και στον ιαπωνικό χώρο και αργότερα τον μουσουλμανικό χωρίς όμως να απαρνηθεί ποτέ τις χριστιανικές καταβολές του και να αποκηρύξει τις αρχές του ορθολογισμού, αλλά απεναντίας καυτηριάζοντας τη δολερή ασάφεια των εύκολων μυστικισμών. Στην τελευταία δεκαετία της ζωής του αποφασίζει να εκλαϊκεύσει τη διδασκαλία των σοφών της Ανατολής, που ήταν μέχρι τότε προσιτή μόνο στις τάξεις των διανοούμενων και των πανεπιστημιακών. Έτσι επανεκδίδει τα θεμελιώδη κείμενα σε βιβλία τσέπης αυτή τη φορά. Όταν πεθαίνει, το 1890, αφήνει πίσω του ένα μνημειώδες εκδοτικό έργο που αποτελεί ως σήμερα σημείο αναφοράς στη Δύση για όλους όσους ενδιαφέρονται για τα φιλοσοφικά συστήματα της Ανατολής.
